Waarom kerstshopping en diarreekindjes het perfecte team vormen

maandag 26 december 2011 20:52
Spread the love

Kerstmis. Tijd van gevelkerstmannen en Amerikaanse smakeloosheid in helverlichte verkavelingswijken. Kapitalistische koophoogmis geprangd tussen Sinterklaas, talloze koopzondagen en de wintersolden. Tijd van concentratiekampkalkoen en te dure kerstbomen. 

Geen vraag om een witte kerst dit jaar. De naar Belgische normen zware winter van 2010 is men nog niet vergeten. En de herfst is twee maand te laat. Talloze landgenoten zagen hun vertrek naar warmere oorden bijna uitgesteld worden wegens de algemene staking op 22 december. Prettige feesten alvast, ook vanwege de nieuwe regering die in één flukse beweging met uw pensioen gaat lopen.

De Meir in Antwerpen is het winkelepicentrum van de stad. Kers op de taart is er de vernieuwde stadsfeestzaal. Ooit een plek waar men diploma’s uitreikte en waar gedanst werd. Nu een zo goed als overbodig winkelcentrum in één van de drukste winkelstraten van het land. Mensen zoeken er als overladen pakezels gehaast hun weg. De sfeer is 100 procent gemaakt, de geur is die van te warme winkels en luchtverfrisser.

Het winkelaanbod is hier niet uniek, sterker zelfs, je vindt hier net dezelfde winkels als buiten op de Meir. En zowel hier als buiten draaien die winkels met verlies. Want de huur is zo hoog dat er van winst maken geen sprake kan zijn. Aanwezigheid boven alles, spending is a moral duty.

Een halve kilometer verder, op de Groenplaats, is het Music for Life (MFL) circus neergestreken. Mensen doen de gekste dingen om centen te verzamelen. Het is het perfecte antigif voor alweer een jaar van consumentisme, een soort van 21ste eeuwse boetedoening. Liefdadigheid met een streepje voor, want in ruil voor genoeg euro’s is er een reële kans op 15 seconden eeuwige roem. Dit jaar brengt de actie een nieuw recordbedrag op: 7 142 716 euro.

Niet ver van het glazen huis, in een zijstraat van de Nationalestraat, wordt er ook aan liefdadigheid gedaan. Zij het op een kleinere schaal en oneindig minder zichtbaar. Verborgen tussen een boeken- en een designwinkel bevindt zich een witte deur die toegang geeft tot de Steenhouwer, een dagopvangcentrum voor daklozen. Hier kan je voor 1,5 euro een warme maaltijd krijgen, je kan er douchen, telefoneren en er komt elke week een dokter langs.

Het opvangtehuis moet het jaarlijks met aanzienlijk minder stellen dan de 7 miljoen die MFL uiteindelijk opbracht. Het doet sommigen de vraag stellen of het niet beter zou zijn eerst in eigen land iets te doen voor zij die uit de boot vallen, voor we veel geld naar verre landen sturen. Alleen lijkt daar niet echt een draagvlak voor te zijn. Misschien is extreme armoede in onze eigen achtertuin te confronterend. En wie zegt dat dat geld goed gebruikt wordt? Zijn dat trouwens geen hopeloze gevallen die daklozen? Legitieme vragen, maar die kunnen ook gesteld worden over de 7 miljoen euro en het project van Music for Life.

Freelancejournaliste Saskia Van Nieuwenhove deed dat. Ze trok naar Nepal, het land waar de opbrengst van MFL dit jaar naartoe gaat. Ze kwam een hele hoop nutteloze projecten, een corrupte regering en naast elkaar werkende NGO’s tegen. Het Rode Kruis, dat het project daar coördineert, reageerde op z’n zachtst gezegd gepikeerd op haar artikel. De rest van het mediaveld hield zedig de mond. Kwestie van de feel-good vibe rond Music for Life niet te verpesten.

Ondertussen shoppen we vooral keihard voort. Atos Worldline, dat de elektronische betalingen regelt, meldde dat op vrijdag 23 december er een absoluut record werd gebroken wat betreft bankkaartgebruik. Op de slotdag van Music for Life, werden er meer dan 5 miljoen transacties in België geregistreerd. Aan een hypothetische 20 euro per aankoop, is dat in Vlaanderen ongeveer 60 miljoen euro die werd uitgegeven aan kerstcadeaus. Daartegenover is Music for Life als collectieve schuldafkoop een peulschil.

take down
the paywall
steun ons nu!