De alom bekende en gerespecteerde priester Staf Nimmegeers, die een leven lang vasthoudend en behoedzaam met verschoppelingen werkte in de Brusselse Finistère kerk bood mij met twee open, indringende,  actuele vragen op zijn F-profiel  inspiratie. Ik ontving zowaar een soort patrijspoort om op mijn beurt weer iets van mijn doorheen de jaren opgebouwde inzichten te delen. Nimmegeers gaf, even na middernacht op zondag, de community van Facebook deze vragen mee:

1. Gaan we elkaar geen hand meer willen geven, het masker niet willen afleggen, altijd afstand behouden, elkaar zeker niet meer kussen…?
2. Gaan er weer meer mensen naar de kerk gaan, en met belangstelling naar aalmoezeniers en priesters luisteren en hen lezen op sociale media… nu wij zo danig geconfronteerd worden met (vragen over) lijden en dood?

Mijn duiding mag dan graag de volgende zijn.

Ad 1:

Op de eerste, nogal wantrouwige, negatieve vraag: neen. Natuurlijk niet. De liefde gaat niet voor langere tijd inzakken.

Tenzij… we ons weer willen laten afglijden in het soort collectieve hysterie/psychose zoals dit gebeurde na augustus 1997: vanaf toen hebben miljoenen volwassen mannen meer dan vijftien jaar nooit nog een meisje lief bejegend  in de publieke ruimte, maar vaak ook niet thuis, in de omgang met hun dochters. De reden voor deze verschrikkelijke game change in levensstijl? Knuffelen op een meisje optillen of op schoot nemen, het leek voor miljoenen – vreemd genoeg – al te dicht in de buurt te komen van de gruwelijk ontspoorde interesse van een zekere Marc Dutroux voor jonge meiden…

Ik kan en wil dat niet geloven, dat deze terughoudendheid naar menselijke warmte terug zal keren. Het zal volgens mij niet zo gaan, alleen al omdat we aan dit virus,  hoe lelijk het ook is in zijn gevolgen, kroontje of niet, een veel betrouwbaarder, minder ziekelijk & niet zo monsterlijke vijand hebben. Seksuele waanzin, en de achterliggende schuldgevoelens rond incest en pedofiele gevoelens  en uitingen (zie DS van 23 februari, de dag dat ik dit schrijf) lijken  veel “besmettelijker” dan de grootste angst voor een al bij al bevatbaar virus. Dat wezentje kent geen goed of kwaad, behoort tot de sfeer van het amorele, en is dus niet immoreel, niet bewust kwaadaardig.  Het lelijkst, meest angstwekkend, dat is bekend van de schilderkunst, zijn deze monsters die nog iets menselijks hebben…

Persoonlijk geloof ik erin dat de mens m/v, zoals oze broeder konijn, de hond of andere ontwikkelde sociale zoogdieren al spoedig na het overwinnen van het virus, zal toegeven aan de gezonde, natuurlijke lokroep van behoefte tot aanraking, aanwezigheid, tederheid, nabijheid, warmte, liefde en lust. (Zoals bekend:  onze kozijn de Bonobo is het meest liefde-gedreven dier uit het hele Dierenrijk; dat geen agressief geweld kent, juist omdat bij spanningen naar tederheid en seksuele omgang uitgeweken wordt. De kolonie in Muizen bij Mechelen van Dierenpark Planckendael is bekend in heel Europa. Het Davidsfonds gaf het interessante boek “De Bonob’s, schalkse apen met menselijke trekjes” uit van de Belgische ethologe, professor Hilde Vervaecke).

Ad 2: “Gaat misschien de belangstelling voor spirituele dimensies, voor geloof en kerkelijke figuren toenemen?”

Wel, ik zie dat intussen al een hele tijd gebeuren. Traag maar zeker zijn de medemensen bezig opnieuw te snappen dat zielenherders geen narren zijn, maar nuttige figuren. Ook daar kan je De Standaard van zaterdag 20 februari erbij nemen, met kerkleider bisschop Bonny van Antwerpen op de cover! Bovendien zie ik de positieve aanpassing nog veel dieper vorm krijgen: tot in het niveau van la petite bonté. De mensen zijn merkbaar milder en minder cynisch geworden naar elkaar, sinds vrijdag 13 maart 2020. Het ketst niet meer af, als je van ver zwaait naar je buren. Aan de kassa is de verkoper m/v nu gelukkig en “scheutig” (gretig in zijn ingaan op) dat je een babbeltje slaat. Zo gaat het honderd en een keer doorheen de weken, toch? Ik ben toch niet de enige die dit merken mag, zo mag ik hopen.

Wat is er gebeurd, veranderd? Is het niet dit: de Gemeenschappelijke Vijand heeft ons (eindelijk) weer laten beseffen dat we allen Lotgenoten en dus Bondgenoten zijn. Dat we echt wel “mede-mensen” zijn voor elkaar, het vermogen dit te zijn nog niet zijn kwijtgespeeld. Barack Obama, die zich krom werkte om via historische redevoeringen de mensheid het besef bij te brengen “We are all in the same boat”, kan opgelucht ademhalen. Het virus heeft de klus beter dan hij het ooit kon, helpen klaren.

Illustratie

Wie ervaring heeft in het lezen van gezichten, kan van het gelaat van sommige priesters de geleerdheid, de behoedzaamheid, de wijsheid en de  goedheid gemakkelijk aflezen. Portret van Loed Loosen s.j., schrijver van de uitstekende handleiding hoe omgaan met de Bijbel “Het derde testament. De Bijbel verder schrijven.” (Betreurd sinds 2015).