De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Waarom een onafhankelijk onderzoek naar de efficiëntie van de VDAB er niet zal komen.

Waarom een onafhankelijk onderzoek naar de efficiëntie van de VDAB er niet zal komen.

zaterdag 23 januari 2016 15:40
Spread the love

In de bijdrage van Patrick Dewals van 21.01.2016 pleit hij voor een onafhankelijk onderzoek naar de efficiëntie van de VDAB. Deze bijdrage is daar een aanvulling op.

Een onafhankelijk extern onderzoek naar de werking van de VDAB zal nog lang op zich laten wachten. De VDAB is immers de speeltuin van de politiek en de top is politiek benoemd. Niet de competenties maar de partijkaart zijn hier van belang.

Er worden al heel lang heel veel vragen gesteld over het functioneren van de VDAB maar niet door de politici. Er zijn wel al een aantal deelonderzoeken geweest waaruit blijkt dat de VDAB niet altijd goed presteert maar daar wordt nooit verder op ingegaan. 2/3 van het VDAB-personeel heeft geen contact met de klanten en werken in de backoffice. Geen kat die weet waarom dit aantal zo hoog is. Dikwijls vinden mensen werk ondanks i.p.v. dankzij de VDAB. De VDAB doet wel tevredenheidsonderzoek bij werkzoekenden maar ik zou me er wel voor hoeden iets negatiefs te zeggen over een organisatie die mijn inkomen kan afnemen of minstens me het leven zuur kan maken. Het is trouwens moeilijk om een tevredenheidsenquëte in te vullen als je niet weet wat je van een dienst mag verwachten.

Hetzelfde geldt voor de ombudsdienst. Iemand met een klacht over de VDAB moet die eerst indienen bij de VDAB zelf die dan rechter en partij is. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat er relatief weinig klachten zijn.

Op de website van de VDAB staan heel wat vacatures maar de kwaliteit daarvan wordt niet gecontroleerd. Zo staan dezelfde vacatures er soms 20 keer en meer op en heel wat vacatures zijn gewoon nep of reeds ingevuld. Volgens de VDAB is het immers de verantwoordelijkheid van de werkgevers om ingevulde vacatures van hun site te halen. Dat is hetzelfde als zeggen dat het de verantwoordelijkheid is van de consument om vervallen producten uit de rekken van de supermarkt te halen.

De VDAB is enkel geïnteresseerd in kwantiteit, kwaliteit doet er niet toe. De redenering is waarschijnlijk: beter 100.000 nepvacatures op de site dan 10.000 echte vacatures. Het eerste lokt immers meer bezoekers naar de site en dat brengt meer op, al is het maar aan prestige. Heel wat werkgevers weten ook dat de site van VDAB niet werkt en plaatsen hun vacatures op andere sites ondanks de wettelijke verplichting om hun vacatures op de VDAB-site te zetten.

Voor wat betreft de begeleiding van werkzoekenden beperkt de VDAB zich tot een administratieve intake. Wanneer het om opleidingen gaat worden de mensen naar die opleidingen geleid waar de VDAB personeel voor heeft, niet naar die opleidingen die de klant of de markt vragen. Ook krijgen werkenden veelal voorrang op werkzoekenden. Daar valt immers meer aan te verdienen. Verder specialiseert de VDAB zich in het opvolgen van het zoekgedrag en probeert zoveel mogelijk transmissies naar de RVA te doen. Transmissie is het verklikkerssysteem dat werd geïmplementeerd en waardoor de VDAB gegevens over werklozen doorspeelt naar de RVA met het oog op sanctionering. Zelfs mensen die niet kwamen opdagen op een dwingende uitnodiging van de VDAB omdat ze bv. werk hadden gevonden werden doorgegeven aan de RVA. De RVA seponeerde dan wel de transitie vanuit de VDAB maar het zegt veel over de mentaliteit die daar heerst. Dat de werkloze door zo’n onterechte transmissie onderworpen wordt aan een zinloze en vernederende procedure zal de VDAB worst wezen.

Alle negatieve zaken die in het buitenland gebeuren, gebeuren hier ook maar hier weigert het beleid dit te onderzoeken omdat de VDAB volgens hen doet wat de VDAB moet doen nl. de werkzoekende het leven onmogelijk maken door pesterijen, het opleggen van absurde regeltjes, het dwingen om te solliciteren naar banen die er niet zijn, het volgen van zinloze opleidingen en dito trajectbegeleidingen, vernederende behandeling etc. Ook krijgen de VDAB-directeurs bonussen al naargelang het aantal acties die met werklozen worden ondernomen. Enkele jaren terug bracht de krant De Morgen dit uit. De VDAB heeft er dus financieel belang bij de werkzoekenden zolang mogelijk aan het lijntje te houden. Nu krijgen ze er ook nog eens de schorsingsbevoegdheid bij. Zal het loon van de VDAB-directeurs ook stijgen met het aantal sancties dat tegen werkzoekenden genomen wordt? Ik weet het niet maar het zou me niet verwonderen. Een andere mogelijkheid is het opleggen van minimumquota zoals in het artikel wordt gemeld. Niks nieuws onder de zon dus. Toen Frank Vandenbroucke zijn sluitende aanpak introduceerde liet hij zich ontvallen dat dit jaarlijks 20.000 schorsingen moest opleveren. Ondertussen is de sluitende aanpak de uitsluitende aanpak geworden en worden er een veelvoud van 20.000 geschorst.

Feit is dat de VDAB werkzoekenden niet als ‘gewone burgers’ beschouwd. Ooit hoorde ik Fons Leroy op een info in Gent het hebben over werklozen tegenover gewone burgers. Toen iemand uit het publiek daarop reageerde zei hij dat hij het zo niet bedoelde maar waarom zeg je het dan? Op een andere info hoorde ik een topvrouw van de VDAB het hebben over de werklozen als zijnde ‘de tegenpartij’.

Het algemene discours dat nu geldt, is dat van de werkloze als profiteur. Dat is er de laatste decennia door alle ministers van arbeid (van Miet Smet over Frank Vandenbroucke tot Muyters) dagelijks via de media ingehamerd. Een leugen die je genoeg herhaalt wordt de waarheid, ook voor de VDAB.

In het buitenland heeft men wegens de torenhoge kosten wel onderzoek gedaan naar de efficiëntie van de werking van de arbeidsbemiddelingsdiensten. Hier zal dat niet gebeuren want zo’n onderzoek zou dan ook het disfunctioneren van de politieke benoemingen bij de VDAB blootleggen en dat potje wil men liever toegedekt houden. De grote verliezers zijn de werkzoekenden en de belastingbetaler.

Misschien zou het beter zijn de VDAB maar ook de tenders (waarvan ook niet bewezen is dat ze positieve effecten hebben) gewoon af te schaffen en de gelden rechtstreeks aan de werkzoekenden uit te keren. Deze zouden dan de hulp kunnen inkopen die ze zelf nodig achten. Dat kan dan bij om het even welke organisatie die in een aanbod voorziet zoals interimkantoren, ngo’s, vakbonden, outplacementkantoren etc. Deze zouden dan wel aan bepaalde kwaliteitsnormen moeten voldoen. Deze kwaliteitsnormen zouden dan door een onafhankelijke overheidsinstantie moeten worden gecontroleerd. Nu is het de VDAB die zogezegd de kwaliteit van andere arbeidsmarktspelers moet controleren m.a.w. ze zijn rechter en partij met alle gevolgen vandien.

Iets dergelijks zou in het belang van de werkzoekenden zijn maar dat is vrijwel het enige belang dat niet speelt op de arbeidsmarkt.

Typ of plak de tekst in dit veld…

take down
the paywall
steun ons nu!