Waarom de PVDA lief mag zijn voor Boudry

Waarom de PVDA lief mag zijn voor Boudry

dinsdag 3 januari 2017 10:09
Spread the love

Het is de grote verdienste van Maarten Boudry (samen met Rik Torfs, Bart De Wever, Gwendolyn Rutten en nog wat anderen) dat hij met een zo zwak beargumenteerde reeks aantijgingen over een “besmet verleden” de PVDA de kans heeft geboden absolute klaarheid te scheppen in haar houding tegenover het archaio-communisme dat ze in een vorige generatie als model aanzag. Die houding – de onbespreekbaarheid van elke kritiek op Stalin, Mao, Kim Il Sung en anderen – is vele jaren als een wolk boven de partij blijven hangen, en ze zaaide voldoende twijfel bij linkse kiezers. Want een staatsordening à la USSR in 1937, neen dat willen we dan ook weer niet.

De mooi opgezette beschadigingscampagne van Boudry en makkers heeft Peter Mertens en de zijnen nu in staat gesteld urbi et orbi  komaf te maken met die erfenis, en er is de laatste weken geen gebrek geweest aan uiterst kordate en heldere uitspraken van de PVDA hierover. Daardoor is die partij nu een heel stuk aantrekkelijker voor een links electoraat. Als dat electoraat ook nog eens, bijvoorbeeld, de boeken van Peter Mertens leest – Hoe Durven Ze? en nu ook Graailand – dan zal men merken dat de PVDA in wezen de standpunten huldigt van de sociaaldemocraten van de vorige generatie. Men kan er het Charter van Quaregnon eens op naslaan ter controle. En er de huidige standpunten van de sp.a naast leggen, kwestie van alles grondig te checken.

Dat men die standpunten nu extreemlinks noemt, zegt alles over de enorme verrechtsing in het gehele politieke veld van de afgelopen twee decennia. Tot de jaren 1990 waren ze het gemeengoed van gematigd links, en beriep extreemlinks zich op Stalin, Mao en Kim Il Sung. Dat Boudry, Torfs en de andere luidruchtige PVDA-critici die verschuiving niet hebben opgemerkt, zegt heel veel over hun begrip van het politieke veld.

De PVDA mag dus lief zijn voor Boudry. Want hij gaf hen de gelegenheid voor een zeer groot publiek komaf te maken met een spook dat hen achtervolgde, en waarover ze tot voor kort zelf een niet altijd even duidelijke houding aannamen, met kwalijke effecten in de beeldvorming en het stemhokje. De partij scoort dus, na de immense populariteit die Raoul Hedebouw verwierf in De Slimste Mens, en na de publicatie van de bestseller-to-be Graailand door Peter Mertens, een loepzuivere hattrick. Op aangeven van Boudry, die dus, zou ik denken, een knuffel verdient vanwege Mertens.

Jan Blommaert (“trouw PVDA-militant”, volgens Boudry)

take down
the paywall
steun ons nu!