“Dergelijk fundamentalistisch gedrag, dat voortvloeit uit een bepaalde opvatting over geloof en de vrouw, stoort me hard”, schrijft minister Onkelinx op haar Facebookpagina. En terecht.
Hetzelfde scenario herhaalde zich een paar weken geleden toen onze federale minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open VLD) op bezoek was bij de Marokkaanse premier Abdellah Benkirane. Het enige verschil: Benkirane had wel een hand gegeven aan Annemie.
Luckas Vander Taelen (Groen) was toen boos, kroop in zijn pen, en vroeg in een opiniestuk ‘Waar blijft de rel-Turtelboom’. U kent Luckas wel. Dat is die man van Groen-Brussel die het draaien en verdraaien van feiten tot een kunst heeft verheven. Je zou hem gerust een draaideurpoliticus kunnen noemen.
Tot nu toe is het nog stil ten huize Vander Taelen. Omdat de man een drukke agenda heeft waarschijnlijk. Dan maar de woorden ‘Marokko’ en ‘Benkirane’ in zijn opiniestuk met ‘Israël’ en ‘Litzman’ vervangen. Ah ja, niet reageren op zo’n vrouwenbelediging zou niet alleen Luckas Vander Taelen, maar ook Dirk Verhofstadt en Mia Doornaert een ‘capitulatie van het Westen’ vinden. Toch? Zie hier het resultaat:
Waar blijft de rel-Onkelinx? België mag gedrag van Israëlische minister niet tolereren
“Dat er in België ook vrouwen minister kunnen worden, zinde de Israëlische viceminister niet echt. Dat België niet reageert op het beledigende gedrag van Yaakov Litzman jegens Laurette Onkelinx, zou Luckas Vander Taelen een gemiste kans vinden. – Denk ik toch –
Dat soort beledigingen komt hoogst zelden voor bij diplomatieke ontmoetingen. Een minister van een bevriende natie, die op officieel bezoek komt om te praten over belangrijke dossiers, op een dergelijke onbeschofte manier schofferen, is meer dan ongehoord. Het is onaanvaardbaar.
Naar verluidt was Onkelinx woedend. Dat is meer dan begrijpelijk. Ze zou enkel om diplomatieke redenen geen rel hebben uitgelokt. De koelbloedigheid van de minister is lovenswaardig, maar waarom is dit geen incident waard?
Ik denk dat het heel anders verlopen zou zijn als een mannelijke minister op een dergelijke manier behandeld zou zijn door de Israëlische viceminister voor Gezondheidszorg. Als België de belediging zo maar over zich heen laat gaan, dan gaat het mee in de logica van Litzman, dat de vrouw minderwaardig is aan de man.
Een verontwaardigde reactie van de eerste minister in de vorm van het terugroepen van onze ambassadeur in Israël zou kunnen zorgen voor een interessant signaal: dat België geen respect heeft voor achterlijke ideologieën die vrouwen negeren.
En het zou misschien ook in Israël een debat op gang kunnen brengen. Of zijn onze goede verhoudingen met dat land belangrijker en principes zoals de onvoorwaardelijke gelijkheid tussen man en vrouw daaraan ondergeschikt? Het zal bepaalde rabbijnen in Brussel als hemelse muziek in de oren klinken.“
Nu gelukkig heb ik veel Joodse vrienden en ik weet dat ze niet hetzelfde denken over vrouwen als de Israëlische viceminister van Gezondheidszorg. Toch merkwaardig hoe de zogenaamde ‘vrouwenredders’ de feiten verdraaien en moslims als een te integreren soort benaderen, in het hokje van hun geloof steken, om er dan allerlei vooroordelen aan toe te dichten. Wel schaam u. meer heb ik niet te zeggen.
Hicham El Mzairh
Hicham El Mzairh werd geboren in Marokko. Hij zwierf een tijd zonder dak boven het hoofd rond in Antwerpen en leerde op eigen kracht Nederlands toen hij werkte in de bouw. Later werd hij chauffeur bij De Lijn. Nu is hij beleidsmedewerker rond diversiteit en inburgering.
