Naida Redzic van Kif Kif had een interview met Dr. Soraya Sobhrang.

Na haar ontmoeting met Catherine Ashton, de hoge vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van de Europese Unie, en een rondleiding in het Europees Parlement kregen enkelen de kans om Soraya Sobhrang te interviewen. Kif Kif was erbij!

Kif Kif: Dr. Sobhrang, wat kan de internationale gemeenschap doen om vrouwen als u te steunen in hun strijd?

Dr Sobhrang: “De vrouwen die toch durven hun stem te laten horen en op te komen voor vrouwenrechten, dienen bescherming te krijgen. Daar kan de internationale gemeenschap voor zorgen.”

“Vrouwen in Afghanistan laten niet op hun kop zitten, in tegenstelling tot wat de wereld en de mannen in Afghanistan denken. Maar we hebben hulp nodig, zoals bescherming voor onze commissarissen en afgevaardigden.”

Helpt de Afghaanse regering jullie niet?

“Neen, de Afghaanse regering werkt eerder tegen. Ze wordt gedomineerd door conservatieve mannen. Vrouwen, jonge intellectuelen en nieuwe politieke partijen krijgen de kans niet om hun zeg te doen. De Afghaanse regering krijgt enorm veel adviezen van de internationale gemeenschap, maar die helpen niet.”

“De internationale gemeenschap moet er ten eerste voor zorgen dat er één duidelijke lijn is over wat ze in Afghanistan wil. Alle landen moeten samen zitten. Nu krijgt onze regering 32 verschillende adviezen, en dat is niet efficiënt. Als onze president Hamid Karzai en zijn ministers alleen zouden kunnen beslissen, dan zou dat misschien nog ergens toe leiden, maar nu is er geen verbetering.” 

“Wat adviseert u de internationale gemeenschap in verband met de toestand in Afghanistan?“

“Afghanistan heeft een probleem. Wat doet het Westen? Ze sturen massaal troepen. Ze denken daarmee alles te kunnen oplossen. Tien jaar later is het nog altijd zeer onveilig in Afghanistan. De conclusie is dat er iets niet werkt.”

“We moeten de symptomen bekijken en de oorzaken aanpakken. Zoals met de opbouw van een efficiënt rechtssysteem bijvoorbeeld. Er heerst nu een sfeer van straffeloosheid in Afghanistan. Misdadigers moeten terechtgesteld worden, wie het ook moge zijn. Ministers, moedjahedien, talibanstrijders of de gewone burger, als men een misdrijf pleegt moet men zich verantwoorden.”

“Onze regering is te zwak om de wetten te laten gelden. Dat is de oorzaak van 99 procent van de problemen. Burgers voelen zich niet veilig, nemen het recht in eigen handen en respecteren de wetten niet. Het is een vicieuze cirkel. Hiervoor moet de internationale gemeenschap een oplossing zoeken.”

“Ten tweede komen al de hulpmiddelen die naar Afghanistan stromen voor het overgrote deel in Kaboel terecht. Kaboel is vandaag tien maal groter als voorheen. De provincies eromheen worden verwaarloosd. Verdeel de hulp, laat geen burgers in de steek.”

Vrouwenrechten zijn uw voornaamste strijdpunt?

“Vrouwen zijn de meest verwaarloosde individuen na het tijdperk van de Taliban. Zij verdienen extra aandacht, hulpmiddelen en bescherming. Zij komen vaak bij ons aankloppen.”

“Vrouwen in Afghanistan hebben met enorm moeilijke situaties te maken. Er is veel geweld tegen vrouwen, 60 à 80 procent van de huwelijken zijn gedwongen huwelijken, verkrachtingen komen veel voor, net als onmenselijke verwaarlozing.”

“Vrouwen zijn afhankelijk. Als je op alle gebieden afhankelijk bent, dan worden je ideeën ook afhankelijk.  Mijn familie woont in Duitsland, maar toch breng ik het merendeel van mijn tijd door in Afghanistan. Ik blijf strijden. Ik wil daar sterven, in mijn land. Ook nu denk ik er heel de tijd aan.

Steunt uw familie u in uw strijd?

“Mijn familie heeft me altijd gesteund in mijn strijd, net zoals mijn man. Zonder hem was mijn strijd niet mogelijk geweest. Mijn vader was een gouverneur. Thuis hadden we een bibliotheek, altijd las ik boeken. Ik werd zelfs lichtjes gedwongen door mijn vader. Uiteindelijk ben ik gynaecoloog geworden, later vrouwenrechtenstrijdster. Mijn familie was altijd een grote steun.”

Waarom worden vrouwen in Afghanistan als een bedreiging beschouwd? U vertelde dat u vaak wordt bedreigd en niet van huis naar kantoor durft zonder extra bescherming.

“In Afghanistan is er de islamitische wetgeving, een hele goede wetgeving. De wetten die de Taliban en andere rebellengroepen toepassen, behoren echter niet tot de islam. Die voorbeelden halen wel de media, en geven een heel slecht beeld van de islam.”

“Ik zal u een kort verhaal vertellen waarmee veel Afghanen zijn opgegroeid. Een man ging naar de Profeet en vroeg wie we in ons leven het meeste moesten respecteren. De Profeet antwoordde: “je moeder”. “En daarna?”, vroeg de man. “Je moeder”. “En daarna?” vroeg de man voor de derde keer. “Je moeder”, antwoordde de Profeet voor de derde keer. En daarna? “Je vader”.”

“De islam vertelt dat de vrouw, de moeder en het jonge meisje enorm moeten gerespecteerd worden. Wat de Taliban en andere rebellengroepen doen, vrouwen vermoorden en in de rivier gooien, dat is geen islam. Ze vermoorden niet alleen vrouwen, maar ook Afghaanse intellectuelen. Het is een verschrikkelijke plaag waar Afghanistan al tien jaar mee te maken heeft.

Wilt u ons, na alle ontmoedigende feiten en moeilijke omstandigheden, ook iets moois vertellen over het Afghanistan waar u voor strijdt?

“Het Afghanistan dat ik me herinner van 30 jaar geleden, was geweldig. Het land heeft een prachtige natuur, zeer mooie landschappen en een heel gastvrije bevolking, die erg warm is voor buren, vrienden en familie. Doe één klein ding voor ons en we onthouden het voor heel het leven.”

“Respect voor ouderen is heel belangrijk. De buren zien we als familie. We zorgen voor hen als ze ziek zijn en niemand anders hebben. Bij grote feesten delen we alles met de buurt.”

“Ondertussen kent Afghanistan al 30 jaar oorlog. De mensen hebben al die tijd geen liefde gevoeld. Ze missen liefdevolle toestanden, ze leven constant in gevaar.”

Na het bezoek aan Dublin en Brussel vertrok Dr. Soraya Sobhrang terug naar Kaboel.