Als minderheid ervaren holebi’s en transgenders soms ongelijkheid. Toch zijn niet alle ervaringen hetzelfde. Welke rol spelen afkomst, gender, sociale status, enz… hier in? Hoe werken deze verschillende gronden voor discriminatie en uitsluiting op elkaar in? Welke identiteiten voldoen het beste aan de heersende norm, welke niet en waarom?
Vanuit een zelf-reflectieve houding denken we op dit Congres na over privileges, normativiteit en subtiele vormen van uitsluiting.
Programma:
12:45 inleiding
13:00 werkwinkels
14:30 break
14:45 werkwinkels
16:15 sofagesprek met Hassan, vader van Ihsane Jarfi met als moderator Keltoum Belorf
We starten met een introductie en verwelkoming door Klaartje van Merhaba. Zij vervangt onvoorbereid Yves Aerts, algemeen coördinator Cavaria. Zij excuseert zich als zijnde te voldoen aan alle cliché’s…, nl hetero vrouw, blank, hoogopgeleid en uit een middenklasse gezin.
We gaan het hebben over minderheden, discriminatie,…
Er zijn diverse workshops en om 20:00 een Mars door Gent om te ageren tegen alle vormen van uitsluiting en geweld.
Een overzicht van de Workshops – Ateliers
BLOK 1: 13h00 – 14h30
A – The Privilege Walk (NL)
In deze workshop verkennen we welke aspecten van onze identiteit ons voor of nadelen geven in onze maatschappij en hoe dat ons leven beïnvloedt.
B – Norm kritisch denken in het Onderwijs (NL):
Norm kritisch denken is een effectieve insteek om privileges in onze maatschappij bespreekbaar te maken en daarmee heel erg geschikt om meerdere thema’s naast holebi en trans* te koppelen. In deze workshop bespreken we de grondslagen van norm kritisch denken binnen het onderwijs en doen we zelf een aantal methodieken die toepasbaar zijn in het onderwijs en jeugdwerk.
C – Voorbij “wij” en “zij” – Dagelijks werken aan minder uitsluiting en meer verbinding (NL):
Vele organisaties en professionelen willen inclusiever werken en een meer divers publiek aantrekken, maar slagen daar onvoldoende in. Tijdens deze workshop staan we vanuit een zelf-reflexieve houding stil bij mechanismen die hieraan ten grondslag kunnen liggen. Vanuit kruispuntdenken reflecteren we over privileges, normativiteiten en subtiele vormen van uitsluiting, die ervoor zorgen dat mensen die buiten de norm vallen, zich niet thuis, aangesproken of welkom voelen.
D – Hoezo, divers? De plaats van minderheden in de holebi- en transgenderbeweging (FR – NL):
In deze workshop willen we de discussie openen over de diversiteit binnen de holebi- en transgenderbeweging. Terwijl we zelf diversiteit promoten, vergeten we misschien soms ook minderheden in onze eigen beweging.
BLOK 2: 14h45 – 16h15
A – Homonormativité (FR):
La société nous impose des normes. On peut s’en rendre compte ou pas, s’en accommoder ou pas, décider de s’en défaire ou pas. L’hétéronormativité est l’une d’entre elles. En faisant son coming in, passons-nous d’une norme à une autre ? De l’hétéronormativité à l’homonormativité? La communauté LGBT impose-t-elle, elle aussi, des codes à respecter ? Quels sont-ils ? En quoi sont-ils différents de ceux prônés par un monde hétérocentré ? Et si on y déroge, quelles en sont les consequences? L’expertise en la matière est pauvre. Nous vous proposons un atelier de discussion et de mise en situation afin de construire ensemble une ébauche de réponse à ces questions.
B – Sociale uitsluiting & Armoede (NL):
Mensen in armoede worden op alle levensdomeinen uitgesloten van de rest van de samenleving. Door de structurele en participatiekloof blijven mensen in armoede verstoken van alle basisrechten en verliezen ze de greep op hun eigen leven en op de maatschappelijke besluitvorming. Deze uitsluiting heeft twee belangrijke gevolgen voor het gevoelsleven van mensen in armoede: een enorme drang om erbij te horen en een zware gekwetste binnenkant. In deze workshop zoeken we samen met een ervaringsdeskundige van de Link vzw antwoorden op: Wat is armoede? Welke mechanismen gaan hiermee gepaard? Hoe verhoudt de holebi- en transgender community zich hiertoe? Hoe kan je oog hebben voor (mensen in) armoede?
C – Recht van spreken – Interactief panelgesprek “Wie kan/mag het opnemen voor minderheden?” (NL):
Hebben blanken of mainstream organisaties recht van spreken in naam van of over etnische (of andere) minderheden gaat? Moeten en kunnen ”mainstream” organisaties tot volledige inclusiviteit komen en wat betekent dat voor hun identiteit? Wat is hun rol en wat is de rol van organisaties die een stem geven aan en de rechten verdedigen van de minderheden binnen de minderheid? En wat met hetero’s die opkomen voor holebi’s en transgenders; kunnen zij dat wel of zijn zij broodnodige bondgenoten?
D – Minorities, let’s work together: a workshop with Mike Jackson (EN):
Everybody knows the film “Pride, based on a true story” which made LGBTQI activists dream. This story is the story of union between the workers’ world and a group of gays and lesbians who decided to join them in solidarity, raising funds. Two universes united to fight, together, for the respect of human dignity. In 1985, a resolution committing the Labour party to support LGBT people’s equal rights was passed for the first time, thanks to massive support from the national Union of mines workers. As a co-founder of “Lesbians & Gays support the Miners”, Mike Jackson is himself an evidence that links uniting different communities in our societies are essential for the recognition of the rights of all minorities. How can LGBTQI people come out of their closet to fight for human rights with other minorities? How can we manage to make different worlds unite, even when they seem far from each other? Which are the results? Mike Jackson will honour us with his presence at an exceptional workshop.
1615 – 17h00 in dialoog met Hassan Jarfi (FR)
Ihsane Jarfi, een Luikse jongeman van 32, werd in april 2012 vermoord door vier mannen, die vonden dat hij omwille van zijn homoseksualiteit niet het recht had om te leven. De vader van Ihsane, Hassan Jarfi, schreef een boek « Ihsane Jarfi, le couloir du deuil ›› en richtte de Fondation Ihsane Jarfi op.
Hassan a fait de son combat contre l’intolérance, les discriminations et l’homophobie une raison pour surmonter sa douleur et continuer à vivre. Il promeut une société dont le « Vivre Ensemble ›› est la pierre angulaire.
Na het Congres nodigen we u graag uit om mee te stappen met de Herdenkingsmars ter nagedachtenis van Isane Jarfi.
Ihsane, een Luikse jongeman van 32, werd in april 2012 vermoord door vier mannen, die vonden dat hij omwille van zijn homoseksualiteit niet het recht had om te leven. Sinds 2014 organiseert de Fondation Ishane Jarfi, opgericht door Hassan Jarfi, de vader van Ishane, een mars ter nagedachtenis van Ihsane – een mars voor verdraagzaamheid en aanvaarding, tegen geweld en alle vormen van uitsluiting.
Nu voor het eerst in Gent.
Meer informatie: www.marsihsanejarfi.be
Met dank aan Stad Gent – çavaria – Merhaba – RainbowHouse Brussels – Arc-en-Ciel Wallonie – Fondation Ihsane Jarfi – Ville de Liège – UNIA – STR8FW – Trefpunt
Heb in Blok 1 Workshop C gevolgd: Voorbij “wij” en “zij” – dagelijks werken aan minder uitsluiting en meer verbinding.
Wat zijn de drempels?
- – Focus op coming out – de houding van de organisatie komt niet overeen met de realiteit van het individu
- – Beeldvorming met slecht beleid (culturele verschillen)
- – Angst om zich kwetsbaar op te stellen als individu (risico voor afwijzing)
- – Financieel
- – Taalbarrière, taalkeuze en woordgebruik
- – Praktisch, zoals kinderopvang
- – Onvoldoende kennis/reflectie van de eigen uitgangspunten
- – Fysiek (mensen met een beperking)
Aanpak?
- – Communicatie rond imago
- – Letten op:
Wees je bewust van je eigen positie
Koppelen aan privileges, normativiteiten,…
Symbolische grenzen deconstrueren (het wij-zij denken)
Kruispuntdenken = we nemen diverse standpunten in op verschillende assen. Afstappen van het categorieke
Binnen onze doelgroep: “wie horen we niet?”
Kan en wil je een bepaalde doelgroep wel bereiken?
Daarna Blok 2 Workshop B over sociale uitsluiting & armoede
Aaron vergast ons op enkele slides met bijkomende verduidelijking.
Armoede kan tijdelijk zijn of langer. Je hebt geen geld. Het is meestal geen plotse gebeurtenis. Van armoede kan je in kansarmoede sukkelen als het langer duurt. De gevolgen voor kinderen zijn kansarmoede. Er is ook een “gekleurde” armoede. Dit alles leidt tot sociale isolatie.
De definitie van “armoede” door Jan Vrancken – UA (OASES) is: Een sociaal en relatief concept dat enkel begrepen kan worden in relatie tot de algemeen geldende levensstandaard van de bevolking in een bepaalde samenleving.
Wiens schuld is het? Meestal veroorzaakt door “omstandigheden”. Mensen in armoede doen door de band laaggeschoold werk. De “armen” zijn een afzetgebied voor 2de handsartikels, -materiaal, -kleding. Het is crisis: vele taken worden geautomatiseerd, robots nemen over…
Wie wil, die kan! De sociale zekerheid dicht de mazen van het net. Je hebt recht op onderwijs en opleiding.
We hebben allemaal een rugzak maar die kan zwaar zijn of worden.
Hij wordt minder zwaar door zelfontplooiing…
Vele organisaties werken rond armoede.
Een paar stellingen:
Armoede en sociale uitsluiting zijn thema’s waar de LGBTQI en ECM (etnisch culturele minderheid) gemeenschap moeten zond samenwerken. Unaniem “ja” met als vb artistieke projecten (zoals in Brugge)
Zolang we in hokjes denken houden we de sociale uitsluiting in stand.
“Dubbele minderheden” zijn de grootst potentiële slachtoffers van sociale uitsluiting en armoede.
Het sofagesprek o.l.v. Keltoum Belorf start in de grote zaal. Hassan zegt te blijven strijden voor meer openheid omtrent Holebi rechten. Dit is geen individuele strijd maar voor iedereen. Ik zou geen goede vader en burger zijn als ik zulke negativiteit zou aanvaarden!
Ik wil mijn zoon z’n waardigheid teruggeven en ben daar niet alleen in. Hassan heeft er een boek over geschreven die ook in het Arabisch vertaald is.
Mijn zoon is vermoord en dat is niet normaal. Ik wens daar iets aan te doen.
Het idee van deze stichting kwam in de loop van het proces. Als slachtoffer hebben wij steeds moeten betalen (advocaten, gerechtskosten,…) en de daders niet! We moeten een humaan universeel mens zijn zonder onderscheid te maken. Jongeren met een migratieachtergrond ervaren homo zijn op een andere manier. Een bijkomend probleem is de cultuur en religie, opvoeding, educatie en studie is heel belangrijk!
Als je er voor uitkomt: wat gaan de mensen zeggen, denken, doen?
Hij betreurt zelf eerst ook zo geweest te zijn en er niet voor openstond. Maar uit deze fout heb ik geleerd. De cultuur dwingt je ertoe. In onze cultuur mag zelfs een man en een vrouw in het openbaar niet zeggen van mekaar te houden of te kussen. Als op tv zulke gevoelens getoond worden dan zappen we meestal weg als er kinderen bij zijn… Ook voor sommige Belgische mensen is het nog een taboe. En dan zeker wat betreft o.a. homo’s. Als een jongere daar voor uitkomt staat hij alleen of hij dient het te verbergen.
Hoe was dat voor je zoon?
Als hij klein was en opgroeide was Ihsane introvert. Op 13-14 jaar werd hij zich bewust van zijn gevoelens. Hij wou zichzelf zijn maar ook het gezin geen pijn doen… en zat dus tussen twee vuren. Mijn zoon is homo en dat zal niet meer veranderen. Hassan is islamleraar en lid van de islam executieve en moest uiteindelijk ontslag nemen. Hij heeft er afstand van moeten nemen. Het is een schuld die ik meedraag voor de rest van mijn leven. Ook een homo mag niet uitgesloten worden van de gebeden, maar geen enkele moskee wou bidden voor Ihsane. Behalve eentje.
Gedenken: “ween niet om mij want je vindt me terug in het universum, in de sneeuwvlokjes, in de wind,…”
Kinderen zijn eerst heel open maar worden later “hervormd”…
Boodschap: maak komaf met alle vooroordelen en sluit je kinderen in je hart.
Liefde overwint alles.
Benedetto Zacchiroli, ECCAR-President and representative of the City of Bologna, zorgde voor het slotwoord (op z’n Italiaans) en dankte Hassan voor zijn getuigenis. We dienen ons bewust te zijn van alle onrecht en daar tegen te strijden. In principe is iedereen gelijkwaardig maar in de praktijd is dat meestal anders. De politiek mag niet blijven slapen. Actie voor een warm Europa.
Meer info: http://www.enar-eu.org/
