Het onderhoud met Di Rupo duurde anderhalf uur. “Wij hebben lang en breed gesproken en Di Rupo luisterde. Hij schermde met het argument dat hij nog geen premier is. Maar los daarvan wordt het aartsmoeilijk om inhoudelijk tot een overleg te komen over de besparingen”, zegt Rudy De Leeuw.

“In sommige bedrijven is 40 procent van het personeel komen mee betogen. Men doet bijna alsof mensen zomaar op straat komen. Dat kost hen nochtans ook een dag inkomen. Als men het signaal van 80.000 betogers negeert, dan vrees ik dat er nog acties komen”, zegt De Leeuw.

“Vooral de schande van de financiële crisis jaagt de mensen de straat op. De euro is in gevaar door de speculanten. Doordat de overheden de banken moesten redden. En nu wil men de rekening daarvoor doorschuiven naar de werknemers zonder te gaan aankloppen bij diegenen die de crisis veroorzaakt hebben? In het akkoord zitten enkele kiemen van een aanpak van de banken, maar het is veel te weinig”, aldus De Leeuw.

De vakbonden hadden de media niet echt mee. “Blijkbaar weten de werkgevers de media goed te bespelen. Maar kijk eens naar de interviews met betogers. Het zit hoog bij de mensen. Als je gokt met het geld van de mensen, moet je daarvoor veroordeeld worden, vinden zij. Wij zeggen niet dat zij dat moeten zeggen, hé. Dat komt recht uit hun hart.”

Vakbonden verdedigen enkel de verworven rechten, luidt de kritiek. Rudy De Leeuw: “Die verworven rechten dat is ons sociaal model en dat heeft ons door de vorige crisis geloodst. Nu gaat men bij herstructureringen oudere werknemers hun brugpensioen afpakken. Dat betekent dat een arbeider na 56 in de werkloosheid terechtkomt zonder enige toeslag van de werkgevers zoals bij het brugpensioen. En in Brussel creëert men een tijdbom. De jeugdwerkloosheid is hier meer dan 30 procent. Die jongeren gaat men nu nog eens viseren zonder enig perspectief te bieden op een job. De vakbonden komen dus wel degelijk ook voor de jongeren op.”