Vluchtelingenkamp in Afghanistan (Foto: p-wikiworld5.wikispaces.com)
Nieuws, Politiek, Afghanistan, Oorlog en vrede, Taliban, Vredesgesprekken, Vredesopbouw, Afghaanse Onafhankelijke Mensenrechtencommissie, Centrum voor Vrede en Eenheid -

Vrede in Afghanistan moet van onderaf komen

KABOEL - Vredesbesprekingen in Afghanistan zijn moeilijk omdat niemand precies weet met wie te praten. Gesprekken moeten lokaal beginnen, zeggen verschillende organisaties, pas dan kan er vrede komen.

vrijdag 7 september 2012 15:10
Spread the love

Omdat de Afghaanse autoriteiten in 2014 verantwoordelijk worden voor de veiligheid van hun land, zijn ze druk bezig te praten met antiregeringsgroepen. Veel organisaties zijn daar echter sceptisch over. “Ik ben niet optimistisch over vrede”, zegt Sima Samar, hoofd van de Afghaanse Onafhankelijke Mensenrechtencommissie.

“Er is negatieve competitie, met te veel spelers die hun eigen specifieke agenda’s willen realiseren, zonder duidelijk plan wie met wie waarom en waarover moet praten. We hebben duidelijke mechanismen nodig. Bovendien moeten we het niet alleen politiek benaderen, maar zien als maatschappelijk thema. Anders krijgen we misschien een kortetermijnakkoord zonder duurzaam verzoeningsproces.”

Oorlogscultuur

Er lopen internationale en interne belangen door elkaar, wat de situatie niet stabieler maakt. “Voor machten als Pakistan, Iran, de VS en anderen is de Afghaanse oorlog hun eigen oorlog geworden”, zegt Mohammed Saeed Niazi, directeur van het Centrum voor Civil Society en Ontwikkeling in Kaboel.

“Wat betreft interne belangen: we hebben sociale vrede nodig, meer dan een politiek akkoord. In de laatste decennia heeft de oorlogscultuur diep postgevat in onze mindset. We moeten vrede in onszelf brengen, in onze families, onze groepen en onze lokale gemeenschappen. Het gebrek aan vertrouwen onderling heeft sociale banden ondermijnd. We moeten die herstellen.”

Dat is ook wat verschillende Afghaanse organisaties nu concreet aan het doen zijn: lokaal aan vrede werken.

“Als je vrede en verzoening wil, moet je beginnen bij de lokale gemeenschappen”, zegt Idrees Zaman van het Centrum voor Vrede en Eenheid. “Je moet ze proactief maken en bereid om mee te bouwen aan een gezamenlijke toekomst. Door veldonderzoek hebben we gemerkt dat lokale conflicten door het nationale conflict gepolitiseerd worden. Ze kunnen dan een bron worden voor nog meer en dieper conflict. Daarom willen we vredesonderwijs geven op scholen en projecten doen in dorpen.”

Gemeenschappen hebben sociale hulpmiddelen nodig, zegt Asif Karimi, hoofd van het Verbindingskantoor in Kaboel. “Opstandelingen zeggen dat ze kunnen bemiddelen, waardoor ze vertrouwen en macht krijgen, met negatieve gevolgen. Wanneer lokale gemeenschappen in staat zijn om zelf hun problemen op te lossen, zonder externe autoriteiten, verdwijnt automatisch de machtsbasis van de opstandelingen. Zo doof je niet alleen bestaande conflicten, maar verklein je de kans op nieuwe.”

Geen politiek

Ook Raz Mohammed Dalili richt zich op het lokale. Hij is directeur van Sanayee, een van de oudste ontwikkelingsorganisaties in Afghanistan, opgericht in 1990.

“We richten ons op vredesopbouw in de gemeenschap, in plaats van direct de politieke thema’s aan te pakken. We hebben gemerkt dat vredesakkoorden tussen politici, commandanten en diplomaten, zonder inspraakproces, niet lang standhoudt. Het veroorzaakt weer nieuwe slachtoffers en nieuwe redenen om te gaan vechten.”

De organisatie heeft vredescurricula geschreven voor alle klassen op school. “We zijn net begonnen met een project voor conflictoplossing voor madrasa’s, de koranscholen, om zo met de jonge islamitische geleerden te kunnen werken die tot nog toe op een zijspoor waren gezet.”

“Ik ben ervan overtuigd dat vredesonderwijs een antibioticum is voor de maatschappij, een medicijn dat vooral bestaat uit de bereidheid naar de mensen te luisteren. Een van de grootste oorzaken van het conflict is de enorme kloof tussen regering en bevolking. Dat komt door het gebrek aan luisteren. Ik hoop dat we die kloof kunnen overbruggen.”

Zelfs de kloof met de Taliban kan dan overbrugd worden, denkt Ali Wardak, een Afghaanse criminoloog die in Engeland doceert, maar vaak in Afghanistan is voor onderzoek.

“De mensen die vechten zijn mensen die hebben geleden, die gemarginaliseerd zijn geweest, die reële klachten hebben die ze nergens kwijt konden. De oorlog heeft ze geradicaliseerd. De Taliban kunnen worden ‘hervormd’. Zo’n proces duurt heel lang, misschien twintig jaar, maar het is nu tijd om de strategie te veranderen.”

take down
the paywall
steun ons nu!