Ik
vraag me
af
wat Friedrich Hayek nu zou schrijven in zijn boek ‘The
Road to Serfdom’.
Zijn centrale stelling dat alle vormen van collectivisme logisch en
onvermijdelijk leiden tot tirannie, kon hij opbouwen rond de vroegere
Sovjet-Unie. Het omgekeerde zou hij nu kunnen schrijven en opbouwen
rond het
thatcherisme
en reaganomics: dat alle vormen van liberalisme logisch en
onvermijdelijk leiden tot tirannie, werkloosheid, uitbuiting, armoede
en een stijgende ongelijkheid.
Het
eindpunt van De Wever
Elke
ideologie heeft een begin en een eindpunt. Als Bart De Wever in maart
2013 zegt dat ze bij N-VA ‘Geloven in evolutie, niet in revolutie’‘
dan doet hij de waarheid eigenlijk oneer aan. Het eindpunt van zijn
partij is immers een sociaal-economische revolutie die onderweg veel
slachtoffers zal maken. Het traject naar het einde, dat is zijn
evolutie. Het eindpunt is voor mij de revolutie.
De
grootte van de afbraak en de snelheid waarmee die revolutie gepaard
zal gaan, zal afhangen van de grootte van zijn partij. Hoe groter de
partij, hoe sneller de afbraak zal volgen, hoe sneller hij zijn
sociaal-economische eindpunt zal bereiken. En hoe sneller Duitse,
Amerikaanse en Britse toestanden ons leven zullen bepalen. Het is dus
belangrijk om verder te kijken dan morgen. Je moet weten wat het
eindpunt is van de
ideologie van
De Wever.
Socialisme
Ook
socialisme heeft een begin en een eindpunt. Mensen die zeggen dat
socialisme niet werkt, die liegen. Of beter gezegd: ze hebben een
interpretatie gemaakt van iets wat nog nooit echt een kans heeft
gekregen. Die interpretatie is dus fout tot het tegendeel bewezen
wordt. Het socialisme heeft immers nog nooit zijn eindpunt bereikt en
kan dat pas bereiken als heel de wereld gesocialiseerd zou zijn.
Dat
de uitspraak ’socialisme werkt niet’ compleet fout is, is
makkelijk uit te leggen én te bewijzen. Socialisme en liberalisme
hebben namelijk alvast één ding gemeen: ze stoelen allebei op een
herverdeling van de welvaart. Socialisme wil dat iedereen evenveel
krijgt van de gecreëerde welvaart waardoor er geen armoede meer
bestaat. Op die manier ontstaat er dan een wereld waarbij iedereen
evenveel heeft en dezelfde kansen krijgt. Liberalisme zorgt bewust
voor een dik bevolkte onderlaag die in armoede leeft, een heel dun
bevolkte toplaag die buitensporig veel heeft en de dikst bevolkte
middenklasse die tussen de twee in zweeft.
Socialisme
kan dus pas beginnen te werken als morgen iedereen evenveel zou
hebben, als die drie lagen dus niet meer zouden bestaan, iets wat in
onze mondiale geschiedenis nog nooit is gebeurd. Liberalisme start
wanneer
er
één egoïst is die meer wil dan de rest en vooral ten koste van de
rest, wat momenteel dagelijks gebeurt.
Cuba
Het
argument dat socialisme niet zou werken, moet in het pleidooi van de
tegenstanders aan kracht winnen door de parallel te trekken met Cuba.
Een eiland, dus een wereld op zich, waar het socialisme decennialang
heeft gewoed en volgens tegenstanders nooit heeft gewerkt. Maar het
socialistische zaadje dat werd geplant in Cuba heeft ook nooit de
kans gekregen om tot een mooie bloem te bloeien, laat staan te
verstuiven naar de rest van de wereld.
In
1958 brak er een gewapend conflict uit tussen Fidel Castro en de
zittende regering van dictator Fulgencio Batista. In 1960 startte de
VS met zijn economische en financiële embargo tegen Cuba door de
Cubaanse suikerexport naar de VS aan banden te leggen. De Sovjet-Unie
sprong echter in het gat en werd de grootste afnemer van suiker. Door
de relatie tussen Cuba en de Sovjet-Unie besloot president John F.
Kennedy een economisch en financieel embargo in te stellen, maar wel
pas nadat hij nog rap twaalfhonderd Cubaanse sigaren voor zichzelf
had geïmporteerd. Na de Cuba-crisis stelde Kennedy ook een
reisverbod in en Cubaanse tegoeden in de Verenigde Staten werden
bevroren. Cuba kon niet meer aan zijn eigen geld. Ik voel mij soms
een beetje Cuba vandaag als ik naar de bank ga.
In
de jaren negentig werd het economische en financiële embargo tegen
Cuba zelfs opgenomen in de Amerikaanse wet. Zo werd het mogelijk om
bedrijven te vervolgen wanneer zij handel drijven met Cuba. Zelfs als
het geen Amerikaanse bedrijven zijn, kunnen de VS hen sancties
opleggen. Wij spreken schande van de muur die men rond Palestina
heeft gebouwd, maar de glazen muur die de VS rond Cuba bouwde, lijkt
ons minder te deren.
De
pleitbezorgers van de vrije markt, de tegenhangers van het
socialisme, hebben dus decennialang alle moeite van de wereld gedaan
om ervoor te zorgen dat de Cubaanse ideologie zo goed als mogelijk
geïsoleerd bleef. Die omzetting van een ideologie in de praktijk was
dus blijkbaar niet voor verdere verspreiding vatbaar. Als ik er
morgen echter van overtuigd ben dat er iets niet werkt en ik ben
tegenstander, dan zou ik er hoegenaamd geen tijd in steken, want het
werkt toch niet. Dat men er wel zo veel tijd aan heeft besteed, is
dus een bewijs op zich dat socialisme misschien wel eens zou kunnen
werken. De schrik zit er dan ook goed in dat mensen dat op een moment
zouden beginnen te geloven, want al het geld van de 1% in de wereld
zal niet genoeg zijn om de 99% tegen te houden op dat moment.
Tijd
om vragen te stellen
Bart
De Wever en N-VA mogen dan nog zo hard hun best doen als ze willen,
hun ideologie is neoliberaal.
Hun recepten zijn ook dezelfde en de uitkomst zal ook grote
overeenkomsten vertonen met de huidige sociaal-economische toestanden
in Amerika, Groot-Brittannië en Duitsland. Ook denkers
als Hayek en Friedman
stelden hun liberalisme anders voor aan de massa en verkochten het
allemaal als de te bewandelen weg naar persoonlijke vrijheid. Dat
Bart De Wever en N-VA hun ideologie altijd proberen te verkopen door
te stellen dat zij slechts een deel van de ideeën van bovenstaande
personen willen invoeren, daar geloof ik niets van.
Maar
misschien wordt het eens tijd om het aan hen te vragen. Welke
beslissingen van Thatcher, Reagan en Merkel gaan jullie overnemen?
Waar trekken Bart De Wever en N-VA de lijn in de ideologie van Hayek,
Friedman, Rand en Dalrymple? Waar zitten deze bezielers van de vrije
markt fout in hun ideologie en waarmee gaan Bart De Wever en/of N-VA
niet akkoord? Die vragen worden nooit gesteld en omdat ze ontbreken,
ontbreekt het aan inhoud in elk debat.
Zo
ben ik er ook van overtuigd dat vele N-VA-aanhangers met de beste
bedoelingen meewerken aan de partij, maar dat zij zouden afhaken als
ze het eindpunt zouden kennen van het sociaal-economische programma.
Want dat is de hamvraag natuurlijk: ‘wat is het eindpunt?’
