Een medewerkster van het kabinet van minister-president Geert Bourgeois (N-VA) was naar eigen zeggen onder de indruk van een feest ter ere van Vlaamse Oostfrontstrijders. Dat zijn nazicollaborateurs die tijdens de Wereldoorlog bewust en vrijwillig dienst namen om samen met de nazi’s aan het oostelijk front te strijden. Vooral de toespraak van Oswald Van Ooteghem maakte volgens de medewerkster, het Gentse gemeenteraadslid Karlijn Deene, indruk.
Van Ooteghem vocht namens het Vlaams Legioen aan het Oostfront. Hij werd in 1949 veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar wegens collaboratie met de nazi’s, maar kwam in 1950 al vervroegd vrij. Zelf erkende hij na de oorlog dat het naziregime indruk op hem maakte. “Het principe van Ein Volk, Ein Reich sloot wonderwel aan bij ons ideaal van één groot rijk voor alle Nederlandstaligen,” stelde hij in een getuigenis. Hij ging in op de oproep van het VNV, een met de nazi’s collaborerende extreemrechtse partij, om naar het Oostfront te trekken. Van Ooteghem deed dit met het Vlaams Legioen dat deel uitmaakte van de Waffen-SS. Dat deze deelname aan het nazisme na de oorlog bestraft zou worden, wist Van Ooteghem. Hij dook een tijdje onder en maakte aanstalten om naar Argentinië te trekken, maar kwam uiteindelijk terug naar België waar hij veroordeeld werd.
Na de oorlog organiseerden voormalige nazicollaborateurs zich in verschillende organisaties. De meeste groepen van Oostfrontstrijders zijn al verdwenen, de leeftijd speelt immers een rol. De meest bekende organisatie was wellicht het Sint-Maartensfonds dat al sinds 2006 gestopt is. Voormalig minister Johan Sauwens moest in 2001 aftreden na een toespraak op een bijeenkomst van het Sint-Maartensfonds. Op dezelfde bijeenkomst in 2001 was er nog een spreker die ondertussen wat meer naamsbekendheid gekregen heeft: Jan Jambon. De groep rond Van Ooteghem, Vriendenkring Sneyssens, hield op 10 december 2016 een laatste bijeenkomst.
Gents gemeenteraadslid Karlijn Deene (N-VA) nam er samen met haar grootvader aan deel. Ze schreef op sociale media dat er een “beklijvend moment” was toen “Oswald Van Ooteghem hulde bracht aan de gesneuvelde en overleden kameraden en voor hen de joelkaars aanstak.” Waar aanwezigheid op een bijeenkomst van nazicollaborateurs in 2001 nog een reden tot ontslag was, wordt de aanwezigheid van Deene nu geminimaliseerd. Zelf stelde ze dat de bijeenkomst slechts een hulde aan overleden mensen was. Dat het om collaborerende nazi’s ging, laat ze daarbij gemakshalve achterwege. De baas van Deene, minister-president Bourgeois, verklaarde: “Dit is een privéaangelegenheid. Ze vergezelde gewoon haar opa.” Dat haar opa blijkbaar actief was als nazi of toch alleszins na de oorlog sympathiseerde met diegenen die gecollaboreerd hadden, wordt gemakshalve achterwege gelaten.
Er kan niet betwist worden dat een bijeenkomst van nazicollaborateurs een politiek karakter heeft. Dat een politica die actief is als gemeenteraadslid en als tekstschrijver van de minster-president daarop aanwezig is, kan niet zomaar afgedaan worden als een ‘private’ kwestie. Het was een politieke bijeenkomst met een politiek inhoudelijk doel: het bijeenbrengen van mensen die met elkaar gemeen hebben dat ze in de oorlog de nazi’s steunden. Dat de aanwezigheid van Karlijn Deene aan zo’n activiteit niet meer heisa veroorzaakt, is opmerkelijk.
