Le Jour Furtif

Met zijn nieuwe tentoonstelling ‘Le Jour Furtif’ (‘de vluchtige dag’) laat Michel Buylen (°Gent, 1953) zien dat hij opnieuw allegorieën schildert. Zijn minuscule schilderijen, waarin alles haarfijn geschilderd weergegeven wordt, zorgen ervoor dat de taferelen tastbaar blijven voor de kijker. Buylen toont steeds een fractie van een moment, dat hij vastzet in verf.

Hij maakt er geen geheim van dat wat hij schildert, zelf eerst fotografeert. De foto dient enkel als studiemateriaal om beter te observeren. Eenmaal de schilder aan de slag gaat, krijgt het geschilderde tafereel op basis van de foto een zodanige gestalte dat het geschilderde enkel schilderij kan zijn en zich met minuscule details losmaakt van de werkelijkheid, zoals die zich aan het blote oog ontplooit en toont.

Golfslagen

Ook deze keer zijn er golfslagen te zien, wat het werk van Buylen typeert. Eén van deze werken heeft zijn naam aan de tentoonstelling gegeven en doet daarmee dienst als pars pro toto. Zoals de beweging van de zee, zoals de slagen van een golf, staat het werk van Buylen steeds in teken van het licht dat op een heel korte tijd zichtbaar is en ‘iets’ aan het licht brengt. Dat oplichten kan een golfslag zijn midden in een storm, een meisje dat de liefde bedrijft, of een schelp samen met een luchtbel op het strand als betrof het een vanilasschilderij.

Geen Buylen zonder spel met het beeld, maar ook met de taal. Zo staat ‘La partition des bulles’ symbool voor het uit elkaar gaan van luchtbellen. We zien dat ook bij het werk waarop een redster aan zee te zien is. Daarin treedt de figuur van de redster zodanig naar voren, dat de zee niet meer dan een achtergrond wordt. Of Buylen nu portretten, bloemen of zeezichten schildert, steeds is zijn werk doordrongen van een onmiskenbare sensualiteit als denkmethode.

Herman Selleslags

Geen drie maar vier musketiers. We zien op een van de foto’s van Herman Selleslags (°Antwerpen, 1938) Fred Bervoets ijverig aan het schilderen, terwijl Hugo Claus een beetje afwachtend toekijkt, Jan Decleir stappen onderneemt om in overall ook te beginnen schilderen en galeriehouder Adriaan Raemdonck samen met het hondje Tardif als één onlosmakelijk duo aanwezig is, aangezien de kapel van de galerieruimte op dat moment als atelier werd gebruikt.

Chinese wijk

Met deze foto heeft Selleslags direct de toon van zijn nieuwe tentoonstelling gezet, die Antwerpen in al haar verschillende facetten als thema heeft. Daarvoor hanteert hij vroeger werk maar er is ook nieuw werk te zien. Zwart-witbeelden wisselen elkaar af met kleurfoto’s. Vooral de verschillende wijken rond het Centraal Station zijn aanwezig, telkens streng afgebakend.

Het architecturale element van het Kievitsplein aan het Centraal Station geeft de vluchtigheid en snelheid van het afscheid tussen een koppel weer, een blonde vrouw poseert in de Chinese wijk, het Astridplein krijgt het aura van een stilleven. Herman Selleslags documenteert met zijn camera het dagelijkse leven zoals hij ermee wordt geconfronteerd.

Subtiele humor

Gevat suggereert hij een verhaal waarvoor woorden overbodig zijn. Hij vertelt zijn beelden vaak met een zeer subtiele humor. Herman schuwt daarbij ook de ‘misleiding’ niet. De dubbelzinnigheid van het beeld is van belang. Zo wordt een etalagepop zodanig weergegeven dat ze net op het portret van een echte zwarte vrouw lijkt. Bijna steeds zijn er mensen aanwezig in zijn werk. Soms als poëtische figuren, nu eens als toevallige figuranten, dan weer als hoofdrolspelers.

We zien Matthias Schoenaerts in een tedere, beschermende omhelzing met zijn vader Julien. We zien Fred Bervoets met enerzijds een groene Michel in de hand en anderzijds zijn hand op de schouder van Koen van den Broek. We zien Luc Tuymans in zijn atelier kijken in een stuk spiegel omdat als de compositie van een werk goed is, ze ook in spiegelbeeld goed moet zijn. We zien Jan Vanriet in zijn atelier.

Maar er worden ook integrale contactbladen tentoongesteld, zoals bijvoorbeeld die met David Hockney: “Daarop zie je de manier van denken van de fotograaf”, onthulde Selleslags aan letterkundige Inge Braeckman, die aan deze tentoonstelling een essay wijdde.

Praktisch:

Herman Selleslags – Michel Buylen – Galerie De Zwarte Panter – Hoogstraat 70-72-74 – 2000 Antwerpen – Van zondag 4 maart tot en met zondag 22 april 2012 – De galerie is gratis toegankelijk op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag van 13.00 tot 18.00 uur. Gesloten op 5,6,7, en 8 april 2012.