Opinie - Ilse Devooght

Voor ons geen Starbucks-samenleving

Onder het mom van werkbaar werk dient de federale minister van Werk, Kris Peeters een voorstel in dat werknemers naar believen oproepbaar en wegstuurbaar maakt. Uurroosters voor deeltijds werkenden moeten maar 1 dag op voorhand bekend gemaakt worden. "Hoe kan je nog kinderopvang regelen of een avondcursus volgen als je je uurrooster niet kent", vraagt Femma zich af. En ze roepen minister Peeters op om zijn beslissing in te trekken.

donderdag 3 maart 2016 15:05

Spread the love

In 2014 verscheen in de New York Times een ijzingwekkende reportage.

De krant volgde Jannette Navarro (22), een alleenstaande moeder die als barista bij Starbucks 9 dollar per uur verdient. Drie dagen tevoren krijgt Navarro haar rooster waarop ze als een wilde opvang voor haar peuter moet regelen. Zo stond ze op een vrijdagavond ingeroosterd tot 11 uur ‘s avonds, vijf uur later ving haar zaterdagdienst aan en zondag begon ze om 5 uur ‘s morgens. Het onmogelijke schema maakt ook de rest van haar leven onmogelijk.

Flexibel werken klinkt als vanuit huis een hoogopgeleid mailtje versturen en onderwijl het gazon maaien. Voor Navarro betekent het absurde werkroosters en onzekere inkomsten, dixit De Volkskrant (23 augustus 2014).

Werknemers onder handbereik

Onder het mom van werkbaar werk legt de federale minister van Werk, Kris Peeters, nu een ontwerp van KB neer dat ons wat dichter bij de natte Starbucksdroom brengt: werknemers onder handbereik, naar believen oproepbaar en wegstuurbaar. Uurroosters voor deeltijds werkenden hoeven maar 1 dag op voorhand bekend gemaakt worden. En de verplichting om uurroosters in het arbeidsreglement op te nemen, verdwijnt. Op die manier worden alle uurroosters mogelijk, wil dit zeggen. De deeltijds werkende heeft geen enkele houvast meer. Hoe kan je nog kinderopvang regelen of een avondcursus volgen als je je uurrooster niet kent?

Deeltijds werkenden zijn vaak vrouwen die bovendien vaak ongewild deeltijds werken. In de sector van de grootdistributie werkt ruim 52% deeltijds. In de louter uitvoerende functies loopt dit zelfs op tot 63% van alle winkelbedienden. Het is een groep die zich vandaag al in een kwetsbaar statuut bevindt.

Verontwaardiging

De reacties op onze blog van gisteren liegen er niet om. De rode draad: verontwaardiging. En hoe het nu al zo moeilijk is voor vele mensen om werk en privé te regelen. Een selectie:

Dit maakt me niet bezorgd, dit maakt me boos ! Onze maatschappij draait vierkant. Depressies, burn out en zelfmoord zijn schering en inslag. We moeten langer werken, houden minder over en moeten maar flexibel zijn om de winst van de werkgever. Deeltijds werken betekent minder inkomen, betekent kiezen voor jezelf en je gezin en dan lijkt dit op een straf die je niet verdient . Ik heb zelf ook altijd deeltijds gewerkt en er de consequenties van gedragen, maar voor je plezier moet je het niet doen. Triest hoe men tegenwoordig met mensen omgaat …

Marleen, een alleenstaande mama van 3 kinderen, werkt deeltijds bij Colruyt. Wegens de zorg voor haar kinderen is het voor haar onmogelijk om voltijds te werken. Haar jongste kindje gaat tijdens haar werkdagen naar de crèche. De crèche eist opvang op vaste dagen en vaste uren. Sinds kort dreigt voor Marleen alles in het honderd te lopen; Ze moet vaak inspringen voor collega’s. De kosten voor de crèche lopen op. Haar andere kinderen moeten regelmatig in de buitenschoolse opvang blijven. Als onze regering nu de uurroosterregeling nog korter zet, dreigt voor Marleen een echt rampscenario. Op haar ouders kan ze niet terugvallen. Ze werken allebei nog. Haar ex-man bekommert zich weinig om de kinderen.

Mij lijkt 5 dagen op voorhand een uurrooster delen al heel erg nipt. De meeste arts-specialisten moet je maanden op voorhand vastleggen maanden. En inderdaad brengt het massa’s stress met zich mee, gezondheidsproblemes dus ook wat onvermijdelijk extra uitgaven voor de gezondheidszorg betekent. Bank achteruit en geen zoen van de juf !