Interview, Samenleving, België, Armoede, Stampmedia, Student, Studeren, Studietoelage, Studiebeurs -

“Voor alles wat ik heb, heb ik zelf gewerkt”

Ondanks de sociale vangnetten is armoede een wezenlijk probleem in België. Een diploma halen is een van de belangrijkste uitwegen voor jongeren. Maar studeren in een minder gunstige financiële situatie is geen evidentie. Dat ondervond Stefanie (19) aan den lijve.

donderdag 13 januari 2011 12:30
Spread the love

Stefanie studeert Toegepaste Taalkunde Engels-Spaans aan Artesis Hogeschool in Antwerpen. Tien jaar geleden nam haar vader een aantal foute beslissingen met zware financiële gevolgen. Resultaat: een gezinsbreuk en een berg schulden. Samen met haar moeder en zus zag ze zwarte sneeuw.

Sinds vorig jaar gaat het beter, maar ook nu nog moet ze hard werken om, inmiddels als zelfstandig student, rond te komen. “Ik heb het niet in mijn schoot geworpen gekregen, ik heb het allemaal zelf gedaan.”

Hoe probeer je de financiële moeilijkheden op te vangen?

“Ik werk sinds mijn zestiende, zodat ik mijn moeder financieel kan bijstaan. Aan het begin van mijn middelbare studie heeft mijn moeder een paar keer geprobeerd een studiebeurs aan te vragen, maar die kreeg ze nooit, omdat de mensen van die dienst altijd bijkomende informatie en documenten van haar nodig hadden. Uiteindelijk gaf mijn moeder het op.

Ze had al genoeg aan haar hoofd met deurwaarders en schuldeisers en had echt geen zin in die papierwinkel. In die periode was ze ook depressief, ze had er gewoon de fut niet voor. Sinds mei 2009 gaat het financieel beter. Sindsdien heeft mijn moeder een nieuwe vriend die haar terug zin in het leven gaf en haar helpt met het aflossen van haar schulden.

Ikzelf woon sinds maart 2010 samen met mijn vriend en mijn zus. We delen de kosten van het appartement, zodat het voor ons allemaal betaalbaar blijft. Mijn vriend heeft vast werk en ik werk voor ongeveer tachtig uur per maand als werkstudent bij Quick.”

Doe je nu een beroep op sociale hulp?

“Tegenwoordig doe ik mijn aanvragen voor studietoelagen en –beurzen zelf, als zelfstandig student. Ik ondervind nu wat mijn moeder vroeger ook ondervond: er wordt voortdurend heen en weer getelefoneerd, omdat er iets niet in orde is met de aanvraag.

Uiteindelijk komt het erop neer dat ik pas in februari of maart het geld krijg, hoewel ik al in augustus van het jaar daarvoor mijn aanvraag indiende. Dat vind ik een groot nadeel, want in september moet ik boeken en dergelijke aankopen en niet in maart, wanneer het schooljaar bijna ten einde is.”

Ken je een aantal strategieën om op bepaalde uitgaven te besparen?

“In het begin van de scheiding verkocht mijn moeder haar auto omdat die absoluut niet meer betaalbaar was. Als alleenstaande moeder krijg je dan drie jaar lang een gratis abonnement voor De Lijn voor ieder lid van het gezin en dat was toen gewoon het beste voor ons.

Ook hadden we sinds de scheiding nooit meer een vaste telefoon en waren mijn zus, mijn moeder en ik lid van dezelfde provider zodat we gratis naar elkaar konden bellen met de gsm. We hebben ook jarenlang geleefd zonder zetels in de woonkamer. Het enige dat we hadden waren drie tuinstoelen uit de tijd dat mijn ouders nog samen waren.”

Vind je dat je situatie veel impact heeft op je slaagkansen in je opleiding?

“Ik ben er rotsvast van overtuigd dat als je geen financiële problemen hebt, je slaagkansen aanzienlijk groter zijn. Als je problemen hebt, lig je daar vaak letterlijk wakker van. De dag erna is de concentratie in de les soms ver te zoeken. Of je hebt zoveel andere dingen te doen, zoals zorgen voor je zieke moeder, werken, het huishouden, dat er geen tijd is om je huiswerk op normale uren te maken. Ik was vaak tot lang na middernacht bezig met schooltaken.

Op de middelbare school gingen alle leerkrachten er ook van uit dat iedereen over een computer, een printer en internet beschikte, maar die had ik dus niet. Ik had zelfs geen bureau om een computer op te zetten. Op de hogeschool sporen professoren ons aan om mee te doen aan een Erasmusproject of om een zomercursus in bijvoorbeeld Spanje te volgen, maar dat gaat voor mij gewoonweg niet. Ik kan het me niet permitteren om zelfs nog maar een maand naar het buitenland te gaan en bij terugkomst te verwachten dat ik nog steeds mijn job zal hebben.”

Hoe belangrijk is je opleiding voor jou?  

“Mijn studie is het enige wat me gaande heeft gehouden. Ik wilde altijd al vertaler worden en als ik het moeilijk had, hield ik gewoon mijn doel voor ogen. Soms heb ik het moeilijk, als ik bijvoorbeeld moet leren maar ook een berg strijk heb staan. Dan zit ik met de gedachte ‘fuck it all’.

Maar ik weet waarom ik dit alles doe. Ik wil gewoon niet in dezelfde situatie belanden als mijn moeder en zeker niet in de marginaliteit. De rest van mijn leven in de Quick werken zie ik niet zitten, daarom is het dus belangrijk dat ik mijn studies tot een goed einde breng. Eén ding kan ik wel zeggen: voor alles wat ik heb, heb ik zélf gewerkt.”

De namen in dit interview werden gewijzigd.

© 2011 – StampMedia/Lessius – Lien Claes en Sara Vercauteren

take down
the paywall
steun ons nu!