Ik heb lang getwijfeld om deze tekst online te zetten want eerlijk gezegd, ik heb het niet zo erg met de happy new year road show die jaarlijks de facebook revue passeert. Want wat kan een mens, een ander mens, nog meer wensen buiten een goede gezondheid, zoveel staat immers al vast en mooi oogt het allemaal niet.

We zetten 2015 in door 38.000 jongeren hun inkomen af te pakken, hun toekomst dus eigenlijk, nog goed en wel voor die begon. Ik vind dat een menselijke nederlaag, één die nog zoveel zwaarder wordt als ik vaststel dat steeds meer mensen rondom mij beginnen tafeldansen bij het aanhoren van zulke beslissingen.

Al wie niet werkt moet aan de ketens, we bestrijden vandaag de dag liever volop de werklozen en niet langer de werkloosheid. Nog erger is de golf van desinformatie die daar mee gepaard gaat, en hoe de zoete koek wordt geslikt door de massa. Net zoals in Duitsland en andere Amerika’s kiezen ook wij volop om de werkloosheid, in de praktijk, te vergroten maar binnen de theorie, via statistiek manipulatie, te verkleinen. En opnieuw is het jammer om zien dat gewone mensen daar voor staan juichen.

Vandaag kreeg ik een tweet van één van mijn tien getuigen rond de werkloosheid, met daarin volgende vraag: “Ik heb een job aangeboden gekregen, voor 9,90 euro per uur. Bruto. Wat moet ik daar nu mee?” Ik deelde de vraag op facebook en kon enkel vaststellen dat nog zoveel anderen het met uurlonen moeten doen die zelfs nog lager liggen. En tegelijk passeren er twee uitspraken van mandatarissen van Vlaanderens grootste partij. De eerste stelt onomwonden dat index niets met koopkracht te maken heeft, de tweede kan totaal geen begrip opbrengen voor het doorbetalen van zwangere vrouwen. Anno 2015 vind ik zulke uitspraken onwaarschijnlijk maar erger nog is de bijval die ze krijgen.

Het jaar zal ook beginnen met een golf van polarisatie. Jij en ik, wij zullen tegen elkaar worden opgezet, let maar op. Tegen eind januari zal gesponsorde infomarginaliseringhoogtij hebben gevierd en een vloedgolf van haatreacties hebben doen ontstaan. Allemaal om mensen er van te overtuigen dat gekozen maatregelen goed zijn voor hen, en niet enkel voor die toplaag. En ook al zien mensen dagelijks praktijkvoorbeelden van deze leugen op hun TV, lezen ze het in de krant en horen ze het op de radio, de uitkomst is weer dezelfde. Driewerf hoera, ze zijn goed bezig!

Het wordt opnieuw een jaar waarin de ongelijkheid zal toenemen, ook al zijn we een enorm welgesteld land en bezitten we dus alle mogelijkheden om net het tegenovergestelde te doen. Een jaar ook waarin we zieken zullen straffen door hun facturen te doen stijgen en ouderen gaan we van hun waardige dag beroven. Opnieuw die lachende gezichten. Minder pensioen is immers het nieuwe meer.

Zucht.

Racisme zal verder worden gevoed, een tweede racisme-is-marginaal golf zal dat gevoel ongetwijfeld moeten versterken. Schrik moeten we hebben van elkaar en dat hebben we dan ook. De apartleving zal verder worden gepromoot en zo verdwijnt de samenleving meer en meer uit het straatbeeld. Een gevoel van eenheid kunnen sommige beleidsmakers immers missen als de pest, en dus zal er verder worden gewerkt aan de verrotting van de geesten. We gaan immers niet voor een revolutie, wel voor een evolutie. En we geloven dat ook, dat maatschappelijke achteruitgang eigenlijk vooruitgang is.

We winnen nog enkel door te verliezen.

Zoveel mogelijk mensen, die niet ‘ons’ zijn, moeten we dumpen, liefst eerst die in het Zuiden van ons land. Gevolgd door alles met een kleurtje, een andere taal of gewoon omdat ze andersdenkend zijn. Tenzij ze geld hebben natuurlijk, dan zullen we hen pamperen als nooit tevoren. Voor mensen op zoek naar een toekomst is bij ons geen plaats meer, mensen die elders al een toekomst hadden zijn meer dan welkom. En opnieuw vinden wij dat maar normaal, dat (we) zoveel gewone mensen dagelijks zullen verliezen.

Een absoluut dieptepunt staat nu al genoteerd op 16 mei. Dan gaan een deel mensen de ‘Mars voor het gezin’ organiseren. De eerste zin van het manifest, dat je kan lezen op de website, leest als volgt: “Onze visie is dat elk kind geboren en opgevoed zou moeten worden bij zijn natuurlijke vader en moeder, die zielsveel van elkaar houden.” De rest is een verkettering van al wie holebi is. Daar wordt een mens toch ziek van?! Gaan ook wij holebi huwelijken terug verbieden, ik vraag het mij echt af, want alles wat puriteins is lijkt terug van weg geweest.

En dus kan ik niet anders én moet ik jullie, ons eigenlijk, nog andere zaken toewensen dan enkel die goede gezondheid, want dit kan het toch niet zijn?

Dus wens ik dat Syriza zal standhouden tegen de indoctrinatie van de troijka euro’s, richting de verkiezingen van de hoop. Dat Grieken zich geen tweede keer door angst laten overvallen en dit keer wel volop durven kiezen voor echte verandering. En ik wens dat Syriza nadien zal vasthouden aan haar ideologie waardoor slechts twee uitkomsten mogelijk zijn: De Grexit of de troijka die schulden kwijt moet schelden. Hoe dan ook, een eerste overwinning tegen dit neoliberale Europa is in de maak en ik wens het jullie allemaal.

Ik wens ook dat de Bolivariaanse revolutie zich zal verderzetten in Zuid-Amerika, tot ze aan de grenzen staat van hun imperialistische tegenstander. Opdat Zuid-Amerikaanse landen ideologisch kunnen binnenvallen in plaats van steeds economisch te worden binnen gevallen. En dat Kshama Sawant als eerste socialistische verkozene, sinds lang, in The Great US of A haar boodschap ook verder kan verspreiden. Dat Seattle het Zelzate van Amerika zal worden en de mensen ook ginder terug beginnen denken, niet aan zichzelf maar aan de anderen.

Dat Amerikanen onder druk van de rest van de wereld de Palestijnse staat gaan erkennen en de rest van de wereld dan weer volgt onder druk van hen. Want zij houden de muur mee in stand en dus wens ik dat zij de eersten zullen zijn om hem mee af te breken. Wat een overwinning zou dat niet zijn voor de mensheid! Na de vrijlating vorig jaar van ‘The Cuban Five’, dit jaar ‘The first brick out off the wall’. Komaan Obama: “Yes you can!”

Maar ook wij moeten strijden en niet bij de pakken blijven zitten.

Hier bij ons wens ik dat het sociaal verzet ook zijn zaadjes blijft planten. Dat er een vermogensbelasting komt, een eerste overwinning tegen de fiscale hangmat, hoe klein dan ook. Dat werkzoekenden en werkenden elkaar opnieuw gaan vinden en massaal op straat komen tegen de steeds toenemende individualisering. En dat we samen strijden voor werk, echte jobs dus en tegen de vele nepstatuten.

Dat we terug naar elkaar kunnen kijken in plaats van naast elkaar. En dat we dus nu reeds allemaal 16 mei aanstippen, om alvast daar te gaan tegen betogen, want holebi’s hebben ook hun in plaats in mijn samenleving. En ik hoop, geloof ook, dat dit bij jullie niet anders zal zijn.

De reden dat ik dat allemaal wens is ondertussen wel duidelijk, denk ik. Buiten een goede gezondheid wens ik de geldknuffelaars immers een mindshift toen, hoe klein dan ook. Want op dit moment hebben wij allemaal veel te verliezen maar nog steeds zoveel meer te winnen.

En bespaar me aub het gelul van op een ander hebben ze het nog slechter. Dat klopt, geen ontkennen aan. Maar de enige manier om het ginder te verbeteren is dat wij hier blijven verder werken aan onze samenleving. En dus wordt 2015 het zoveelste jaar van de strijd voor mij, en ik hoop ook van jullie.

Hasta la victoria siempre!