Menig specialist meldde in de zomer van 2007 dat het allemaal wel zo’n vaart niet zou lopen. ‘The powers that be’ zouden Yves Leterme (CD&V) wel tot de orde roepen en tot matigen aanmanen. 

‘The powers that be’ stond dan voor het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) en gelijkaardige instellingen. Weinigen zagen of wilden zien dat de macht enigszins verschoven was in al die jaren.

Als ze de website van het VOKA hadden gevolgd, hadden ze kunnen weten dat de Vlaams-nationalisten aangevuurd werden door een agressief Vlaams patronaat voor wie een verregaande staatshervorming een ‘must’ is. 

Geen geleuter over BHV in de communicatie van het VOKA wel: regionalisering van het werkgelegenheidsbeleid, fiscaliteit, uitgaven voor de  gezondheidszorg, …

Het VOKA stuurde in die dagen vijf brieven naar de Vlaamse onderhandelaars opdat ze bij de les zouden blijven en niet zouden plooien. Plooien deden die onderhandelaars niet en het werd het begin van een nooit geziene institutionele crisis van dit land.

Ondertussen zijn we drie jaar impasse een stuurloosheid verder. Het VOKA echter blijft de Vlaams-nationalisten verder aanvuren. Het begon al tijdens de kiescampagne. Net zoals zovele belangenorganisaties legde het VOKA zijn memorandum voor aan de kandidaat-politici. Dat memorandum had de niet verkeerd te begrijpen titel: “Geen nieuws, onze eisen zijn dezelfde”.

In de inleiding lezen we: “Voka, het Vlaams netwerk van ondernemingen, heeft naar aanleiding van de federale verkiezingen van 13 juni gewoon zijn memorandum voor de verkiezingen van juni 2007 herdrukt: een tweede, ‘geheel niet herziene’ uitgave.” 

De dag na de verkiezingen roept het VOKA op tot een ‘Coalition of the Brave’. Het is een term die we terugvinden in oproepen om ten oorlog te trekken tegen Iran, het moslimfundamentalisme, … oorlogstaal dus.

Maar het VOKA wil nog niet frontaal de aanval inzetten. Na de verpletterende overwinning van de Vlaams-nationalisten gaan ze er immers van uit dat sociale partners en de andere kant van taalgrens begrepen hebben dat er niet gemarchandeerd kan worden. 

In een persbericht verwoordt VOKA het als volgt: “De Vlaamse kiezer heeft een duidelijk signaal gegeven: dat we een stap vooruit moeten zetten in de hervorming van het land, zodat we snel werk kunnen maken van een effectief sociaal-economisch beleid om in Vlaanderen en Wallonië meer investeringen aan te trekken en meer mensen aan het werk te krijgen”.

Het persbericht gaat als volgt verder:
“Wij moeten institutioneel en financieel nu orde op zaken stellen. De staat moet worden hervormd, de financiën gesaneerd. We moeten er met z’n allen voor gaan. Ik reik in die zin dan ook de hand aan de Franstaligen. Niemand heeft baat bij de verdere blokkering van dit land. Niet veranderen is gelijk aan samen achteruitboeren. Durven veranderen is samen vooruitgaan.”
Excuseer dat was een stukje uit de overwinningsspeech van Bart De Wever. 

Het VOKA formuleerde het als volgt:
“Het is de hoogste tijd voor een ‘coalition of the brave’, waarbij die politici die van de kiezer verantwoordelijkheid hebben gekregen, elkaar ontmoeten en de moed hebben om een vergelijk te vinden. Ook vanuit de werkgevers, vakbonden en opinieleiders moeten we daarbij helpen, zodat de noodzakelijke hervormingen kunnen worden doorgevoerd.”

We gaan nog enkele weken van poker en theater tegemoet, maar de krijtlijnen zijn duidelijk aangegeven. BHV kan dan weer naar boven komen als sociale partners en de andere kant van taalgrens niet willen plooien.