Een voorbeeld. De honderden door lokale gemeenschappen gekweekte soorten maïs zijn gevarieerder, gezonder, lekkerder en resistenter tegen ziekten dan de industriële gele maïs in onze supermarkten. Maïsoogsten krijgen in delen van Afrika wel flink te verduren onder toenemende droogte door de klimaatontwrichting. (WikiMedia Commons)

Voedselkennis inheemse volkeren essentieel voor overleving mensheid

Honger en ondervoeding hebben niet zozeer te maken met de hoeveelheid geproduceerd voedsel, als wel met de kwaliteit en de bereikbaarheid. Daarom is de eeuwenlang opgebouwde kennis van inheemse volkeren over hun eigen specifieke voedselsystemen essentieel voor duurzame ontwikkeling.

dinsdag 24 februari 2015 12:09
Spread the love

In
het debat over honger in de wereld staan twee kampen tegenover
elkaar. Grofweg heb je aan de ene kant grootschalige, geïndustrialiseerde landbouw en
wereldhandel, en aan de andere kant lokale voedselsystemen gebaseerd
op traditionele, ecologische kennis en een holistische relatie tussen
mens en natuur.

Over
deze en andere kwesties bogen betrokken organisaties en personen zich
op de Global Meeting of the Indigenous Peoples’ Forum, die op 12 en 13 februari 2015 voor de tweede maal werd
georganiseerd door het Internationaal Fonds voor Landbouwontwikkeling
(IFAD) in Rome. Ze zochten er naar oplossingen die voor de
verbetering van de voedselzekerheid en een evenwichtig dieet gebruikmaken van de kennis van inheemse gemeenschappen over
voedselproductie, als bijdrage aan duurzame ontwikkeling.

Biodiversiteit

“De
gronden van inheemse volkeren behoren tot de meest biologisch en
ecologisch verscheiden gebieden ter wereld. Nu pas begint de rest van
de wereld die biodiversiteit naar waarde te schatten”,
verklaarde IFAD-voorzitter Kanayo F. Nwanze. Inheemse volkeren, die
samen een vijfde van alle landbouwgronden ter wereld bewerken, zijn
zo de hoeders van de biodiversiteit.

Veel
inheemse gemeenschappen en de ecosystemen waarin ze leven, worden
bedreigd door het gebrek aan erkenning van hun rechten of aan een
eerlijke behandeling door regeringen en bedrijven, door
bevolkingsgroei, klimaatverandering, migratie en conflict. Het
uitsluiten van inheemse volkeren leidt ertoe dat het belang van hun
gemeenschappen afneemt en dat ook de traditionele ecologische en
agrarische kennis verdwijnt die ze nu nog bezitten, zo was te horen
op het Forum.

Overheersing

“Op
arrogante wijze heeft de mens zijn ontwikkeling en vooruitgang steeds
meer gebaseerd op het geloof dat de grondstoffen van onze planeet
oneindig zijn en dat de menselijke overheersing op de natuur geen
grenzen kent”, zei Carlo Petrini, de stichter van de beweging
International Slow Food, op een evenement in de marge van het Forum.

In
een oproep aan de zogenaamde ‘ontwikkelde’ wereld stelden deelnemers
dat veel van de goede gebruiken en traditionele empirische wijsheid
van inheemse volkeren met zorg en aandacht bestudeerd zouden moeten
worden. Door bijvoorbeeld lokale economieën en landbouw te
stimuleren, met respect voor kleine gemeenschappen, kunnen mens en
natuur verzoend worden, klonk het.

Veel
inheemse gemeenschappen telen gewassen als mais, taro1
en wilde rijst – die ze als heilig beschouwen en met duurzaam land-
en watergebruik kweken. Dit staat in contrast met de wereldwijde
geglobaliseerde industriële productie, distributie en consumptie van
voedsel, met weinig aandacht voor bodem en water, en ongekende
voedselverspilling.



Knollen van taro kan je eten zoals aardappelen (WikiMedia Commons)

Duurzame
ontwikkeling

Ook
de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) heeft projecten lopen
waarin de voedselproductie van inheemse volkeren centraal staat.
“Jarenlang heeft de FAO deze traditionele voedselsystemen van
inheemse volkeren in kaart gebracht. Zo begrijpen we het matriarchaat
en de rol van de vrouw bij voedselzekerheid en vrede in Canada”,
verklaarde Harriet V. Kuhnlein, stichter van het Center for
Indigenous Peoples’ Nutrition and Environment
.

Volgens
de deelnemers aan het Forum in Rome is de herinvoering van lokale
voedingsproducten essentieel om de planeet te voeden. Er is een grote
inspanning nodig om gebruiken te vermijden die de negatieve impact
van voedselproductie en -consumptie op het klimaat, water en
ecosystemen vergroten.

Terwijl
de wereld werkt aan de opvolger van de Millenniumdoelstellingen,
stelde men op het Forum in Rome dat het cruciaal is om
voedselzekerheid, milieukwesties, armoedebestrijding en de rechten
van inheemse gemeenschappen te integreren in de discussies over de
nieuwe doelstellingen op vlak van duurzame nntwikkeling.

Bron: Indigenous
Food Systems Should Be on the Development Menu

1 Taro is een verzamelnaam voor planten van de Aronskelkfamilie (Araceae) die worden
gekweekt voor de aardappelachtige eetbare knollen.

take down
the paywall
steun ons nu!