Tijdens de slotsessie van de jaarlijkse VN-Humanitaire Wereldtop van 23-24 mei 2016 liet zowel de Turkse president Recep Tayyip Erdogan als VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon weten zeer “teleurgesteld” te zijn over de afwezigheid van zowat alle leiders van de rijke landen.
De regeringsleiders van zes van de zeven rijkste landen van de G7 (Canada, Frankrijk, Italië, Japan, Groot-Brittannië en de VS – alleen Duits kanselier Angela Merkel kwam naar de top) waren afwezig evenals de vijf leiders van de permanente leden van de VN-Veiligheidsraad (Frankrijk, Groot-Brittannië, VS, China en Rusland). Dat mag geen excuus zijn voor het gebrek aan actie, zei Ban Ki-Moon.
Ban Ki-Moon: Het geld dat nodig is voor hulp aan de meest kwetsbaren op aarde – zo’n 130 miljoen slachtoffers van oorlogen en natuurrampen – representeert slechts 1 procent van het wereldwijde militaire budget”
Ban Ki-Moon toonde zich niet optimistisch over het verloop van de conflicten in onder meer Syrië, Jemen en Zuid-Soedan en de daaruit voortvloeiende humanitaire problemen. De VN organiseren over deze problematiek elk jaar een donorconferentie en “landen worden daar moe van”, voegde hij er aan toe. Hij benadrukte ook dat momenteel 80 procent van het VN-budget voor de opvang van humanitaire crisissen gaat naar crisissen die door mensen zelf zijn veroorzaakt.
Turks president Erdogan herhaalde opnieuw het dreigement dat Turkije geen vluchtelingen meer zal terugnemen uit de EU als de beloften aan Ankara – zoals het afschaffen van de visumplicht – niet worden nagekomen. Het vluchtelingenakkoord met de EU wordt dan mogelijk niet aangenomen in het Turkse parlement.
Fallujah
Humanitaire organisaties op de top waren zeer sceptisch over de beloftes van de deelnemende landen om “meer te doen” voor de 130 miljoen burgers die slachtoffer zijn van oorlog of natuurrampen. Jan Egeland, secretaris-generaal van de Noorse Vluchtelingenraad (NRC), een organisatie met meer dan 25.000 werknemers in meer dan 25 landen, zei dat hulp efficiënter en goedkoper moet. Bovendien moeten ook degenen die deze hulp het hardst nodig hebben, bereikt worden.
Volgens Egeland bereikt humanitaire hulp duizenden van de meest kwetsbaren niet. Als voorbeeld noemde hij Irak. “In Fallujah worden meer dan 50.000 mensen belegerd. Zij zijn overgeleverd aan IS. Niemand helpt hen, niemand kan hen bereiken.”
Egeland sprak de hoop uit dat de wereldleiders zich afvragen of ze op zijn minst kunnen stoppen met het leveren van wapens en geld aan gewapende groepen die systematisch de internationale verdragsregels schenden door ziekenhuizen en scholen te bombarderen en vrouwen en kinderen te misbruiken.
