De Belgische regering stuurt vluchtelingen terug naar een land waarvan de president gezocht wordt wegens genocide en oorlogsmisdaden. Nu blijkt dat die vluchtelingen bij hun terugkeer in Soedan opgesloten en gefolterd werden. Om het nog wat erger te maken, nodigde staatssecretaris Theo Francken agenten van het Soedanese regime uit in België om de gearresteerde vluchtelingen te identificeren.

De reactie van de regering op de getuigenissen over folteringen die verschenen in Het Laatste Nieuws is onnoemelijk zwak. Er komt een onderzoek en tot eind januari wordt geen enkele vluchteling gedeporteerd naar Soedan, zei premier Michel. Francken voelde zich geroepen om meteen de puntjes op de i te zetten. Er waren sowieso geen nieuwe ‘repatriëringen’ gepland voor eind januari en hij trok de getuigenissen in twijfel.

Francken speelt natuurlijk voor de achterban. Op alle mogelijke manieren moet de kiezer die zweeft tussen Vlaams Belang en N-VA verleid worden. Maar doorheen die profilering verschijnt ook een vrij consistent beleid. De reactie op de transitmigranten in en rond het Maximiliaanpark mikt op ontmoediging. Francken en co hopen door fors op te treden te vermijden dat de groep groter wordt. In hun taal heet dat “een Calais-bis vermijden”.

Naar schatting gaat het om 400 à 1.000 mensen die even in Brussel neerstrijken, meestal op weg naar het Verenigd Koninkrijk. Het zou een kleine inspanning kosten voor de overheid om die mensen tijdelijk op te vangen. Maar dat wil de regering niet. Vluchtelingen moeten afgeschrikt worden, zo luidt hun logica. En ze gaan daar ver in. In september werd de politie naar het Maximiliaanpark gestuurd met de opdracht om elke dag 20 à 30 mensen op te pakken.

Jambon

Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon heeft in het parlement ontkend dat er dergelijke quota werden opgelegd, maar de krant La Libre Belgique citeerde donderdag uit een proces-verbaal van een politievergadering waarin wel degelijk sprake is van die targets – 20 à 30 – en waar ook een grote actie wordt aangekondigd waarop naar schatting 250 mensen zouden moeten gearresteerd worden.

Uit getuigenissen van vluchtelingen en sympathisanten bleek dat het schamele bezit van de vluchtelingen in beslag werd genomen en vernietigd. De regering dacht de vluchtelingen zo te kunnen wegpesten. Maar ze hielden met één ding geen rekening. Toen de regering besloot de vluchtelingen in de steek te laten, sprong de Brusselse bevolking massaal in de bres.

Er werd een burgerplatform opgericht dat elke dag afspraken maakt via Facebook, op een pagina die maar liefst 27.000 volgers telt. Elke avond wordt een slaapplaats gevonden voor alle mensen die geen onderdak hebben. Elke avond wordt ook gekookt en worden kleren, schoenen en andere levensnoodzakelijke dingen uitgedeeld. Op de Facebook-pagina zie je dat mensen soms een kamer aanbieden ver buiten Brussel, maar ook dat is geen probleem want er is ook een ploeg vrijwilligers die helpt met transport.

Aanzuigeffect

Die groeiende solidariteit is een doorn in het oog van de regering. Net op het moment dat de regering door de berichten in de media over de folterpraktijken in Soedan in verlegenheid wordt gebracht, doken er – na enkele maanden – plots weer een hele rij politievoertuigen op aan het park. Dat gebeurde net op het moment dat de voedselbedeling zou beginnen. Uiteindelijk kon de politie maar een tiental mensen oppakken. Alle anderen vonden opnieuw onderdak.

Scrollend door de Facebook-pagina krijg je zicht op een stukje authentieke warmte en solidariteit die je zelden te zien krijgt. Ver van de media-aandacht, mijlenver van het gestook en de dog-whistle politiek van Francken en co. Als er geen Calais-bis ontstaan is in de straten van Brussel komt dat door deze Brusselaars. Niet door hard en koud af te schrikken, maar net door de deuren te openen. Maar ook dat moet in de kiem gesmoord worden, vinden ze bij N-VA. Want stel je voor dat die warmte een aanzuigeffect creëert op de rest van België.