De separatistische Vlaamse beweging telt een stroming die hier en nu voor de onafhankelijkheid wil gaan en een stroming die gelooft in evolutie en nog wat wil wachten tot het momentum daar is. Dat momentum zal er echter nooit komen. De Vlaming ligt niet wakker van onafhankelijkheid. En met reden, veel Vlamingen zijn niet echt tegen volledig zelfbestuur maar de nadelen in acht genomen hoeft het dan toch ook weer niet.

Overdosis Vlaanderen

Conservatief als veel Vlamingen zijn zitten ze niet te wachten op een stap in het onbekende die de splitsing van het land is. De tijd dat Nederlandstaligen onderdrukt werden is al lang voorbij, ze hebben alle rechten en zijn in Brussel de best beschermde minderheid van Europa.  Dat beseffen Nederlandstaligen ook wel. De kans dat ze door voluit voor Vlaanderen te gaan de enige stad die naam waardig gedeeltelijk of grotendeels verliezen is groot. 

Door zo op zichzelf terug te plooien verliest Vlaanderen een deel van haar rijkdom. Terwijl Wallonië verstandig kiest voor federation Wallonie-Bruxelles kiest Vlaanderen voor Vlaams, Vlaamser, Vlaamst. Zo is Vlaanderen niet meer weg te denken uit veel nieuwe benamingen. Christelijke Volkspartij werd Christen-Democratisch en Vlaams, Bloso werd Sport Vlaanderen, borden met welkom in onze VLAAMSE gemeenten verwelkomen je in de rand rond Brussel, enzovoort. Al dat Vlaanderen komt op den duur veel mensen de spuigaten uit. Zeker bij jonge mensen, zij hebben de taalstrijd nooit gekend en zij groeien op in een wereld waar buitenlandse stages, vrijwilligerswerk, studies en wereldreizen voor velen de orde van de dag zijn. Zij zijn niet meer geboren in een land, maar op een planeet. 

Meer België, goed voor de Nederlandstaligen 

 Vlaanderen is vol gebetonneerd en een huis met een tuin verdomd duur, rust en natuur zijn hier geen vanzelfsprekendheid. Meer en meer Nederlandstaligen kopen een huis over de taalgrens. Het zou goed zijn voor die Nederlandstaligen dat zij hun papieren ook in hun moedertaal kunnen aanvragen. 

Zo zal Wallonië vervlaamsen en lijkt België zowaar op een echt land. Je hebt Brussel, je hebt een aanzienlijk deel Franstaligen in de gemeenten rond Brussel, in de Ardennen hoor je meer Nederlands dan Frans en aan zee woont een grote groep Franstaligen. Waarom het land nog splitsen? Een onafhankelijk Vlaanderen zal toch een mini versie zijn van België, met een Franstalige minderheid en een complexe regeling rond Brussel. Waarom dan al de paperassen die bij de splitsing van het land horen ondergaan?

Stedelijke arrondissementen 

 Nationale staten zijn passé. Veelal ontstaan in de 19de eeuw, voor de globalisering,  en zoals met bijna alles zullen zij ook verdwijnen in de geschiedenis. De slogan in de jaren ’90 van de Vlaamse Beweging was  ‘Onafhankelijk Vlaanderen binnen Europa’. Het Europa van de regio’s daar zit iets in maar ik zie meer toekomst voor de stedelijke arrondissementen binnen Europa. Die laatste organiseert onder andere de sociale zekerheid, de steden en hun platteland zijn ministaatjes met zelfbestuur. Dat platteland is bevolkt met boeren die vooral leveren aan de stad waaronder hun grond valt. 

Steden zijn het heden maar vooral ook de toekomst om de boel hier leefbaar te houden. Ieder een huis met open bebouwing en dan onvermijdelijk ook een eigen wagen faalt, we moeten samen-leven, zeker nu we met zo veel zijn. We moeten ruimte over laten voor dier en natuur. Wij mensen zijn slechts één van de vele diersoorten en mogen niet heel de planeet koloniseren. Als we de natuur vernietigen vernietigen we onszelf, we zijn zelf immers natuur. 

Het voordeel is ook dat het stedelijk bestuur bestuur dicht bij is. Binnen staten wordt vanuit de hoofdstad beslist over veel zaken. Zo was bij de fusies van de gemeenten in 1977 het dorp waar ik vandaan kom liefst met Ternat gefusioneerd. Maar vanuit Brussel werd toen beslist dat dit Dilbeek moest zijn omdat er dan meer Nederlandstaligen in de gemeente die zich naast Brussel bevindt wonen.

Gent is voor bepaalde belangrijke beslissingen rond infrastructuur afhankelijk van Brussel. Daar beslist de bevoegde minister (Ben Weyts NV-A), die echter om politieke redenen niet wil dat het Gentse stadsbestuur (SP.a-Groen-Open VLD) goede punten scoort. Zo kan bij een volgende verkiezing iemand van zijn partij misschien gebruik maken van ongenoegen bij de inwoners om burgemeester te worden. Gent vraagt een tunnel en extra tramlijnen maar moet daar op wachten. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Aalst en Antwerpen waar politieke bondgenoten zitten van de minister. Dat is het politieke spel bij gecentraliseerde macht.

Of andere voorbeelden, misschien zou een arrondissement Lille (Rijsel) wel het Nederlands als tweede officiële taal toelaten. Nu wordt dat vanuit Parijs beslist waar zulk idee taboe is. Londen kan weer aansluiting zoeken bij Europa, nu is zij tegen de wil van haar inwoners uit Europa moeten stappen omdat zij deel uitmaakt van het Verenigd Koninkrijk. 

Bevoegdheden Europees of Stedelijk, en de nationale staat wordt bijgevolg overbodig. Vlaanderen onafhankelijk wie ligt daar nu nog wakker van?