Zuhal Demir, Vlaams minister van Omgeving en Energie, gaf deze week tegengas aan een breed gedragen voorstel uit Denemarken om de Europese Green Deal als basis te nemen van het recuperatiebeleid na de coronacrisis. Dit voorstel waarschuwt tegen de verleiding van oplossingen op korte termijn die ervoor zorgen dat de Europese Unie nog lang afhankelijk van fossiele brandstoffen zal zijn.

Dit tegenwerken doet ze niet omdat ze vindt dat de Green Deal niet genoeg is en België het beter moet doen, maar wel omdat binnen het Green Deal-beleid en binnen het steunbeleid rond de coronacrisis Wallonië meer geld zou krijgen dan Vlaanderen. Zij vindt dat we ‘ecorealistisch’ moeten zijn en niet kunnen toestemmen tot er duidelijkheid is over de exacte kostprijs van de coronacrisis.

Onder het mom van ‘ecorealisme’ werkte de Vlaamse overheid al vaker actief klimaatmaatregelen tegen. Ze kiezen ervoor om niet eens het minimum te doen. Dit beleid gaat helemaal niet over slim omgaan met geld. Het zorgt er eerder voor dat de Vlaamse Overheid de handen niet uit de mouwen moet steken en dat ze verder kan met ‘business as usual’. In dit scenario krijgen de grote vervuilende bedrijven voordelen op kap van mens en natuur. Zo kunnen we dus niet verder.

De EU ziet de Green Deal als een ambitieus plan waarmee ze de toon voor de rest van de wereld wil zetten. In realiteit is deze Deal het absolute minimum wat Europa kan doen om de klimaatcrisis aan te pakken, wat impliceert dat de Vlaamse overheid minder dan het minimum zou willen doen. Zo zegt Greenpeace: “In de Green Deal staan belangrijke hervormingen en goede voornemens, maar hiermee bereiken we niet wat volgens de wetenschap vereist is om de klimaat- en natuurcrisis het hoofd te bieden.” De Green Deal wil het fabeltje van oneindige economische groei verzoenen met een duurzaam beleid, maar zelfs het Europees Milieu Agentschap zegt dat die twee niet verenigbaar zijn.

Doordat onze regering nu volop op de rem gaat staat, houdt ze het klimaatbeleid van het hele land gegijzeld. Dit zou niet mogelijk zijn in een land waar er slechts één klimaatminister is. Eén minister, die effectief naar de globale situatie kijkt en niet enkel de kop in eigen zand steekt. Na de coronacrisis hebben we nood aan een nog ambitieuzere Green Deal, een goed uitgewerkt plan, dat de toon zet voor de nieuwe samenleving. Deze moet als basis dienen van de herstelmaatregelen na de coronacrisis en het steunbeleid moet uitgewerkt worden met een focus op duurzaamheid. Laten we samen vechten voor een duurzaam en sociaal België met 1 klimaatminister in plaats van 4 verschillende die enkel meer verdeling zaaien. 

Students for Climate Leuven

Cato Van Den Kerchove

Foto: Paul Van Welden, Wikimedia Commons / CC-BY-SA 4.0