De econoom Philippe Defeyt van het Institut pour un Développement Durable zette een aantal pakkende cijfers bijeen. De gemiddelde koopkracht per Belg zakte in 2013 terug tot op het niveau van 2000. De koopkracht bereikte een piek in 2009. Sindsdien moet de gemiddelde Belg het met 5 procent minder doen. Voor een stuk heeft dat te maken met de groei van de bevolking en de magere economische groei.

Ook de groeiende werkloosheid speelt een rol. Het totale aantal werkzoekenden overschreed opnieuw de grens van 580.000. Bij die omvangrijke groep zijn er 118.000 jongeren. Sinds 2000 kwamen er ook 101.000 vijftigplussers bij.

België ging de crisis in met 504.865 werkzoekenden. “Zonder een zeer sterke groei zal het nog jaren duren voor we terug op het niveau zitten van 2008”, schrijft Defeyt. Van 2006 tot 2008 duurde het drie jaar om het aantal werkzoekenden met 80.000 naar beneden te halen. In 2006 bedroeg de groei nog 3 procent.

Het aantal mensen dat een leefloon krijgt, groeide sinds 2000 met een derde tot 108.300. Goed dertig procent daarvan zijn jongeren. Het verontrustende is dat het aantal leefloners zelfs stijgt in jaren van fikse groei.

In 2013 kende de eurozone nog een krimp van 0,4 procent. De Europese Centrale Bank voorspelt voor dit jaar een groei van 1,1 procent. Ook de Belgische economie zou volgens de Oeso met 1,1 procent groeien.

Die groei is wel veel te klein om het aantal werklozen te absorberen. In Nederland wordt voorspeld dat er nog 65.000 werkzoekenden zullen bijkomen. De werkloosheid in Spanje zou zelfs pas in 2018 onder de 25 procent zakken. De Griekse economie zou in 2014 voor het zevende jaar op rij krimpen.