In de prachtige film “Left Luggage” bezoekt de rebelse Chaja haar ouders na drie maanden stilzwijgen opnieuw in hun appartementje, Antwerpen, jaren 70. Bij het binnenkomen zegt ze vol trots aan haar moeder dat ze nu filosofie studeert aan de universiteit. “Filosofie?”, antwoordt de moeder meewarig, “Wie heeft filosofen nodig? Studeer geneeskunde, dan kan je tenminste mensen helpen”.

Als filosoof houd ik van zinnetjes. Het zinnetje van de moeder is me bijgebleven vanaf de eerste keer dat ik de scène zag en zal me altijd bijblijven. Vandaag las ik een facebookpost van een filosoof waarin deze tegen de achtergrond van de corona-crisis zich afvraagt wat hij als filosoof kan betekenen. En inderdaad, nu zijn wetenschappers en artsen aan zet. Filosofie, letterkunde,…, het lijken wel disciplines waarmee mensen zich kunnen bezighouden wanneer het goed gaat en wanneer verveling ons dreigt te overvallen.

Het is mijn stelling, beste lezer, dat filosofen wel iets kunnen betekenen in deze crisis. Spijtig genoeg kan ondergetekende geen remedie tegen het corona-virus produceren en zal ik waarschijnlijk in de weg lopen in een ziekenhuis en enkel het probleem vergroten. Maar als filosoof weet ik al heel lang dat onze samenleving één ding enorm mist, één aspect dat de kern vormt van de economie, de politiek, de religie en zelfs van de wetenschap. U heeft genoeg gewacht,… wat we missen is… vertrouwen.

Politici zijn zakkenvullers, wetenschappers zijn enkel geïnteresseerd in hun carrière, economie draait om geld, de mens is van nature een egoïst, en ga zo maar door, stereotypen die uiteraard een kern van waarheid bevatten. Maar zet eens de bril van het vertrouwen op en kijk dan eens rond. Ik ken politici die echt bekommerd zijn om de mensen en echt iets willen doen aan de problemen van de samenleving, er bestaan echt wel wetenschappers die, terwijl ik dit schrijf, de klok rond werken om een remedie, vaccin of medicijn te vinden dat de gezondheidscrisis mee kan helpen bezweren, er bestaan religieuze leiders die mensen echt wel bij mekaar willen brengen en mee helpen in de zoektocht naar zin of naar een taal waarin die zin kan worden verwoord. Kortom, als filosoof zou ik willen vragen om dit vertrouwen opnieuw in het centrum van het leven te plaatsen. Het kan levens redden.

Durf vertrouwen in de wetenschappers, durf vertrouwen in de politici en durf vertrouwen dat er morgen nog toiletpapier beschikbaar zal zijn (al is er bij ons in de buurt geen vel meer te bespeuren J). Het enige dat u kan (en waarschijnlijk, zal) overkomen is dat u wordt uitgelachen of als naïef wordt weggezet. Vertrouwen is niet alleen de motor van de economie, de drijfkracht van de politiek, de brandstof van de wetenschap en het hart van de religie, het is ook dat wat ons mee zal helpen de corona-crisis te doorstaan.

Blogpost werd reeds op mijn eigen blog gepubliceerd:

https://wimverbeeckphilo.blogspot.com/