Deze ochtend in het nieuws: Vlaams volksvertegenwoordiger Liesbeth Homans wil een verplichte taaltest invoeren aan het einde van de ‘inburgeringscursus’. Na wat getouwtrek heen en weer bleek Antwerps burgemeester Janssens eigenlijk best bereid om dit voorstel te steunen. Alleen beschuldigt hij Homans van politieke spelletjes omdat ze haar wetsvoorstel nog snel snel voor de gemeenteraadsverkiezingen wil invoeren. Maar zijn de inburgeraars zelf wel gediend met dit voorstel? Zal deze test voor een betere inburgering van nieuwkomers zorgen? Antwoord: neen!
Politici en journalisten spreken graag over ‘de inburgeringscursus,’ alsof het gaat over een soort wonderbaarlijk proces waarbij je maar op een knopje moet duwen om iemand in onze maatschappij zijn weg te laten vinden. Jammer genoeg bestaat deze cursus niet. Er bestaat wel een inburgeringstraject, opgebouwd uit een cursus maatschappelijke oriëntatie, de lessen Nederlands voor anderstaligen (NT2) en nadien volgt eventueel nog een toeleiding naar werk, studies of een sociale invulling.
Een blijvend probleem zijn de wachtlijsten voor de cursus NT2. Hoewel er hard gewerkt is de laatste jaren, blijft het voor vele laaggeschoolden en analfabeten erg moeilijk om op tijd aan een cursus te beginnen. Wachttijden tot een jaar zijn geen uitzondering. Veel mensen worden ondertussen door de Onthaalbureaus Inburgering al vast naar de cursus maatschappelijke oriëntatie gestuurd. Deze cursus wordt in een contacttaal gegeven, desnoods met een tolk, om zo efficiënt mogelijk les te geven. Het is dan ook totale nonsens om op het einde van deze cursus de Nederlandse kennis van de cursisten te gaan meten.
Uit de praktijk kan ik alleen maar bevestigen dat het overgrote deel van de inburgeraars de noodzaak inziet om Nederlands te leren. De meesten willen immers zo snel mogelijk aan het werk. Geef ze dan ook de kans! In plaats van mensen weer maar eens in het verdoemdenhoekje te zetten, moeten er maatregelen komen om inburgeraars te helpen om zich zo snel mogelijk te laten bewijzen in onze maatschappij.
Terwijl onze bedrijven schreeuwen om technisch geschoold personeel en de zorgsector kreunt onder de vergrijzing, moet je zelfs voor de meest praktische VDAB-opleidingen al een behoorlijke kennis Nederlands hebben. Ook inschrijven in een interimkantoor kan je vergeten als je geen Nederlands spreekt.
Ik ken een voorbeeld van een Senegalese vrouw die bijna drie jaar heeft moeten wachten vooraleer ze aan de slag kon als poetsvrouw. Al die tijd moest ze wachten op een cursus Nederlands -een cursus voor zwak gealfabetiseerden neemt dan nog maanden in beslag voor het vereiste niveau behaald wordt – en dan moest ze ook nog eens de opleiding bij VDAB volgen. Wat als deze vrouw nu eens meteen aan de slag kon in de poetssector? Voor de praktische vaardigheden kan ze worden bijgestaan door een coach en haar cursus NT2 en maatschappelijke oriëntatie kan ze ondertussen ook doen.
Het stoort mij mateloos dat politici stoer op de borst slaan om dan nog maar eens een rondje inburgeraar, illegaal of allochtoon bashen in te zetten –het onderling verschil maakt voor sommigen niets uit. Zo lang het maar stemmen oplevert hoeven er blijkbaar geen echte oplossingen te komen.
