Natuurlijk kan je je afvragen of de staking van vandaag wel het best mogelijke actiemiddel is, en of ze niet vooral die arme drommel treft die het openbaar vervoer nodig heeft om op zijn/haar bescheiden baantje te geraken.
Maar wat ik niet begrijp is al dat ‘vakbond-bashen’ en die bijna collectieve verontwaardiging over het feit dat er gestaakt wordt. Want laten we wel wezen, ik denk dat weinig van die verontwaardigden graag in een land zouden leven waar er geen sprake is van vakbewegingen. Bovendien is de boodschap van de vakbonden in mijn ogen weliswaar niet al te best gecommuniceerd, maar verder helemaal niet verkeerd. De manier waarop de regering – en bij uitbreiding Europa – omgaat met de crisis is geen kwestie van noodzaak of dwang. Het is een keuze. Iedereen – politici, media, werkgevers – herhaalt voortdurend dat onze pensioenen onbetaalbaar zijn. Maar is dat wel echt zo? In 2008 werd er twintig miljard gepompt in de redding van Fortis en Dexia. Als we dat bedrag tegen 2030 bij elkaar gespaard hebben om de pensioenen te betalen, dan komen we al een heel eind; alleen vergeten onze politici dat er voor de gemakkelijkheid bij te vermelden. En mocht er nu iets veranderd zijn na die enorme gift van de gemeenschap. Maar vandaag gebeurt het opnieuw: er wordt gespeculeerd dat het een lieve lust is en als het misloopt draait de staat ervoor op.
Ik ben blij dat onze bonden zich hoeden om geen voorbeeld te nemen aan het Duitse model dat als treurig resultaat een steeds groter wordende groep arme werkenden oplevert, een groep die legaal uitgebuit wordt om de welvaart van anderen te bestendigen, want daar komt het wel op neer. En men kan het adagium dat ‘iedereen moet inleveren’ als een mantra blijven herhalen, zo lang ‘iedereen’ klaarblijkelijk hetzelfde betekent als ‘iedereen behalve de sterkste schouders’ kan ik dit moeilijk onderschrijven.
Dus neen, ik begrijp al die verontwaardiging over de staking niet. En wat ik nog minder begrijp is dat er van soortgelijke verontwaardigde reacties geen sprake is als blijkt dat een bedrijf als Electrabel nauwelijks belastingen betaalt en tegelijkertijd opnieuw van ons profiteert door veel te hoge kosten aan te rekenen. Dat zoveel grote bedrijven, want Electrabel is hierin heus niet alleen, zo weinig belastingen betalen vind ik dan ook pas echt een schande. Het is alleszins een pak slechter voor onze economie en algemeen welzijn dan de staking van vandaag.
