Jammer dat ze vandaag, op de dag van de staking in de openbare sector, alles verengen tot het pensioendebat. De begrotingsvoorstellen treffen veel meer dan enkel oudere werknemers. De verontwaardiging gaat dan ook veel verder dan enkel de pensioenhervormingen. Ik vermoed dat zelfs de vakbonden meer dan ooit beseffen dat een hervorming nodig is, dat we met zijn allen inspanningen zullen moeten doen, dat we langer/meer/efficiënter zullen moeten werken. Het gaat er net om hoe je dat werken menswaardig invult, hoe je de lasten rechtvaardig verdeelt, hoe je de zwaksten in onze samenleving niet nog harder treft. Dat is de kern van de motieven van de stakers.
Als u dan toch verontwaardigd bent over de staking, verontwaardig u dan eventueel ook over:
– de financiële wereld die aan de basis ligt van deze crisis. Wij vergeten blijkbaar snel dat niet wij burgers en onze volksvertegenwoordigers maar de banken, beleggers, ratingbureaus, beurzen en financiële instellingen de oorzaak zijn van waarom wij nu onder Europese druk gebukt moeten gaan onder draconische maatregelen
– de politici die ons door meer dan 500 dagen getalm in een zeer precaire situatie brachten en nu doen alsof ze de redders des vaderlands zijn
– bedrijven die amper tot geen belastingen betalen, onder meer dankzij de notionele intrestaftrek. Alle lof voor ondernemerschap en innovatie, maar lasten moeten evenredig worden verdeeld
– zelfstandigen die zich verrijken door uitgaven af te trekken van de belastingen die helemaal niet tot hun beroepswerkzaamheden behoren
– vrije beroepen die eenmansvennootschappen oprichten om massaal belastingen te ontduiken
– oudere werknemers die wel langer moeten werken maar waar geen alternatieven voor zijn als ze kapot gewerkt zijn of hun job op latere leeftijd verliezen
– jongeren die door gebrek aan ervaring niet aan de bak komen en zo ook geen ervaring kunnen opdoen
– en ja, ook uitkeringsgerechtigden die profiteren van het systeem
– en ja, ook vele vacatures die niet ingevuld worden, ondanks de vele beschikbare werklozen. Een probleem van zowel werknemers als werkgevers
– en ja, ook vakbonden die zich op meer creatieve, hedendaagse en doeltrefffende manieren kunnen uiten dan nu gebeurt
– etcetera
Maar dat doet niets af aan de basisverontwaardiging over wat er vandaag allemaal gebeurt, die bij ieder van ons zou moeten leven maar dat blijkbaar niet doet. Wel integendeel, we leggen ons overal klakkeloos bij neer, laten ons aanpraten dat er geen alternatieven zijn, kijken enkel naar ons eigen min of meer comfortabel leventje, kunnen ons niet inbeelden dat velen zich in heel wat slechtere situaties bevinden dan wijzelf en gooien met onze onverschilligheid of verkeerd gerichte verontwaardiging onze toekomst te grabbel. Jammer…
Naschrift: met bovenstaand lijstje heb ik geenszins de bedoeling om de volledige financiële wereld te schofferen, alle politici over dezelfde kam te scheren, iedere zelfstandige een fraudeur te noemen, elke dokter belastingontduiking te verwijten of alle werklozen profiteurs te noemen. Ik wil enkel aantonen dat er in alle geledingen van onze samenleving dingen verkeerd lopen maar dat er daardoor ook net kansen liggen om dingen te veranderen ten goede. Andere veranderingen dan dewelke nu op de begrotingstafel liggen. Laten we ophouden mekaar de zwarte piet door te schuiven en samen onze schouders zetten onder een toekomstproject met kans van slagen. Weg van doemdenkerij en zwartgalligheid. Alles begint met begrip en wederzijds respect.
