De zittende premier, Narendra Modi, en zijn belangrijkste opponent, de voorzitter van de Congrespartij Rahul Gandhi, zijn de meest waarschijnlijke kandidaten. Maar als zij allebei onvoldoende zetels halen om een regering te vormen, kunnen ze vervangen worden vanuit hun eigen partij. Het is ook mogelijk dat, in een gefragmenteerd parlement, een andere politicus van een van de regionale partijen een coalitie formeert.

In 2014 haalde de Bharatiya Janata Partij (BJP) van Modi een absolute meerderheid. Een  verkiezingswinst van deze omvang was sinds 1984 niet meer voorgekomen. Kiezers hadden genoeg van de corruptieschandalen en torenhoge inflatie die de regering van de Congrespartij achtervolgden, en omarmden Modi’s boodschap om de politiek op te schonen, bureaucratie te verminderen, banen te creëren en het vertrouwen te herstellen.

Ze omarmden ook Modi zelf, ondanks zijn controversiële verleden als fanatieke hindoenationalist. Zijn bewering dat hij was uitgegroeid tot vikas purush (ontwikkelingsman), werd positief ontvangen.

Aanslag

De regering-Modi maakte haar beloften echter niet waar en verloor daardoor haar glans. De strijd tegen corruptie verliep moeizaam. Kleine bedrijven werden geraakt door het plotselinge besluit eind 2016 om bankbiljetten met hoge bedragen uit de circulatie te halen. De economische groei bleef achter en de gewenste banengroei bleef uit.

In februari was er een terroristische aanslag in het betwiste Kasjmir en een vergeldingsaanval van de Indiase luchtmacht op Pakistan maakte van nationale veiligheid een verkiezingsonderwerp. Een nieuwe kans voor Modi om zichzelf heruit te vinden. In een gelikte mediacampagne zette hij zichzelf neer als de man die de veiligheid bewaakt in deze zware tijden. Hij en zijn aanhang kunnen India het beste verdedigen tegen vijanden binnen en buiten het land.

De Gandhi-dynastie

Modi’s belangrijkste opponent, Rahul Gandhi, heeft het moeilijk met zijn tegenstander. De telg uit de beroemde Nehru-Gandhi dynastie, verwant van drie voormalige Indiase premiers, is twintig jaar jonger dan Modi. Hij zou meer moeten aanspreken bij de jonge kiezer. Maar Gandhi heeft moeite aansluiting te vinden bij het electoraat, inclusief jongeren die voor het eerst gaan stemmen.

In 2014 wist zijn Congrespartij slechts 44 van de 543 zetels binnen te halen. Sindsdien had hij er ook moeite mee om winst te halen uit het kennelijke falen van de regering-Modi om de economische groei een impuls te geven, banen te creëren en iets aan de armoede op het platteland te doen.

In 2019 zou de Congrespartij het echter beter moeten doen, afgaand op de opiniepeilingen.

Indira Gandhi

Gandhi krijgt steun van zijn populaire en wat eigenzinnige zus, Priyanka Gandhi Vadra. Dat ze qua verschijning sterk lijkt op Indira Gandhi, de vroegere premier en haar grootmoeder, is voor een deel van de kiezers aantrekkelijk. Ook binnen de partij ligt ze goed. Wat in haar nadeel kan werken, zijn de duistere vastgoedpraktijken van haar man, Robert Vadra. Die maken haar kwetsbaar voor aanvallen van de BJP.

De Gandhi’s hebben aanzienlijke troeven in handen – de beroemde naam en een gevestigde, landelijke partijorganisatie – maar er zijn ook zwaktes. Over Rahul Gandhi’s capaciteiten en inzet bestaan twijfels.

De campagne van de Congrespartij was vaak negatief en werd samengevat in de slogan ‘Chowkidar Chor Hai’ (De bewaker is een dief). En het feit dat de Congrespartij nog steeds bestuurd wordt door een dynastie – zij het een voorname – vervreemdt een deel van de kiezers.

Macht in de regio

Een winnende meerderheid ligt zowel voor de BJP als de Congrespartij niet in het verschiet. Om te kunnen regeren, is de steun nodig van een aantal regionale bondgenoten, vooral uit de staten Uttar Pradesh, Bihar, Maharashtra, West-Bengalen en Tamil Nadu, die goed zijn voor bijna de helft van de zetels. Hierdoor kan de macht komen te liggen bij regionale kopstukken, zoals bij de onvoorspelbare eerste minister van West-Bengalen, Mamata Banerjee, die parlementsleden kan aansturen om steun te geven aan de ene of de andere leider.

Deze machtige politici kunnen bepalen welke grote partij in de regering belandt, zij het tegen een prijs, als het gaat om kabinetsposities en beleidsaanpassingen. In een onwaarschijnlijker scenario kunnen ze zelfs samen een Mahagathbandhan of “grote alliantie” vormen, met een van hen als premier, mocht Modi of Gandhi falen.

Mogelijke opvolgers van Modi

Het is ook mogelijk dat de BJP als grootste partij uit de verkiezingen komt en in de positie is om een regering te vormen, maar met een laag aantal zetels, wat Modi’s positie ter discussie stelt. Tot nu toe had hij het voordeel dat enkele van zijn potentiële rivalen binnen de BJP, zoals de minister van Buitenlandse Zaken Sushma Swarj, weinig animo toonden om zijn leiderschap uit te dagen.

Recentelijk werden namen van mogelijke opvolgers echter meer openlijk genoemd, inclusief die van de minister van Wegen en Spoorwegen, Nitin Gadkari. Mocht de BJP meer dan 100 zetels verliezen, dan zou een alternatieve leider met een minder autocratische stijl volgens sommigen beter in staat zijn de delicate coalitie te leiden.

Bron: The Conversation