Er is een verzamelboekje verschenen met dit
soort politieke gadgets van Bart De Wever: ‘Ik ben (niet) staatsgevaarlijk.
1001 inspirerende oneliners en quotes verzameld door Karel Cambien’. De
collectioneur komt uit de stal van het weekblad Trends. Tot voor kort was Johan
Vanovertveldt daar het grote opperhoofd, nu is hij genomineerd op de N-VA-lijst
voor de Europese verkiezingen. Het sprokkelwerk van Cambien is mooi uitgegeven,
altijd interessant om in een huisbibliotheek te zetten naast een verouderde
Winkler Prins-encyclopedie. Maar eigenlijk is het niet meer waard dan om zo
vlug mogelijk onderaan een stapel gedrukt en ingebonden papier te liggen in een
rommelig tweedehandswinkeltje. Want wat is het belang ervan?
Het Laatste Nieuws (editie 25/3)
stuurde toch maar een verslaggever naar De Wever en confronteerde hem met
enkele van zijn vroegere statements. Ook VTM maakte dezelfde oefening. Misschien
had de Grote Roerganger van de N-VA, ondertussen gepokt en gemazzeld in het
politiek bedrijf, zijn meningen wel bijgespijkerd. Dat bleek inderdaad al vanaf
de aanhef van het artikel. Geconfronteerd met zijn vroegere uitspraak ’Politici maken met hun zotte kuren op tv de politiek
belachelijk’, stelde De Wever dat het destijds om een ‘puriteinse opwelling’ ging.
“Maar ik ben gaandeweg van gedacht veranderd.” . ‘Verandering’ – hét toverwoord
van de N-VA.
Eigen straatje schoonvegen
Uitgever van de 1001 citaten is – merkwaardig
genoeg – de als progressief bekend staande André Van Halewyck. Die is er de
afgelopen twee weken in geslaagd maar liefst twee N-VA-personaliteiten in the picture te zetten. Want ook Marc
Descheemaecker, de vroegere baas van de NMBS, mocht er zijn boek publiceren.
Ook die is kandidaat op de Europese lijst van Bart De Wever c.s. Ik kan me
moeilijk voorstellen dat Descheemaecker pas na het verschijnen van zijn boek
beslist heeft om in de politiek te stappen. Of was dit de ultieme test om de
lijst te mogen sieren?
‘Boek’ is een eufemisme. Het is niet meer
en niet minder dan een platvloerse afrekening met minister Johan Vande Lanotte
die zijn veto had uitgesproken tegen de bevestiging van des schrijvers mandaat
als NMBS-boss.
Eufemisme? Zakenkrant
De Tijd was niet mals in zijn editie van 19 maart in een klein kaderstukje met
de veelzeggende titel: ‘De pot verwijt de ketel’. Ook de nieuwe CEO van de
NMBS, Jo Cornu, formuleerde in De Standaard (23 maart) zijn twijfels over de nobele
motieven van De Scheemaecker. Zelfs in Nederland, met wie de NMBS ooit de
beruchte Fyra-trein kocht, werd aan de rechtschapenheid van de vroegere
spoorbaas getwijfeld. Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem zei op 27
maart in het Thornbekezaal van het Nederlandse parlement: “Twee woorden
bekruipen mij: straatje en schoonvegen.” De Nederlandse penningmeester hoopt evenwel
dat De Scheemaecker zal ingaan op een uitnodiging van ’s lands parlementaire
enquêtecommissie naar de gemeenschappelijke aanschaf van de Fyra-trein. Die was
gemaakt door het Italiaanse AnsaldoBreda.
En
precies over deze affaire liet De Scheemaecker op pagina 240 en volgende van
zijn boek zijn gedrevenheid de vrije loop. Hij legde een verband met Agusta, de
Italiaanse helicopterbouwer, bekend van het grote corruptiezaken, waarin enkele socialisten een
centrale rol speelden. AnsaldoBreda behoort tot dezelfde Italiaanse industriële
groep als helikopterproducent Agusta, aldus merkt De Scheemaecker terecht op.
Ter ondersteuning van zijn vermoeden dat er iets niet pluis was bij de aankoop
van de Fyra werd in voetnoot verwezen naar een artikel in De Tijd (2 januari
2014). Maar dat gaat wel over smeergeld dat Agusta heeft verdeeld in … India.
De
keizer is boos
In Knack (12 maart) verklaardeVande Lanotte: “In
december 2011 kondig ik als nieuwe minister van Economie aan dat ik de
energieprijzen wil verlagen. Toen in april 2012 De Keizer van Oostende
er lag, heb ik meteen uitgever Van Halewijck gecontacteerd: ‘André, er staan
massa’s fouten in je nieuwe boek.’ Ik geef hem het voorbeeld van Willy Bosman,
de ceo van Electrabel, die op de ministerraad in Gembloux aanwezig geweest zou
zijn. Dat was niet zo. Van Halewyck antwoordt mij: ‘Dat is vreemd, want’ – en
nu citeer ik hem letterlijk – ‘de vier mensen van Electrabel die geholpen
hebben bij het schrijven van het boek, bevestigen dat hij daar wel was’’
Een week later
erkende Van Halewyck, inmiddels uitgever van het schotschrift van De Scheemaeker
tegen Vande Lanotte, in datzelfde weekblad dat hij zich destijds inderdaad
heeft vergist: Bosman was niet aanwezig in Gembloux. Van een pientere
journalist die zowel de uitgever als de politicus heeft geïnterviewd, zou men
verwachten dat hij aan Van Halewyck ook vragen stelt over de hulp van mensen
van Electrabel, dat veel klanten heeft verloren door de ingreep van minister Vande Lanotte. Nee dus.
Ook over dit mediagedruis
van afgelopen week ligt de gewone burger niet wakker van. Die stelt
wel met genoegen vast dat de BTW op zijn elektriciteitsfactuur vanaf 1 april fiks is verlaagd.
