Na de zoveelste brakke nacht krijg ik mezelf vandaag amper uit bed gesleept. Dankbaar voor een wederhelft die onze twee spruiten en de ochtendspits grotendeels op zich neemt. Misschien ook wel dankbaar dat ik vandaag tussen vier muren kan blijven – met uitzondering van onze stadstuin waar de zon uitnodigend schijnt. Onder het warme, stromende water van de douche beginnen de gedachten door mijn hoofd te dansen. Wat ga ik dan vandaag wél doen? De was en de plas? Een volgend interview uitschrijven? In mijn boekonderzoek duiken? Zeulen met boodschappen? Heel even klinkt mij wagen aan het ‘iets’ te lang uitgestelde papierwerk zelfs als een optie.
Luiaard
Ik open mijn mailbox om de leestips van een aantal kranten te bekijken. Mijn oog valt op ‘Doe eens heel hard je best om niets te doen’. Als toeval bestaat, dan heeft hij net heel hard zijn best gedaan. Een por om te stoppen met malen over hoe ik mijn gestolen tijd ga besteden. Een citaat uit het artikel van ‘luiaard’ Joke Van Caesbroeck:
“Veel meer dan over letterlijk niets doen, gaat luiheid over levenskeuzes en ze durven te maken, alle gevolgen ervan indachtig. Het is tegen mijn zin, maar het woord moet vallen: prioriteiten. Wat betekent het leven voor jou en hoe vul je dat soort leven in, is de enige vraag die er werkelijk toe doet. Ik kan me simpelweg niet voorstellen dat iemands oprechte antwoord daarop luidt: mezelf te pletter werken en mijn geliefden amper zien. Is dat wel zo: prima, natuurlijk. Ik stelde de vraag jaren geleden aan mezelf en antwoordde – ook aan mezelf: het leven is volstrekt onzinnig, het enige dat het nog onzinniger maakt, is dingen tegen je zin doen, omdat je denkt dat het zo hoort.
In coronatijden klinkt het wat misplaatst, maar buiten coronatijden kan ik iedereen alleen maar aanraden om eens twee weken in quarantaine te zitten. Om je, zoals de luiaard, niet te verplaatsen, thuis te blijven, boeken te lezen, naar series en films kijken, langer dan tien minuten te praten met je lief of je kinderen, of gewoon wat te staren naar een muur. Een Vlaamse vrouw die door het allesoverheersende virus in Italië vastzit, zei op de radio: het zal vreemd zijn, eens niet naar het werk hollen of naar de sportclubs van de kinderen. Als vanzelf dacht ik: misschien zal het deugd doen.”
Alleen zijn met je gedachten, kan jij dat nog? Probeer je dat nog af en toe bewust te doen? Of neig je ook eerder naar het vullen van onvrije én ‘vrije’ tijd met drukte? Met alles wat je denkt te moeten en te willen? Geïnspireerd door deze mooie ode aan luiheid besluit ik met wat muziek op mijn oren in ons tuintje te gaan staan. Even verzuipen in de zonnestralen met mijn vermoeide lichaam, sloom dansend in het mossige gras. De schrijfkriebels borrelen boven, dus zit ik nu hier, aan mijn laptop, woorden gevend aan spontane hersenkronkels.
Filosofeer meer
Het voorbije weekend ging ik mee filosoferen in de Antwerpse School of Life met noorderbuur Ype De Boer, auteur van onder meer Het Erotisch Experiment. Voorbij de moderne seksuele identiteit. Contempleren over seks, deed ik dat al ooit in groep? Een eerste keer, ook voor de filosoof van dienst. Die had zijn gewoonlijke lezing namelijk speciaal voor de gelegenheid omgevormd tot een interactieve workshop met opdrachten en veel dialoog.
“Het is moeilijk om over seks te praten zonder vragen te stellen”, klonk het. Gelukkig, toch? Erotiek zonder nieuwsgierigheid, dat zou ik pas lastig vinden. Een greep uit de vragen:
- Gaat lust het denken te buiten? Zetten we ons hoofd dan uit?
- Wanneer voel jij je het meest vrij of onvrij in een seksuele situatie?
- Waar speel je eigenlijk mee: zuiver met lichamen of ook met ideeën?
- In wat voor erotische atmosfeer leven wij? Wat zijn de dominante ideeën van onze tijd?
- Wat zegt de veelvormigheid van erotische ervaringen over seks en over mens-zijn in het algemeen?
Na afloop van de workshop kreeg ik nog even compleet onvoorbereid de kans om Ype De Boer een paar vragen te stellen. Over dat mini-interview schrijf ik hier binnenkort zeker nog iets. Zijn persoonlijke oproep geef ik je alvast mee: “Denken over seks is heel relevant, dat zouden we beter wat meer met z’n allen doen.” Een herwaardering van contempleren, niet zomaar weg zweven, niet de drang voelen om alles in één begrip te verankeren, maar de veelvormigheid door je heen laten gaan.
Nu heb ik vooral goesting om Het Erotisch Experiment te lezen, mét mijn snoet in de zon.
Da-aaag!
Zin in meer leesvoer?
Geestige groeten
