In de komende uren en dagen, zal ik in het Grieks parlement
aanwezig zijn om de wetgeving te beoordelen die deel uitmaakt van het
recente akkoord met Griekenland. Ik kijk uit naar wat mijn
kameraden Alexis Tsipras en Euclides Tsakalotos persoonlijk te zeggen
hebben, zij hebben heel wat moeten doorstaan de voorbije dagen. Tot
dan zal ik karig zijn met mijn oordeel betreffende de nu voorliggende
wetgeving. Ondertussen wil ik wel enkele bedenkingen delen omtrent
de uitkomst van de Eurotop.

Een nieuw
verdrag van Versailles achtervolgt Europa. Ik gebruikte die
omschrijving reeds in de lente van 2010, toen de eerste Griekse
bailout voorbereid werd. Toen was die omschrijving pertinent, en nu
is ze, helaas, toepasselijker dan ooit.

De Europese Unie heeft
nog nooit een beslissing genomen die zo fundamenteel het project van
de Europese integratie ondermijnt. Door de manier waarop Alex Tsipras
en de Griekse regering behandeld werden, is een beslissende slag
toegediend aan het Europese project.

Het Europese project is op
definitieve wijze beschadigd geworden de voorbije dagen. En zoals
Paul Krugman zei, wat je ook mag denken over Griekenland en Syriza,
het waren niet de Grieken die de droom van een democratisch en
verenigd Europa hebben vernietigd.

De befaamde economist aan de
universiteit van Cambridge, Nick Kaldor, had er voor gewaarschuwd.
Hij stelde reeds in 1971 dat een monetaire unie zonder politieke
unie, niet alleen zou leiden tot de neergang van de monetaire unie
maar ook tot die van de politieke unie. Ook daarna werd voor dit
scenario gewaarschuwd. In 1999 verklaarde de Brits-Duitse socioloog
Ralf Dahrendorf dat een economische en monetaire unie Europa zou
verdelen in plaats van verdedigen. Al die jaren hoopte ik dat ze fout
zaten. Maar nu hebben the powers that be in Brussel, Berlijn en
Frankfurt samengespannen om het gelijk van Kaldor en Dahrendorf te
bewijzen.

De verklaring die volgde na afloop van de Eurotop
leest als een overgave van Griekenland. Het is een document waarin
bevestigd wordt dat Griekenland een vazal wordt van de Eurogroep.

Het statement na de Eurotop heeft niets te maken met economie. Het
heeft evenmin iets te maken met een hervormingsprogramma dat Griekenland in staat moet stellen om uit het economisch moeras te
kruipen. Het is gewoon de uiting van een politiek die louter gericht
is op vernedering. Zelfs wie onze partij verafschuwt, moet inzien dat
de eisen van de Eurogroep veraf staan van enig fatsoen of
redelijkheid.

De verklaring na de Eurotop houdt een complete
ontkenning van de Griekse, nationale soevereiniteit in. Die
soevereiniteit werd niet ingeruild voor een supra-nationaal,
pan-Europees en soeverein politiek project. Zelfs de Europeanen die niets
geven om Griekenland, moeten hier opletten.

Veel aandacht werd
besteed aan de vraag of de nieuwe voorstellen van de instellingen
door het Griekse parlement zullen geraken. In het bijzonder wordt er
gespeculeerd over het mogelijke stemgedrag van mij en andere parlementariërs. Volgens mij is dit niet de belangrijkste
kwestie op dit moment. De cruciale vraag is deze: maakt de Griekse
economie enige kans op herstel onder deze opgelegde omstandigheden?
Dat is de vraag die me de komende dagen zal bezighouden in het
Griekse parlement. Mijn grootste zorg is dat zelfs een complete
overgave van de Grieken, zal leiden tot het verdiepen van deze nooit
eindigende crisis.

• De uitkomst van de recente Eurotop is
  inderdaad niets anders dan het culminatiepunt van een coup. In 1967
  waren het de tanks van vreemde mogendheden die een einde maakten aan
  de Griekse democratie. In mijn interview met Philip Adams op ABC
  radio, vertelde ik dat er in 2015 een nieuwe coup gepleegd wordt.
  Deze keer niet met behulp van tanks, maar met banken. Het grootste
  economische verschil tussen deze twee coups, is dat in 1967
  geen beslag werd gelegd op publieke goederen. In 2015 echter wordt
  alle resterende publieke eigendom opgeëist om een bodemloze
  schuldenput te vullen.

  
  Lees de oorspronkelijke tekst hier