Het is niet meer dan logisch dat de ratingbureaus de Belgische rating verlagen. Door de massale aangekondigde onrechtvaardige besparingen die enkel de bevolking treffen maar de rijken gerust laten, daalt het consumentenvertrouwen. Daarmee is de basis voor een economische recessie gelegd wat de inkomsten van de regering verder onder druk zet. Daardoor denken de ratingbureaus dat het voor België moeilijker wordt om zijn schulden af te betalen en/ofof nieuw kapitaal aan te trekken wat resulteert in een lagere rating. De cirkel is rond. Dit misdadige beleid moet onmiddellijk worden bijgestuurd en Van Quickenborne moet worden ontslagen. Hij wil het gros van de gepensioneerden in de armoede duwen maar voor zichzelf blijft hij het recht opeisen om na 20 jaar geld scheppen in de politiek en dealtjes te sluiten met de bedrijven een volledig pensioen te krijgen dat ongeveer 5x hoger ligt dan de pensioenen die hij de gewone man na 45 jaar noeste arbeid gunt. Van Quickenborne heeft het als Minister van Ondernemen en Vereenvoudigen al volledig verkorven door het sluiten van allerlei deals met bedrijven waardoor deze hun prijzen veel sneller en meer konden verhogen dan de ons omringende landen. Volgens Eurostat betaalde de Belg in 2009 5% meer voor voeding dan de Fransen, 4% meer dan de Duitsers en zelfs 17% meer dan de Nederlanders. Voor Van Quickenborne Minister werd was dit helemaal niet het geval. Maar dat is niet alles, dankzij het beleid van Van Quickenborne hebben we de hoogste energieprijzen van de ganse EU, de hoogste GSM-tarieven, de hoogste internettarieven etc. De koopkracht van de Belgen komt door het beleid van Van Quickenborne danig onder druk te staan dat het consumentenvertrouwen daalt met de hierboven geschreven gevolgen. We kunnen ons afvragen wat Van Quickenborne bezielt om zo’n desastreus beleid te voeren. Wel, de woorden algemeen belang staan niet in zijn woordenboek. Het woord eigenbelang des te meer. Het enige Van Quickenborne wil is zoveel mogelijk geld scheppen in de politiek (hij heeft maar liefst 4 betaalde mandaten) en daarna een vet betaald zitje of zitjes krijgen in raden van Bestuurd van de bedrijven die hij nu zo rijkelijk voorziet op kosten van de belastingbetaler. Ook als Minister van Pensioenen is de man schaamteloos. Wat hij voor zichzelf opeist gunt hij een ander niet en hij schuwt het niet om contractbreuk te plegen. Zo hebben heel wat mensen in goed vertrouwen gekozen voor een landingsbaan. Ze rekenden erop dat deze landingsbaan zou gelijkgesteld worden voor hun pensioen. Dit vertrouwen wordt door Van Quickenborne geschaad. Hij pleegt dus woordbreuk waardoor het vertrouwen van de mensen in de overheid nog zal verminderen wat het weer moeilijker zal maken voor de overheid om aan vers kapitaal te komen. Wie zal nog overheidsobligaties willen kopen wanneer men zonder problemen op zijn gegeven woord kan terugkomen? De overheid verkocht onlangs obligaties met een rente van 4% en een roerende voorheffing van 15%. Maar met mensen als Van Quickenborne aan de macht heb je geen enkele garantie. 4% intrest kan voor Van Quickenborne morgen 1% zijn en 15% voorheffing 50% en of je je ingelegd kapitaal terug ziet is met deze regering helemaal niet zeker. Het is dus duidelijk dat Van Quickenborne met deze manier van werken de rechtstaat zelf ondermijnt en dé facto zelfs afschaft. Het logische gevolg is dat de vakbonden zich dan ook niet meer aan de rechtsregels dienen te houden. Concreet betekent dit:
• Geen stakingsaanzegging meer maar onbeperkt en onverwacht staken
• Betaalstakingen in supermarkten, openbaar vervoer e.d.m.
• Geen enkele dienstverlening meer tijdens stakingen (ook bvb niet rond hoogovens) met alle economische schade vandien
• Niet meer ingaan op opeisingen
• Bezetten bedrijventerreinen
• Zoveel mogelijk schade aan de bedrijven toebrengen door virussen te planten in hun PC-systemen
• Hacken van overheidscomputers en infecteren met virussen
Dit zijn maar enkele voorbeelden van wat de bonden zouden kunnen doen indien de rechtstaat door Van Quickenborne wordt ondermijnd door zijn ondoordachte, ondemocratische en in sé fascistische maatregelen.
