De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Van journalist tot arbeider in de bronnenfabriek

zaterdag 20 juni 2015 15:33
Spread the love

Mocht deze berichtgeving kloppen dan zou het vandaag wel
heel sterk duidelijk worden dat een bende technocraten een eigen bronnenfabriek
hebben opgezet met als doel: Het misleiden van de samenleving!

Wie vandaag jong is kan vaak nog moeilijk de oorsprong van natuurlijke
producten plaatsen en laat dat geen verwijt zijn aan de jongeren zelf. Het feit
dat er een steeds grotere afstand ontstaat tussen de oorsprong van het product,
de toegevoegde waarde en de levering aan consument draagt daar nu eenmaal toe
bij. Niet dat het daarom onbelangrijk is maar je wordt niet ziek door het eten
van bananen omdat je tegen beter weten in denkt dat die uit de bananenfabriek
komen. Je wordt pas ziek als je de lonen en werkomstandigheden ziet van dezen
die bananen plukken en daartegenover de luxejachten, neen, geen bananenboten,
van dezen die ze verhandelen.

Voor de oorsprong van
informatie in de media ligt de situatie nog een stuk moeilijker. Van een krant
die zichzelf wil respecteren verwacht je dat de informatie die deze verspreid
is onderworpen aan een wel heel strenge controle door de journalist. Deze is
vastgelegd in een journalistieke code die vaak gebaseerd is op een eerdere
code.

Eerbied voor waarheid
en voor het recht van het publiek op waarheid is de eerste plicht van de
journalist.

Zo is er de Code van
Bordeaux waarvan het eerste artikel luidt: Eerbied
voor waarheid en voor het recht van het publiek op waarheid is de eerste plicht
van de journalist, en het derde artikel: De journalist doet zijn berichtgeving
alleen berusten op feiten waarvan hij de bron kent. Hij zal wezenlijke
informatie niet achterwege laten en geen documenten vervalsen.

De journalist doet
zijn berichtgeving alleen berusten op feiten waarvan hij de bron kent en zal
wezenlijke informatie niet achterwege laten.

Om tot mijn punt te
komen, ik weet niet meer wanneer het verval van de media begonnen is maar in
mijn perceptie was het daar waar Humo niet meer de doorgedreven en geprezen
interviews publiceerde zoals we die kenden uit de tijd van de atoma schriftjes
van Leo Delcroix en zijn villa in Zuid-Frankrijk waar door 2 postbedienden
duchtig in het zwart werd gewerkt.

Eveneens in mijn
perceptie is de journalisten code daarentegen voor het eerst in de praktijk
gebracht door Maurice De Wilde die in zijn interviews op een wel heel
schitterende manier achter de waarheid aanging.

Vandaag denk de journalist dat de hem aangereikte bronnen
uit een bronnenfabriek komen wat hem uiteindelijke reduceert van journalist tot
arbeider in een bronnenfabriek.

Vandaag heb ik bij
het lezen van de krant het gevoel dat journalisten helemaal geen bronnen meer
natrekken. Het lijkt wel alsof, net zoals in ons bananenvoorbeeld, de
journalist denk dat de hem aangereikte bronnen uit een bronnenfabriek komen wat
hem uiteindelijke reduceert van journalist tot arbeider in een bronnenfabriek.

Waarom zeg ik dat nu?
Het gevoel zelf hing al langer over mijn schouder maar recent horen we in de
polemiek rond de Griekse schuld nog slechts één verhaal. De Grieken zijn lui en
ze hebben sinds 2010 al 253 miljard EUR verpot verteerd wat hen uiteindelijk
tot luie dieven maakt en als we onze eerste minister mogen geloven is die
speeltijd nu wel echt voorbij. Gelukkig maar voor hem is er bij mijn weten geen
code voor politici die stelt dat ze de waarheid geen geweld mogen aandoen maar
voor onze minister van Financiën ligt het nog wel even anders. Deze man was
jarenlang zelf journalist. Hij zou dus moeten weten dat de ongenuanceerde
uitspraken en de starre houding van hem en zijn bondgenoten in de EU niet echt
correct zijn voor mannen en vrouwen met hun status. Ook van politici verwacht
je mits enige naïviteit een zekere deontologie die minstens niet gelogen is. Of
was Johan van Overtveldt ook slechts een arbeider in de bronnenfariek?

Griekse banken, luisterend naar namen als Deutsche Bank,
Commerzbank, Allianz, BNP en AXA.

Volgens een artikel
in de krant De Morgen van vandaag zaterdag 20 juni met als titel ‘Hoe Griekse
noodhulp Duitse banken redde’ ligt de situatie van de Griekse schuld toch wel
enigszins anders. U moet het uiteraard maar eens zelf lezen, eerstdaags
verschijnt het allicht op de website maar heel kort samengevat zou volgens deze
bron (where did all the money go? – Yannis Mouzakis) slechts 27 miljard
gebruikt zijn om de Griekse staat en economie te stutten en zou de rest naar
bovenvermelde banken zijn gevloeid.

Zijn de bronnen van
dit verhaal dan wel nagetrokken? Dat weet ik als lezer niet. Wat ik wel weet is
dat het een verfrissende boodschap is midden een bende neoliberale
betweters die wel heel hard hun best doen om hun verhaal niet genuanceerd te
brengen. Alleen al qua nuancering is dit artikel dus al een topper.

En mocht deze
berichtgeving kloppen dan zou het vandaag wel heel sterk duidelijk worden
dat een bende technocraten een eigen bronnenfabriek hebben opgezet met als
doel: Het misleiden van de samenleving!

take down
the paywall
steun ons nu!