Voor Luckas Vander Taelen is de verkiezingstrijd al begonnen. Naar zijn mening zit de linkse goegemeente vast in oude denkpatronen wat Molenbeek betreft (DS 15 aug). Door niet voluit aandacht te geven aan de onregelmatigheden in Molenbeek, doet men eigenlijk aan discriminatie, omdat men die allochtonen dan aan hun lot overlaat.

Wat volgens Vander Taelen ten onrechte stigmatisatie genoemd wordt, is in wezen positieve discriminatie. Men moet de media-aandacht op de cultureel-islamitische achterstand van één bevolkingsgroep vestigen, in de hoop dat die zo verdwijnt. Dergelijke veralgemenende en verdraaiende gedachten zouden zijn partij bovendien helemaal geen schade toebrengen. “Je kunt in een partij intern discussiëren, vergaderen en teksten opstellen, maar soms is het efficiënter om via de media te zeggen waar het op staat. Breng ik de partij daarmee schade toe? Misschien wel in de ogen van zij die mijn partij reduceren tot politiek correct denkenden, maar zo ken ik Groen niet” (DS 17 aug). Leve de steekvlampolitiek, naar het containerpark met die linkse feelgood-partij?

De evolué Vander Taelen kan binnen zijn partij rustig zijn gang blijven gaan, want partijvoorzitter Wouter Van Besien zwijgt in alle talen. Officieel op vakantie wellicht. Gents gemeenteraadslid Paul Pataer distantieert zich wel kordaat van het Vlaams parlementslid. Toch iemand die reageert binnen die partij. Maar dat moet dan volstaan blijkbaar. Want verder pakt Groen het sussend en vroom aan: Vlaams fractieleider Filip Watteeuw vindt het goed dat er discussie is. Groen is nu eenmaal een tolerante partij. De vrijheid van meningsuiting dragen zij hoog in het vaandel, voegt Hermes Sanctorum er aan toe. Daar zal Dewinter het niet mee oneens zijn.

De opinie van Vander Taelen wordt intussen al gerecupereerd op de partijwebsite van het Vlaams Belang (‘Brusselse staatsterreur: slaat Groen Mea Culpa?’). Kamerlid Mercem Almaci sluit zich tussendoor even aan bij Pataer: de analyse van Vander Taelen ‘faalt’. Maar daarmee is de kous af. Brems? Caron? Vogels? Laten we niet vergeten dat Groen natuurlijk ook mikt op die middenklassers die wel bezorgd zijn om het milieu, maar minder uitstaans met linkse opinies hebben (voornamelijk vanwege de karikaturen ervan die oud- en nieuw-rechts overal rondtoeteren) laat staan wanneer het over moslims gaat.

Om het stigmatiserende van de eenzijdige Luckas-logica zichtbaar te maken, kan men ze gewoon even omkeren. Bijvoorbeeld uitgaande van een treffende analyse van John Vandaele (DS, 17 aug). De politie pleegt bijna dagelijks geweld op gearresteerden die al ‘onschadelijk’ zijn gemaakt. Verbale en fysieke agressie: spuwen, schoppen, slaan met platte hand (‘taarten’), beledigen – “zeg dat je een vuile makaak zijt of ik sla harder”. Dat politiegeweld lokt dan weer geweld uit bij een geviseerde groep en daarmee zitten we in een evidente negatieve spiraal.

Welnu, dat de politie zich aan agressie te buiten gaat, en dus niet altijd dat slachtoffer is zoals de reguliere media ons de laatste tijd graag willen doen geloven, dat moeten we volgens de Luckas-logica begrijpen als het probleem van een groep, niet van enkele individuen. Het is bovendien een cultureel probleem: agenten worden gerekruteerd – voor alle duidelijkheid: ik verzin maar wat! – uit de lage middenklasse en komen meestal uit een autoritair en cultureel weinig ontwikkeld gezin, dikwijls met xenofobe en latent racistische trekjes. Bovendien waren agenten een beetje de achterblijvertjes op school waardoor de keuze voor een betaalde, kortlopende politieopleiding voor de hand lag. Dikwijls zijn agenten als kind ook gepest en als puber waren ze nerds. Dat speelt op latere leeftijd ook mee, zodra men de pet van de wet opgezet krijgt: compensatiegedrag. Laten we toch gewoon zeggen waar het op staat? Dat politiek correct denken, dat moet maar eens gedaan zijn. De Decker stichtte nota bene een partij op basis van dat populistische idee dat electoraal dan wel goed scoort, maar dat gelukkig van opvallend korte duur is. Wilders maakt vandaag hetzelfde mee na zijn biltzkrieg op de ‘weldenkenden’. 

Deze beledigende beweringen over ‘de politie’ gaan zich volgens de Luckas-logica helemaal niet te buiten aan stigmatisatie. Het is eerder ‘positieve discriminatie’ want we leren deze bevolkingsgroep zo beter begrijpen en het is de eerste stap om iets aan het probleem te doen. Hoe we dit probleem gaan aanpakken, daar krijgen we dan verder weer helemaal geen mening over. Wijzen op de sociaaleconomische factoren (want dat is uiteindelijk toch de enige weg om dergelijke excessen aan te pakken) behoort blijkbaar ineens tot de gedateerde denkpatronen van perfide ‘neomarxisten’. Die zijn eigenlijk medeplichtig aan de criminaliteit omdat ze het geweld zouden minimaliseren.

De rellen in de buitenwijken in Parijs en Londen? Allemaal de schuld van neomarxisten, dat spreekt voor zich. Vander Taelen weet het naar eigen zeggen ook zoveel beter dan die corrupte Waalse burgemeesters die er een dagtaak van maken om hun verantwoordelijkheden te ontlopen om electorale redenen, zonder evenwel te stipuleren hoe. Het blijft helaas bij de voorspelbare, goedkope verwijten. Die cynische PS-burgemeesters zouden zich samen met heel wat linkse opiniemakers te buiten gaan aan discriminatie, net omdat ze niet oproepen om een bevolkingsgroep flink en met alle beschikbare middelen aan te pakken. De instantoplossing van Sarkozy na jaren verwaarlozing: meer blauw op straat, geen wijkagent en straathoekwerker, wel oproerpolitie met pepperspay. Bij voorkeur met de ganse reguliere media op kijkafstand.

Ook verrassend aan de Luckas-logica zijn de opzettelijke verdraaiingen waarmee hij zijn partij blijkbaar wil verlossen van een ‘achterhaald’ imago. Zo zouden ‘de neomarxisten’ het probleem ontkennen omdat ze alleen naar de sociaal-economische factoren willen wijzen. Niets is minder waar: men benadrukt dat men ook nadrukkelijk naar die factoren moet durven kijken, wil men de situatie kunnen inschatten. En er eindelijk eens iets aan doen, als het even kan.

Vander Taelen begrijpt dus het verschil niet tussen een ‘verklaring’ en een ‘justificatie’. Het is niet omdat je naar de falende context wijst, dat je geweld tegen de politie en seksuele intimidatie prima vindt. Misschien kan Vander Taelen één zogenaamde neomarxist aanwijzen die beweert dat er geen problemen zijn? Of volstaat de stigmatiserende verdachtmaking ‘de neomarxisten’? Handig misschien om zijn partij te ‘zuiveren’ van de verdenking links te zijn? 

Vander Taelen doet ook alsof hij eigenlijk niet begrijpt wat ‘stigmatiseren’ is. Week na week één bevolkingsgroep in de media eenzijdig in een negatief daglicht zetten, terwijl andere thema’s onder de mat verdwijnen (de criminele activiteiten van BNP Paribas bijvoorbeeld), dat moet kunnen. Neomarxisten die hier commentaar op geven, die zitten dus vast in oude denkpatronen. Alsof woordenkramerij met lege termen als ‘ouderwets’ en ‘hedendaags’ enige  argumentatieve waarde zou hebben.

Het behoort tot de holle retoriek van de nieuwlichter die bij gebrek aan ideeën zijn provocerend geraas wat kracht wil bijzetten.  Een probleem veralgemenen van individu naar bevolkingsgroep en dat vervolgens als een cultureel gegeven bestempelen, dat zet de deur open voor extreem-rechts. Dat weten we vandaag toch allemaal, onder meer dankzij Vander Taelen.

Hij werd immers bekend als regisseur van VTM-documentaires over de Holocaust. Hij begrijpt de logica van uitsluiting en stigmatisatie dus maar al te goed. Als docent aan de filmopleiding aan het Rits heeft hij allicht ook eens de tijd genomen om de verschrikkelijke propagandadocumentaire De Eeuwige Jood te bekijken. Het stigmatiseren van de Poolse getto’s, de zogezegde ‘cultureel ingebakken’ problemen aldaar, kunnen we dat via de Luckas-logica ook als positieve discriminatie uitleggen?

Bij wijze van denkoefening: hoe hadden de nazi’s het volgens Vander Taelen dan moeten aanpakken, als er dan al iets dringend aan te pakken viel?  De probleemgevallen oppakken met veel imponerend machtsvertoon en voor lange duur opsluiten? De wijk daarna systematisch ontruimen om ze zo terug leefbaar te maken voor de ‘gewone’ Brusselaar? Vander Taelen heeft wellicht heel andere oplossingen voor ogen, daar twijfel ik niet aan, maar welke zijn dat dan? Misschien kan hij daar eens een column over schrijven? Electoraal niet interessant genoeg?

Ten slotte, heeft Vander Taelen met zijn bijdrage eigenlijk iets gezegd dat door anderen nog niet in overvloed benadrukt werd in onder meer De Standaard, naar aanleiding van de reportage van Rits-studente Sofie Peeters?