Het is vandaag zondag 12 december 2010 en de wind is iets minder dan gisteren, als we wakker worden. De lucht is staalblauw en de zon brand al volop. Vandaag gaan we op uitstap richting  het Kaapse wijnland.

Victor Verstergevangenis.

We rijden over de heuvels naar we prachtige wijnlanden in Stellenbosch en Paarl. De ene wijngaard na de andere kom je hier tegen. De meeste hebben niet alleen prachtige domeinen maar ook sprekende namen. Eikendal, Blauwklippen, Nietvoorbij, Tokara, Zorgvliet, Kanonkop, om er maar een paar te noemen. Allemaal namen die tot de verbeelding spreken. Maar wij gaan eerst ergens anders naar toe.

We willen absoluut de gevangenis bezoeken waar Nelson Mandela het laatst heeft gezeten. Nadat we vorig jaar reeds Robbeneiland aandeden kunnen we niet anders dan deze beroemde plek ook te bezoeken. Zo’n 9 km te zuiden van Paarl, te midden van de wijnvelden, kom je plots de Victor Vestergevangenis tegen. In 2000 is de naam veranderd in Groot Drakenstein. Het is er al druk als we er toe komen. Wij er van ovetuigd dat vele toeristen deze, bijna heilige plek, willen bezichtigen.

Dit is de laatste gevangenis waar Madibé heeft gezeten voor zijn vrijlating. Op 11 februari 1990 liep hij door deze hekken zijn vrijheid tegemoet na 27 jaar van gevangenschap. Een datum om nooit te vergeten. Niet veel later wordt dit symbool van de appartheid verkozen tot president van de vrije Republiek Zuid Afrika. Wij zijn alleszins onder indruk van deze Grote Meneer. Hij is mogelijk één van de laatste grote levende staatmannen op aarde. Een imposant beeld staat voor de ingang. Het is zo groot en indrukwekkend dat je moet opkijken.

We vinden het toch wel een beetje raar dat niemand naar binnen gaat. Af en toe komt er wel een auto buitengereden door de slag bomen. We zien iemand in uniform rondlopen en vragen om uitleg. Wat bijkt nu? Deze gevangenis is nog altijd in werking. De mensen die hier staan komen hier om gevangen familie of vrienden te bezoeken. Vandaar dat deze wachtende zo vreemd naar ons opkijken. We kunnen de gevangenis en het huisje waar Nelson Mandela nog verschillende maanden voor zijn vrijlating heeft verbleven, niet bezoeken.

Paarl en het monument voor de afrikakaanse taal.

We rijden, toch wel een beetje telleurgesteld, naar Paarl. Niet goed wetend wat we daar moeten bezoeken want op zondag zijn de meeste musea gesloten. Zondag is voor vele Afrikanen wel churchday. Iedeen steekt zich in zijn beste pak of haar mooiste kleed om naar de kerkdienst te gaan. Mogelijk moeten we dit toch ooit ook een doen. Als is het maar voor de mooie Gospelliederen te aanhoren. Op zondag zijn de meeste steden bijna verlaten. Er zijn blijkbaar toch wel wat winkels open in de Mainstreet maar eigenlijk komen we daar niet voor.

We staan voor een gesloten deur aan “het museum voor die Afrikaanse taal”. Een vriendelijk koppel (Winston & Ingrid) spreekt ons aan en vertelt ons dat zij net van hun wekelijkse kerkdienst komen. Het zijn best aardige mensen en zij verwijzen ons toch door naar het Language Monument. Die Afrikaanse Taalmonument staat bovenop de Paarlberg. Het is een ontwerp van die architekt Jan Van Wijk en op 10 oktober 1975 onthuld. Het staat symbool die groei en ontwikkeling van Afrikaans voor en gee erkenning aan die taal se uiteenlopende wortels wat oor die drie (Asië, Europa en Afrika) kontinente Afrika.

Het is een prachtig en indrukwekkend monument. Het is opgetrokken op een plaats en overschouwt de ganse regio. We zijn erg onder de indruk. Het is ook een plaats waar fotografen naar hartelust hun inspiratie kunnen vastleggen. We zoeken dan ook naar de mooiste composities die dan door Sylvie worden gefotografeerd. De tuin is zeer geliefd bij trouwers en filmsessies.

Ik heb zelden zo veel symboliek in één kunstwerk gezien. Gewoonweg schitterend.

Wijnproeven.

We verlaten deze indrukwekkende plek om af te dalen naar de prachtige wijnoorden van deze streek. We willen Koopmanskloof bezoeken omdat dit één van de huisleveranciers van de wereldwinkel is. Hij werkt onder het fairtrade label en dat willen we dan ook wel eens van naderbij bekijken. Tot onze grote spijt is deze wijnestate op zondag gesloten. Jammer voor ons maar we beslissen om terug te komen. Het verhaal van deze wijngaard interesseert ons te veel.

Dan maar naar een andere. Er zijn er echter zo veel. Eentje die we kennen is “ Kleine Zalze”. Het is een groot en mooi domein waar je kan eten, overnachten en golfen. We degusteren er 5 wijnen, 2 witte Chardonnay waarvan één van 2010 en één van 2009 ,en 3 rode waarvan 1 Pinotage ‘09, 1 Cabernet Sauvignon ‘09 en 1 Shiraz Mourvedre Viognier ’09. De witte Chardonnay kennen we al en vinden we heel lekker. De Chardonnay van 2009 is een ontdekking. Het huis heeft hier dan ook niet toevallig een grote prijs mee gewonnen. De rode pinotage is een pareltje en om te onthouden. Maar de absolute en voor mij beste wijn is de Shiraz Mourvedre Viognier ’09. Een blend (mengeling van meerdere druiven voor de niet kenners) met toch een 80 % Shiraz. Ik heb een ongeloofelijke voorliefde voor de Shiraz omwille van zijn sterk karakter. Een volle wijn met stevige afdronk, geurend en smakend naar rode bessen, peper en iets van champignons, genieten absoluut mijn voorkeur. Dit moet wel een deel van de hemel zijn! Het is dan ook niet te verbazen dat deze uitstekende wijn al meerder belangrijke prijzen heeft gewonnen. Ik kan het dan ook niet laten om enkele flesjes voor lokaal gebruik aan te schaffen.

Als ik vraag of deze wijnen ook in België te koop zijn is onze verbazing zeer groot. Bij Axybel in Kessel, Beemdweg 7 – 8 zijn de wijnen, van dit voor mij uitmuntend wijnhuis, te verkrijgen. Zij mogen zeker een bezoekje van ons verwachten.

Morgen.

We verlaten jammer genoeg dit wijnhuis en keren terug naar Gordons Bay. Vanavond zal ik zeker genieten van één van onze aankopen. En dit met een heerlijk malse stuisvogelsteak en een slaatje. Niet te versmaden!

En morgen…

Dat zien we morgen wel weer!