Opinie, Wereld, Europa, Samenleving, Politiek - Luk Vervaet

Van Anders B. Breivik tot Charlie Hebdo

Bij de berichtgeving over de moordpartij bij Charlie Hebdo was er ook aandacht voor "duiding". Er defileerden overzichten in de media over de terroristische aanslagen in Europa in de afgelopen tien, twintig jaar. Ik kon er alleen maar verbijsterd naar kijken. Van het fascistisch en racistisch terrorisme is er gewoon geen of nauwelijks sprake.

maandag 12 januari 2015 11:16
Spread the love

Het gaat me er niet om de ene aanslag met de andere te vergelijken. Evenmin wil ik beweren dat de wreedheid van de enen een excuus is voor de
wreedheid van de anderen. Er is immers geen excuus. Er is geen rechtvaardiging.

Waar het me om gaat, is dat terrorisme nu gelijkgeschakeld wordt met terreur
gelinkt aan de Islam en dat er binnen dit kader een valse nationale
eenheid van staat en volk wordt gecreëerd. Waar het me om gaat, is de
partijdigheid in onze verontwaardiging en in onze menselijkheid, bijvoorbeeld als het gaat over het racistisch en terroristisch geweld tegen “de
anderen”, tegenover de minderheden.

Precies die partijdigheid jaagt de publieke opinie, bewust of onbewust,
naar nog meer angst en haat, naar nog meer racisme en islamofobie. De slachtpartij bij Charlie Hebdo, gevolgd door twee andere
schietpartijen en gijzelingen in Parijs, geven de indruk dat we
overspoeld zijn of worden door Jihadisten van Al Qaeda. Na Charlie Hebdo
is het taalgebruik radicaal veranderd. Vijftien jaar geleden sprak
alleen Bush in termen van “wij” tegen “hen” en “van wie niet met
ons is, is tegen ons”. Nu spreken ook Europese politici openlijk en
zonder schroom over “een oorlog” tussen “de barbarij en de
beschaving”. De vraag is echter in welke mate niet alleen de “barbarij”, maar ook
de zo geroemde “beschaving” zelf is aangetast door het terrorisme.

Breivik en Zschäpe?

Zoals gezegd werd in de lijst van terrroristische slachtpartijen
Breivik nauwelijks of niet vermeld. Breivik was blank en geïnspireerd
door de verdediging van de Europese waarden tegen de oprukkende
islamisering. Op 22 juli 2011 liet hij eerst een bom ontploffen voor het
Regjeringskvartalet, de Noorse regeringsgebouwen in de stad Oslo,
waarbij hij acht mensen ombracht. Twee uur later, schoot hij 69 mensen,
vooral jongeren, eigenhandig, een voor een, dood op het vakantiekamp op
het eiland Utoya.

Ik schreef hierover een klein essay, The making of Anders B. Breivik,
vertrekkende van de oorverdovende stilte die er in Europa na deze
aanslag heerste. Nee, er waren geen betogingen in tientallen Europese
steden, geen T-shirts, geen “Ik ben Utoya”, geen republikeinse marsen.
Extreem-rechtse politieke partijen verstopten zich of verklaarden
doodeenvoudig dat hun racistische en islamofobe propaganda met deze
moordpartij niets te maken had.

In de overzichten van terroristische aanslagen is er ook geen spoor van de
moorden van de NSU (nvdr: Nationalsozialistischer Untergrund, neonazistische terreurorganisatie) in Duitsland op Turkse en Griekse mensen en een
politievrouw. Op dit eigenste ogenblik loopt het proces tegen de NSU en
Beate Zschäpe: ze staat terecht voor 10 racistische moorden, 25 pogingen
tot moord, 10 overvallen, afpersingen en jawel, lidmaatschap van een
terroristische organisatie.

Geen spoor ook van de terroristische aanslagen tegen migranten,
zigeuners, moslims of asielzoekers, zoals het platbranden van 16 huizen van Roma zigeuners in 2008 en
2009 in de Europese lidstaat Hongarije. Of de 47 aanslagen tussen 2008 en 2012 tegen Roma in de Tsjechische
Republiek, waarbij minstens vijf Roma omkwamen. Evenmin vermelding van het feit dat wat terroristische aanslagen in
Europa betreft de moslimfundamentalisten, volgens de officiële Europese
rapporten over het terrorisme, in de onderste lade zitten.

“De limiet is bereikt”, “de grens is overschreden” is wat men overal
hoort na de aanslag tegen Charlie Hebdo. En iedereen wordt plots
Charlie. Maar waarom was de grens niet al lang overschreden met de aanslagen van Breivik en co ?

De onovertroffen terreur van de oorlog

Waarover het in de “duiding” evenmin gaat, is over de oorlog en de
terreur vanwege onze beschaafde staten. De wereldoorlog tegen het
terrorisme, the global war on terror, werd gelanceerd na 11 september
2001. Het antwoord op 9/11 was inderdaad zonder meer de start van
een oorlog zonder einde, en dus niet een kwestie van justitie en van
het gerecht, of van een verhoging van de bescherming, of van een
intenser zoeken naar meer vrede en gerechtigheid.

Zowat alle liberale, vrije en beschaafde Europese landen schreven zich
tijdens de afgelopen jaren in voor deze oorlog – eerst na veel Franse,
Duitse en Belgische terughoudendheid, omdat ze heel goed wisten dat we
fout zaten. Sinds de start van deze oorlog, schreef Michael Ratner van
het Amerikaanse Centre for Constitutional Rights, gaat het niet meer om
een oorlog tegen terroristen, maar om een oorlog tegen de moslims. In
vijftien jaar tijd heeft die oorlog de wereld omgevormd tot een
gigantische jungle, een slagveld. Op dit slagveld, dat met het jaar groter
wordt, groeien nu de giftige paddenstoelen die we gezaaid hebben: van
Breivik tot ISIS, er is geen verschil. En allebei willen ze de oorlog
naar het continent brengen.

Het racistisch en islamofoob klimaat in Europa is duidelijk verbonden met deze oorlog, waarbij de moslimgemeenschap wordt beschouwd als een
soort vijfde kolonne. De islam moet zich hervormen, de moslimgemeenschap
moet zich duidelijker distantiëren, excuseren, afstand nemen,
veroordelen. In de menigte is men actief op zoek naar moslims en naar
imams die dit willen doen. Nodigde men ons uit om hetzelfde te doen na
de aanslag van Breivik of Zschäpe? Zei men u dat u bijna verplicht bent
om op straat te komen?

Het is in dit klimaat dat Charlie Hebdo de afgelopen jaren zijn
walgelijke racistische “humor” verkocht over de Islam en over zijn
profeet, over gesluierde moslimvrouwen die allemaal seksslaven zijn Wat de aanslag op Charlie Hebdo betreft: al mijn respect voor de
slachtoffers, die het op geen enkele manier verdienden te sterven, en
medeleven met hun families. Maar Je suis Charlie? No way.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!