Vakbondsleden en Strijdvaardigheid

Vakbondsleden en Strijdvaardigheid

vrijdag 8 juni 2018 12:34
Spread the love




De syndicalisatiegraad in België is veel hoger dan in de meeste Europese landen. Dit heeft een historische reden. Arbeiders verenigden zich om bij werkloosheid en ziekte voor elkaar een steun te zijn. De arbeidersbewegingen organiseerden zelf hun solidariteit. Zij legden de basis van de ziekenkassen en de vakbonden.

Bij het ontstaan van de sociale zekerheid heeft de overheid de verplichte ziekteverzekering ingesteld en in feite de sociale zekerheid onder de koepel van de overheid ondergebracht. Vandaar dat de sociale zekerheid beheerd wordt door de sociale partners. Ziekenfondsen die ziekte-uitkeringen doen en vakbonden die o.a. de werkloosheidsvergoedingen uitbetalen vinden hier hun oorsprong. De sociale bewegingen zijn dus heel sterk ingebed in ons sociaal systeem dat we het RIZIV noemen.

Dat de sterkte van de arbeidersbewegingen en dan zeker de vakbonden een doorn in het oog vormen van de rechterzijde is de evidentie zelve. Je kan de macht van de werknemer enkel breken door de vakbonden in een slecht daglicht te stellen, een actie waarmee men op dit moment volop mee bezig is.

Het bericht dat de syndicaten de afgelopen twee jaar 88 000 leden zouden verloren hebben kadert in deze strategie. Of die cijfers kloppen weet ik niet, feit is dat de syndicalisatiegraad in Europa een wat dalende trend vertoont en mogelijks ontsnapt ons land daar niet aan. Mogelijke oorzaken zijn:

1. De vergrijzing van de bevolking, gepensioneerden zeggen soms hun lidmaatschap op , te kleine pensioenen laten niet veel ruimte om een vakbondsbijdrage , hoe bescheiden ook, te betalen.

2.Vooral jongeren zien de vakbond louter als een uitbetalingsmechanisme voor werkloosheidsvergoedingen, ze worden lid als ze werkloos worden en zeggen hun lidmaatschap op wanneer ze terug aan de slag gaan. Een trend die ingegeven wordt door het meer en meer individualistisch denken binnen onze neo-liberale maatschappij.

3.De verwevenheid met de politiek, een ABVV-voorzitter die lid is van het socialistisch partijbestuur en een ACV dat via Beweging.net structureel verbonden is met de christendemocraten. Zeker wanneer die partijen in een meerderheid zitten is dit nefast voor de strijdvaardigheid van de vakbond. Vandaag is dit , gezien de rechtse regeringspolitiek een groot probleem voor het ACV.

Dit zijn vaststellingen maar er zijn ook oplossingen.

1. Als vakbond moeten we gepensioneerden sensibiliseren en duidelijk maken dat sterke vakbonden er kunnen voor zorgen dat de werkers van vandaag recht krijgen op een volwaardig eerste-pijler-pensioen. Ze moeten duidelijk stellen dat de tweede pijler niet sociaal niet democratisch en onzeker is. Grootverdieners krijgen zo immers een pensioen dat proportioneel veel te hoog is t.o.v. dat van de gewone werkman. Ieder spaart voor zichzelf wat niet sociaal is en de beursafhankelijkheid van deze pijler zorgt voor grote onzekerheid.

2. De syndicaten moeten vooral aan jongeren duidelijk maken dat de vakbond niet alleen een uitbetalingsinstelling is maar dag in dag uit strijdt voor betere arbeidsvoorwaarden en het behoud van onze rechten. Het collectieve gegeven van de vakbondsactiviteit overstijgt het verzekeringsprincipe bij ziekte en werkloosheid. Het verzekeringsbeginsel is belangrijk maar niet het enige motief om lid te zijn.

3. Er moet verder strijd geleverd worden om een onafhankelijke opstelling t.o.v. de partijpolitiek te bekomen.

De toestand van onze vakverenigingen is zeker niet dramatisch het ledenaantal is één gegeven, de strijdvaardigheid is minsten even belangrijk.

take down
the paywall
steun ons nu!