Gesprekken met de man of vrouw in de straat zijn soms ontnuchterend. Pas dan stel je vast dat mensen niet beseffen wat hen boven het hoofd hangt. Terwijl wij in onze vakbondscocon overspoeld worden door informatie over het Euro-Plus Pact, economic governance, nationale hervormingsprogramma’s, Sixpack, het Duits model, … begrijpen mensen niet waarom wij op 21 juni al voor de derde keer in drie maanden onze groene ACV-plunje aantrokken om te manifesteren tegen de plannen van het neoliberale Europa.

Het is dan ook ontstellend om te zien dat een kwaliteitskrant als ‘De Standaard’ – niet voor niets de standaard! – de manifestatie in Luxemburg, die meer dan 7.000 Belgen op de been bracht, doodleuk doodzweeg.

Hebben mensen niet het recht om te weten waarom de spreekbuis van de werknemers op straat komt? Moeten we, zoals de huidige televisiewet ons voorschrijft, een complexe en verontrustende boodschap in een quote van 10 seconden samenvatten, waardoor de immense draagkracht sowieso verloren gaat? Waarom veroorzaakt een zinnetje van de premier op Twitter dagenlang ontelbare naschokken, terwijl de alarmbel van de Europese vakbonden bijna niet wordt gehoord?

Het is alsof een wetenschapper van een journalist slechts enkele seconden zou krijgen om te zeggen dat meteorieten op de aarde zullen inslaan. Wat Europa op socio-economisch vlak wil, is te vergelijken met een inslaande meteoriet. Maar onze media vinden het niet de moeite om hieraan tijd of ruimte te spenderen.

Het is wraakroepend dat men poogt ons sociaal model af te bouwen zonder dat hierover een maatschappelijk debat plaatsvindt. Het debat wordt nu enkel gevoerd door topeconomen Van de Cloot en Noels en professor De Vos die als boksers zonder sparring-partner hun argumenten en statistieken kunnen loslaten op de publieke opinie.

Vakbonden krijgen bijna geen kans meer om hun boodschap uit te brengen. Waarom krijgen we geen Terzake te zien met de hierboven geciteerden, die samen met de Trends-redactie in debat gaan met vakbondsmensen, Günter Wallraff, Fons Verplaetse, … 

Het blijft de taak van de vakbond mensen te wijzen op het ware gelaat van Europa, maar een beetje hulp van de momenteel te eenzijdige traditionele media zou welkom zijn. Het is jammer dat we in tijden van digitale televisie, massacommunicatie en sociale media bijna verplicht worden om ons verhaal op de straat en van mond tot mond te vertellen.