Stel je voor dat de vrouwen er genoeg van hadden. Dat de
kassiersters hun winkels sloten, de leraressen hun klassen achterlieten, de
verpleegsters de ziekenhuizen verlieten en de kinderverzorgsters hun crèches
dicht deden, de secretaresses en de management-assistants er de brui aan gaven,
de journalistes hun pen aan de wilgen hingen en de fotomodellen stopten met
mooi zijn. Dat de werkloze moeders en de huisvrouwen weigerden nog langer te
moederen of huis te houden. Dat de arbeidsters en de bediendes het vertikten om
nog te werken, de serveuses hun klanten niet meer van eten en van drinken
voorzagen, de politie-agentes het verkeer in de soep lieten lopen en de studentes
de boeken boos dichtklapten. Dat al die vrouwen de straat opgingen en het
uitschreeuwden: nu hebben we er genoeg van!

Een dwaze droom van een Dolle Mina met een oververhitte
fantasie, zegt u? Nochtans: vorige week was het in Barcelona zo ver. Op 22
oktober kwamen daar duizenden actievoerders op straat onder het motto: Vaga de
Totes (Algemene Staking) en Les dones movem el mon, ara l’aturarem! (Vrouwen
zetten de wereld in beweging, samen zetten we hem stop!). Naar eigen zeggen was
deze actie het resultaat van meer dan een jaar plannen en organiseren, en dit
door honderden feministische actiegroepen over het hele land.

Spanje is natuurlijk één van de Europese landen die – naast Griekenland
– het hardst getroffen werd door de financiële crisis. En hoewel het aantal
werklozen in juni 2014 voor het eerst sinds 2011 daalde, is de situatie er voor
velen nog altijd dramatisch. De jeugdwerkloosheid piekt nog altijd boven de 50%
en er is nog altijd de levendige herinnering aan de vele gezinnen die uit hun
huizen werden gezet omdat ze de huur of de hypotheek niet meer konden betalen.

Actie

De acties startten al vroeg op de dag, toen honderden mensen
door de straten van Barcelona marcheerden om het kantoor van de Cercle d’Economia
te bezetten. Deze machtige economische denktank verzet zich onder meer actief tegen
de Catalaanse onafhankelijkheid, waarover binnenkort een referendum wordt
gehouden. Op de hoofdzetel werd een manifest voorgelezen dat de rol van dit
soort invloedrijke kringen aanklaagt in het bestendigen van een ‘verwoestend
markteconomisch systeem dat zowel de sociale rechtvaardigheid als de
gendergelijkheid ondermijnt’. Daarnaast was er woede over de uitspraken van Monica
Oriol, voorzitster van de Circulo de Empresarios de Madrid (een soort lokale
VOKA) die eerder verklaarde te “vermijden
vrouwen tussen 25 en 45 aan te nemen om het probleem van zwangere vrouwen op de
werkvloer te ontwijken”.

Tegen de avond kwamen dan weer duizenden mensen op straat om
te protesteren tegen de verhoging van onder meer de prijzen van het openbaar vervoer.
In 3 metrostations hielden de actievoerders de deuren van de treinen open,
zodat iedereen kon instappen. Later werden 4 belangrijke kruispunten in de stad
geblokkeerd.

Vaga de Totes

Maar waarom was het nu nodig een specifiek feministische
strijdbeweging op te richten? Het manifest klaagt in elk geval aan dat de
besparingen op onderwijs, gezondheidszorg en sociale zekerheid vrouwen harder
treffen dan mannen. In deze sectoren werken nogal wat vrouwen, die zich door
deze besparingsmaatregelen het eerst getroffen zien door werkloosheid of
verminderd loon. Komt daar nog bij dat het afschaffen van bepaalde diensten in
de verzorging of kinderopvang met zich meebrengt dat het specifiek vrouwen zijn
die nu veel meer tijd moeten besteden aan zorgtaken voor kinderen en zieke of
oudere familieleden.

Daarnaast wil de Vaga de Totes het concept ‘staking’
uitbreiden, zodat iedereen zich bij de beweging kan aansluiten. Niet enkel het
werkende deel van de bevolking, maar ook iedereen die op een onzichtbare manier
bijdraagt: de werklozen, de illegalen, de sekswerkers, de studenten en de
gepensioneerden. Laura Lozano verwoordt het in het dagblad El Diario zo: “Nogal wat vrouwen kunnen de traditionele stakingen
of acties die georganiseerd worden niet bijwonen, omdat ze dikwijls
verschillende slecht betaalde baantjes moeten combineren”.

In het manifest is verder te lezen dat er niet gekeken wordt
in de richting van de vakbonden als belangrijkste organisator of promotor van
de protestbeweging. ‘We willen liever trager nieuwe structuren opbouwen dan
voort te bouwen op de bestaande. We willen dat vrouwen, lesbiennes,
transgenders de protagonisten zijn van de beweging, omdat net zij het meest te
lijden hebben onder het machismo. Onze noden en onze eisen mogen niet naar de
achtergrond verdwijnen.”

Algemene Staking =
meer dan het werk neerleggen.

De volgende actie wordt al aangekondigd: in het voorjaar van
2015 roept de beweging op tot een nieuwe algemene staking. ‘Una vaga general – social i laboral, productiva
i reproductiva, feminista i radical’ (Een algemene staking dus, sociaal en
op de werkvloer, weigeren om productief te zijn of om seksuele diensten te
verrichten, feministisch en radicaal). Ondertussen wordt er verder gewerkt aan
het versterken en uitbouwen van de beweging. ‘We willen een gedecentraliseerde
actiedag en – groep op poten zetten, die verder reikt dan de grenzen van
Barcelona. We moedigen het oprichten aan van lokale netwerken en actiegroepen
die elk gedreven zijn vanuit hun specifieke situatie en noodzaak. We houden
open meetings in op markten en op pleinen, maar we nemen ook deel aan andere
acties en debatten. We houden alternatieve volksfeesten in de wijken.”

Maar er is ook de bereidheid om met anderen samen te werken.
“We hebben verschillende coördinerende meetings met andere vrouwenbewegingen,
lokale netwerken en in onze buurtwerking, zodat we ons kunnen voorbereiden op
de grote actie van het voorjaar 2015”.

Bronnen:

http://mic.com/articles/102420/the-massive-feminist-protest-the-western-world-completely-ignored

YouTube: http://www.youtube.com/channel/UCMgvGPbXfKTTtRLgWdZ_fnQ

Vaga de Totes: http://vagadetotes.wordpress.com/