UBER, ook in België werkgever!

Ook in ons land pretendeert UBER slechts een informaticaplatform te zijn, en zeker geen werkgever. Meer zelfs : ze blijven pertinent vasthouden dat ze alles behalve vervoersdiensten aanbieden. Ze vragen enkel commissie voor het gebruik van hun ‘app’, iedere keer de chauffeur die gebruikt. Maar die app is essentieel, zonder de “klanten” die diensten bestellen via de UBER-app, kan de chauffeur niet aan de slag. Dus toch : organisator van taxidiensten. En, logisch gevolg : de chauffeurs zijn werknemers, met alle hieraan verbonden rechten. Een kleine opsomming waarom de UBER-chauffeurs werknemers zijn : niet iedereen kan rijden voor Uber, er zijn eisen zowel voor de potentiële chauffeur als voor de wagen waarmee hij rijdt. Als een chauffeur naar de zin van Uber te veel opdrachten weigert, wordt hij geschrapt. De gegevens van de passagiers zijn enkel ter beschikking van Uber, ook bij klachtenbehandelingen is er géén inspraak van de chauffeurs. De vergoeding van de chauffeur wordt steeds eenzijdig opgelegd en vaak gewijzigd zonder enig overleg. Het is dus overduidelijk : het betreft hier duidelijk een arbeidsrelatie.

“Deeleconomie” is niet gelijk aan uitbuiting!

De discussie wordt momenteel gevoerd of initiatieven zoals UBER nu ressorteren onder de noemer “deeleconomie” of “platformkapitalisme”. Voor BTB is dit duidelijk : hier wordt niet gedeeld, Uber houdt alle beste stukjes voor zich. En de restjes zijn voor de chauffeur. De federale regering werkte een specifiek statuut uit voor “digitale bijklussers”, waarbij op maat een statuut ontwikkeld wordt voor bijklussers. Bijklussers die bestaande jobs in gevaar brengen, want alle geldende regels worden overboord gegooid. Een regeling die de natte droom is van ondernemers, want géén rechten voor wie de klusjes uitvoert, het zijn toch maar bijklussers zonder volwaardig statuut. Op deze wijze zullen heel wat banen in de “reguliere” markt verloren gaan, naar niet-opgeleide “bijklussers”.

Regels gelden voor iedereen, maar niet voor Uber

Taxidiensten zijn sterk gereglementeerd. Terecht. Zo dienen voertuigen aan specifieke vereisten te voldoen, en twee keer per jaar naar de technische controle te gaan. Zo zijn er speciale verzekeringen. En dienen chauffeurs een vergunning te hebben, en opgeleid te zijn. Niets van dat alles in het UBER-platformkapitalisme. Waar de chauffeur een noodzakelijk kwaad is. Een chauffeur die ze liefst zo snel mogelijk aan de deur zouden zetten. En waaraan ze letterlijk hard aan het werken zijn. Kalanick, de UBER-CEO droomt van zelfrijdende wagens, en er lopen nu al in verschillende steden wereldwijd proefprojecten. Want de hoogste kostenfactor bij UBER is de vergoeding die aan chauffeurs betaald moet worden. Die moet er uit, zo snel mogelijk. Misschien kan er dan eens voor het eerst winst gemaakt worden? De chauffeur als werknemer, de nachtmerrie van UBER, dat is duidelijk.

Trage justitiële molen !

BTB diende vorig jaar in mei klacht in bij de Arbeidsauditeur in Brussel, dit wegens schijnzelfstandigheid van de chauffeurs die reden voor UberPOP. Hiervoor baseerde BTB zich trouwens op de overeenkomst die kandidaat-chauffeurs online dienden te ondertekenen. Een overeenkomst waarin ze letterlijk al hun rechten verloochenden, en zich met handen en voeten aan Uber verbonden. Niet aan Uber zelf trouwens, maar aan dochterfirma Rasier in Nederland … Maar toch bleef Uber beweren – bij hoog en bij laag – dat de chauffeurs zelfstandigen zijn. Sedert de indiening van de klacht vernamen we niets meer, we hopen van harte dat er binnenkort schot in de zaak komt. Zodat ook in België duidelijk is dat zij wel degelijk werknemers zijn. En op alle daarbij horende loon- en arbeidsvoorwaarden recht hebben.

John Reynaert

Belgische TransportBond, ABVV, adjunct van de federaal secretaris wegvervoer en logistiek