Stakers vinden dat PS te blauw wordt... "We stemden niet voor PS om een neoliberaal beleid te krijgen"
Nieuws, Economie, België, Analyse -

U staakt toch ook?

Op 30/01 gaat het land plat. Voor- en tegenstanders kunnen weer een publiek zoeken op Facebook voor hun open brieven. Karel Van Eetvelt kan zich nog eens goed kwaad maken op Twitter en de media kunnen generaties tegen elkaar opzetten. Maar door al die heisa zouden we bijna vergeten dat er wel degelijk redenen zijn om te protesteren tegen de manier waarop Europa en onze regering de crisis aanpakt.

vrijdag 20 januari 2012 00:42
Spread the love

De Belgische vakbonden halen heel zelden het wapen van de algemene staking boven. De vorige keer dat ze in gemeenschappelijk vakbondsfront een poging deden om het hele land plat te leggen was in 1993 toen toenmalig premier Dehaene met een besparingsplan van 500 miljard Belgische frank de Maastrichtnormen probeerde te halen. Voor heel wat vakbondsafgevaardigden en militanten wordt het de eerste algemene staking in hun loopbaan. In 2005 deed het ABVV het wel nog eens alleen tegen het Generatiepact.

Ook voor 1993 kwam het zelden tot een algemene staking. De stakingen die er wel geweest zijn, leverden onder meer het algemeen stemrecht, de betaalde vakantie en de vijfdagenweek op.

Tenzij de vakbondsverantwoordelijken plots lichtzinnig geworden zijn, is het misplaatst om zoals journalist Luc Van der Kelen van het Laatste Nieuws de staking af te doen als een zoveelste verlengd weekend. 

Bij de vakbonden is er best wel wat discussie geweest over de opportuniteit van de staking. De te verwachten hetze in de traditionele media en de sociale media als Facebook en Twitter was slechts één van de bezwaren. Belangrijker was de vraag naar de doelmatigheid van de staking. Deze regering – hoe chaotisch ze ook communiceert – geeft voorlopig geen krimp. Verschillende ministers en partijvoorzitters (zoals CD&V-er Wouter Beke deze week nog in Terzake) lieten al weten dat er geen jota zal veranderd worden aan het regeerakkoord.

Waar kan je dan landen met deze regering? Bij de beroering rond het Generatiepact in 2005 deed de regering-Verhofstadt nog heel wat toegevingen. Dat lijkt er nu niet in te zitten. Dat brengt de vakbonden in een moeilijke situatie. Je haalt je zwaarste wapen toch niet boven om dan uiteindelijk geen buit binnen te halen.

Druk

Maar die tegenargumenten wegen niet op tegen de druk en de onvrede van onderuit en de ongerustheid over de nieuwe lading besparingen tijdens de begrotingscontrole in februari. Bij de vakbonden leeft de vrees dat de indexsprong of de hervorming van de index dan toch weer op tafel komt. Premier Di Rupo ontkende in De Zevende Dag alvast niet het bestaan van die piste. Door een indexsprong zouden zo goed als alle Belgen – gepensioneerd, werkloos of werknemer – een inkomensverlies van enkele procenten lijden.

Krantencommentatoren gaan er van uit dat de staking zal mislukken. Net als de staking in de openbare diensten van 22 december voegen ze er dan aan toe. Dat is stilaan uitgegroeid tot een hardnekkige mediamythe. Op die donderdag voor kerstmis lag het openbaar vervoer plat zoals dat zelden eerder gebeurd is. Er reed geen enkele trein, geen enkele metro en geen enkele bus.

“Ook de VRT en de haven van Antwerpen lagen plat. De openbare ziekenhuizen draaiden op weekenddienst. Dat is straf dat we dat op drie dagen gerealiseerd hebben. De staking was dus wel degelijk een succes”, zegt Chris Reniers, algemeen secretaris van de socialistische overheidsvakbond ACOD.

“Ja ok, in het onderwijs werd niet massaal gestaakt, maar dat komt door de eindejaarsperiode. In heel wat scholen waren er die dag kerstfeestjes”, aldus Reniers.

Maar kranten als De Morgen en het Nieuwsblad schrijven wel dat amper drie procent van de federale en Vlaamse ambtenaren meedeed aan de staking. “Onzin,” zegt Chris Reniers. “Men neemt het cijfer van één heel specifieke administratie, namelijk de FOD Sociale Zekerheid en extrapoleert dat naar de hele overheid.”

Waarom bekampen de vakbonden die gegevens dan niet met de echte cijfers? Zij moeten toch weten hoeveel stakingsvergoedingen er werden uitbetaald? Chris Reniers: “Die cijfers hebben we nog niet. Wij betalen enkel een vergoeding van 25 euro uit aan mensen die gestaakt hebben en die ook kunnen aantonen dat ze inkomensverlies geleden hebben.”

Chris Reniers ergert zich aan de minachtende manier waarop over stakers wordt gesproken. “Vakbondsmilitanten werken op stakingsdagen net heel hard. Ze staan al vroeg aan een stakerspost of proberen hun collega’s te informeren. Je moet in het huidige klimaat ook moed hebben om je als staker te uiten.”

Informatie

Was de impact van de regeringsmaatregelen eind december voor veel mensen nog onduidelijk, dan zal dat op 30 januari wel even anders zijn. Niet in het minst door de inspanning van de vakbonden. Het ACV organiseerden bijvoorbeeld tientallen informatieavonden tot in de kleinste dorpen van Vlaanderen. Ook de andere vakbonden laten zich niet onbetuigd.

De onhandige communicatie van de regering zal ook wel wat extra stakers aanbrengen. Honderdduizenden mensen werden donderdag wakker met het nieuws dat ze vanaf 2014 zo’n 1200 euro per jaar verliezen door de afschaffing van de woonbonus.

Dat de Belgen niet wakker liggen van deze maatregelen of dat ze zich er lang hebben bij neergelegd is een vergissing. Het succes van de informatiewebsites van de vakbonden bewijst dat en ook ondergetekende werd op kerstfeestjes aangeklampt door verontruste oudere werknemers die wilden weten of ze hun eindeloopbaandromen mochten opbergen.

Maar ook wie zich niet meteen zorgen maakt over zijn loopbaaneinde of bang is om werkloos te worden, heeft op 30 januari een reden om mee te doen aan de staking. De vakbonden trekken zelf de staking open. Marc Leemans, de nieuwe voorzitter van het ACV, laat weten dat de staking gaat over de vraag hoe we “onze maatschappij op langere termijn op een meer sociale en meer rechtvaardige wijze uitbouwen”.

We zijn in een diepe economische, ecologische en sociale crisis verzeild geraakt en het regeerakkoord en vooral het Europees beleid biedt geen enkel perspectief om daaruit te geraken. “Maandag 30 januari is een volgende etappe om de mensen te informeren en te mobiliseren voor sociale en constructieve oplossingen voor de huidige crisis”, aldus Marc Leemans.

Ook de socialistische bediendecentrale BBTK probeert het speelveld te verbreden. In een pamflet staat “Neen aan het fatalisme”. “Een samenleving kán je veranderen. Maar niet alleen, en zeker niet door je op voorhand gewonnen te geven”, zo motiveert BBTK de staking van 30 januari. Het gaat dus niet enkel om die specifieke maatregel maar om een andere samenleving.

Er komt dus een staking ondanks het aarzelende overleg dat nu op gang komt. “En die staking is nodig al was het maar om duidelijk te maken dat deze regering ons dit geen tweede keer moet lappen”, zegt Luc Hamelinck, voorzitter van ACV-Openbare Diensten.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!