Vandaag zat ik met de vraag : Is de uitbreiding van de tweede pijler naar iedereen een syndicale overwinning?

Ik had mijn twijfels want een tweede pijler gaat over je eigen bedrijf die in relatie staat met jou als werknemer. Een één op één relatie . De eerste pijler is deze van de solidariteit zij die nu werken betalen voor de oudere gepensioneerde werkmakker. Beter ware geweest de eerste pijler te voeden maar men heeft voor de tweede gekozen.

Een gesprek mat o.a. Jozef Mampuys ( ACV-er en KWB-er in hart en nieren) bracht enige verduidelijking. De tweede pijler voor iedereen is in het kader van het eenheidsstatuut te verrechtvaardigen want iedereen krijgt dezelfde behandeling.

De bedrijven subsidiëren liever de tweede pijler , deze is minder duur want die doet het brutoloon niet stijgen. De tweede pijler is immers een beleggersproduct dat het kapitaal ten goede komt en kapitalisten vinden elkaar wel.

Vakbonden staan hier voor een groot dilemma : ontzeggen we de werknemer de tweede pijler omwille van ideologische redenen of stappen we mee ? Een verscheurende keuze. Vakbonden stapten reeds mee in de problematiek van de bedrijfswagens, de maaltijdcheques ,de hospitalisatieverzekering en de tweede pijler. Hun leden zijn immer niet alleen linkse militanten zoals ik, maar ook klanten. IK heb alle begrip voor het standpunt van de vakorganisaties maar of het de goede weg op gaat is een andere vraag