Geachte burgemeester van Antwerpen,

Bedankt voor uw uitspraken omtrent de betoging voorbije zaterdag, gisteren op de Antwerpse gemeenteraad. Veel is nu duidelijk geworden. Zo ziet u maar hoe persoonlijke ervaringen van dezelfde gebeurtenis compleet verschillend kunnen zijn! (Waar was u trouwens, ik heb u daar niet gezien?)

Ik zou wel willen vragen aan die vriendelijke agent, die mij & mijn vrienden aan het centraal station vroeg, neen, áánmaande terug naar de Groenplaats te wandelen, om zich uit te spreken. Want dat maakt hém niet alleen vriendelijk maar ook eerlijk, en óns niet alleen braaf, maar ook volgzaam. Braaf & volgzaam, in plaats van “systematisch bevelen negerend & van kwade wil” (uw woorden op de gemeenteraad)

Ik geef toe dat het tijdens de gemeenteraad (live feed via ATV) bij momenten moeilijk was de discussies te verstaan, maar daar kan u niet aan doen, dat kwam door het rumoer buiten. Gelukkig dat (voetbalclub) RAFC op het laatste nippertje de betoging had aangevraagd, anders had er wel eens overlast kunnen zijn! Ik vroeg me wel af hoeveel RAFC betogers ervan op de hoogte waren dat er toestemming was… en mag ik u er terug even aan herinneren dat de betogers van zaterdag ook in de waan waren dat er toestemming was? En dat er bewijs is voor deze desillusie?

Terwijl ik me in mijn eerste brief vragen stelde over de uitvoering van uw overlastbeleid, maak ik me nu gewoon ernstige zorgen. Zorgen over uw geestestoestand, uw zin voor realiteit. U hoeft zich daar niet voor te schamen! Psychische problemen zijn de aandoening van de eeuw. Dat is een gevolg van onze huidige drukke levensstijl. Of zouden de producten van Monsanto er ook iets mee te maken kunnen hebben? Misschien moet daar eens wat meer onderzoek naar gebeuren. (knipoog)

Maar kom, over de uitvoering van uw overlastbeleid maak ik geen zorgen meer. Ik heb tijdens de gemeenteraad gisteren ervaren wat er op de manifestatie zaterdag misliep, en hoe we dit de volgende keer kunnen rechtzetten.

Volgende keer moeten we op het laatste nippertje toestemming vragen. Om dan en masse, in openbare dronkenschap verkerend, vuurwerk afstekend, en kwetsende provocerende slogans scanderend, onze pmd-zakken te komen uitkappen voor het gemeentehuis. Liefst tijdens de gemeenteraad, wanneer er gasboetes worden uitgeschreven aan inwoners die hun afval per ongeluk buiten zetten op een feestdag (gene zever…)

Oh ja, om dan te eindigen met (ei zo na) vechtpartijen met omstaanders. Want dan veroorzaken we minder overlast, in tegenstelling tot de rustige, vriendelijk begeleide stadswandeling die we zaterdag uitvoerden. En neen, dit is niét bedoeld als opruiende taal. Dit is eenvaststelling die met mij, heel de wereld kan maken. Want op zaterdag zijn er 80 arrestaties gebeurd voor “overlast”(40% van het totale aantal betogers). En op maandag 30…( 3% van het totale aantal betogers.)

Misschien kunnen we de betogingen volgende keer combineren? Zaterdag ging het over brood, maandag over spelen. Allebei belangrijk om het volk koest te houden.

Of zoals u het zou zeggen: Concordia res parvae crescunt![1]

[1] In eendracht groeien kleine dingen.