Nieuws, Samenleving, Racisme, Mensenrechten, VS, Amnesty International, Doodstraf, Moord, Democracy Now!, Troy Davis, Mark MacPhail, Lawrence Russell Brewer, James Byrd Jr., NAACP, Executie, Texas, Georgia, Huntsville, Jackson, Hooggerechtshof VS -

Troy Davis in VS geëxecuteerd, ondanks grote twijfels over schuld

Het Hooggerechtshof van de VS heeft Troy Davis, een terdoodveroordeelde voor de moord op een politieagent, op zijn vierde executiedatum geen uitstel meer verleend. De beslissing was unaniem. Zijn zaak sprong in het oog en was een strijdpunt voor mensenrechtengroeperingen wereldwijd vanwege de twijfel over zijn (on)schuld.

donderdag 22 september 2011 12:59
Spread the love

De executie met een dodelijke injectie was gepland voor woensdag 21 september om 19 uur lokale tijd (nvdr: donderdag 22 september 1 uur onze tijd) in de Georgia Diagnostic and Classification Prison in Jackson.

Davis’ advocaten hadden op het allerlaatste moment nog een verzoek om uitstel gericht aan het Hooggerechtshof. In de loop van de dag werden er voor VS-ambassades in verschillende landen en in verscheidene steden in de VS manifestaties gehouden tegen de doodstraf en als morele steun voor Davis.

Lang wachten op beslissing Hooggerechtshof

Naarmate de minuten meer en meer bleven wegtikken voorbij het geplande uur van de executie ontstond na iets langer dan een kwartier het gerucht dat Davis’ executie opgeschort was. Tijdens een livestream van Democracy Now! was te zien hoe dit op gejubel werd onthaald door de ongeveer duizend actievoerders die een wake hielden aan de gevangenis in Jackson.

Enkele minuten later realiseerden de actievoerders zich dat het louter om een gerucht ging, wat de aanwezigen zwaar viel, maar ondanks de emoties hielden ze zichzelf sterk.

Uiteindelijk kregen de mensen buiten ongeveer drie uur en drieëntwintig minuten na het geplande tijdstip van executie, rond 22.23 uur plaatselijke tijd, het bericht dat het Hooggerechtshof unaniem beslist had Davis geen uitstel van executie meer te verlenen.

Hoewel de stemming er een van ontzettende droefnis en teleurstellng werd, was de boodschap die er werd verkondigd dat de strijd tegen de barbaarse praktijk van de doodstraf voortgezet zou worden.

Twijfel

De executie van Troy Davis is door mensenrechtenactivisten wereldwijd met vuur bestreden. Davis werd ter dood veroordeeld voor zijn vermeende betrokkenheid bij de moord op Mark MacPhail, een politieagent die na zijn dienst een belaagde dakloze ter hulp kwam, in 1989.

Er was geen fysiek bewijsmateriaal tegen Davis en de zaak werd volledig opgebouwd rond verklaringen van ooggetuigen. Nochtans waren de omstandigheden waarin de moord gepleegd werd moeilijk. Zo was het behoorlijk donker. Maar wat bezwaarlijker is: zeven van de negen ooggetuigen in de zaak hebben na het proces hun getuigenis herroepen en verklaard dat ze deze afgelegd hadden onder druk van de politie. Sommigen wezen ook een andere getuige aan als dader.

Juryleden die Davis gevonnist hebben, verklaarden later dat ze op basis van die gegevens tot een heel andere uitspraak zouden zijn gekomen.

Wegens de grote twijfel in de zaak werd zelfs door uitgesproken aanhangers van de doodstraf, zoals congreslid Bob Barr, voormalig FBI-directeur, federaal rechter en aanklager William Sessions en voormalig gouverneur van Texas Mark White genade gevraagd voor Davis.

Maar ook door mensen als aartsbisschop Desmond Tutu, ex-president Jimmy Carter, predikant Al Sharpton, paus Benedictus XVI en Sean Combs.

Ook wordt de vraag gesteld of Davis wel ter dood veroordeeld zou zijn geweest indien hij blank was geweest of indien het slachtoffer geen politieman was geweest?

In juni 2007 en juli en oktober 2008 werd Davis wél uitstel verleend om nog meer juridische stappen te ondernemen in zijn zaak en tegen zijn executie.

Onschuld volgehouden tot laatste ogenblik

Troy Davis stond tot hij naar de plaats van executie werd gevoerd onder zelfmoordtoezicht. Ook werd hij vooraf nog medisch onderzocht om vast te stellen of zijn gezondheidstoestand wel een executie toeliet. Net als de drie vorige keren zag hij af van een laatste maaltijd.

Steeds zei hij dat het niet zijn laatste maaltijd zou zijn. Ondanks de beproeving van eenzame opsluiting in de dodencel behield hij zijn optimisme.

Zijn familieleden hadden geen toestemming om de executie bij te wonen. Ook Amnesty International, de NAACP en andere mensenrechtengroeperingen die bij de executie wilden zijn om Davis te steunen, kregen enkele dagen voor de executie te horen dat ze een ‘aanvaardbare’ verklaring moesten kunnen geven indien ze de executie wilden bijwonen. Enkel zijn advocaten waren aanwezig als getuigen en als morele steun voor hem.

Rond 22.27 uur escorteerden vijf cipiers Davis in de executiekamer en snoerden hem aan een brancard vast. Eerst de voeten, vervolgens de knieën, dan de armen en vervolgens nog een band over zijn schouders.

Dan kwamen twee vrouwen de kamer binnen en bevestigden een hartmonitor aan zijn borstkas. Vervolgens staken ze in elke arm een infuus dat elk door één van twee gaten in een betonnen muur verdween. 

Vervolgens maakten twee bewakers Davis’ vingers met tape vast aan de brandcard en richtten die vervolgens in een hoek, naar het al aanwezige publiek gewend. Toen kwamen de familieleden van Mark MacPhail binnen in de ruimte voor toeschouwers, die zich achter glas bevindt, en plaatsten zich op de eerste rij.

Een microfoon werd aangezet en de gevangenisdirecteur kondigde aan dat ze verzameld waren voor de executie van Troy Davis in aanwezigheid van getuigen. Hij vroeg de getuigen om de stilte te bewaren en vervolgens aan Davis of hij nog iets wou zeggen..

“I’d like to address the MacPhail family. Let you know, despite the situation you are in, I’m not the one who personally killed your son, your father, your brother. I am innocent. The incident that happened that night is not my fault. I did not have a gun. All I can ask … is that you look deeper into this case so that you really can finally see the truth. I ask my family and friends to continue to fight this fight. For those about to take my life, God have mercy on your souls. And may God bless your souls.”

Davis antwoordde dat hij dat wou en richtte zich tot de familieleden van het slachtoffer. Hij zei hen dat hij niet verantwoordelijk was voor de dood van hun zoon, vader en broer, dat hij geen schuld had aan het incident en dat hij geen pistool had. Hij riep op om de zaak dieper te onderzoeken zodat de waarheid aan het licht zou komen. Aan zijn familie en vrienden vroeg hij om de strijd voort te zetten. Vervolgens richtte hij zich tot de mensen die hem van het leven gingen benemen en vroeg voor hen Gods genade en zegening.

Na Davis’ laatste woorden las de gevangenisdirecteur het doodsvonnis voor en werden de dodelijke infusen in gang gezet.

Om 22.53 uur plaatselijke tijd werd de eerste uit de reeks van drie injecties toegediend. Davis kreeg achtereenvolgens pentobarbital (een slaapmiddel), pancuronium bromide (een spierontspanner) en kaliumchloride (om een hartstilstand te veroorzaken) intraveneus toegediend. Het optionele kalmeermiddel dat terdoodveroordeelden een halfuur voor de executie wordt aangeboden, had hij geweigerd. Na een korte periode geeuwde hij en sloot hij de ogen.

Om 23.08 uur plaatselijke tijd werd Davis na verificatie door twee artsen dood verklaard en kon de directeur de ongeveer dertig aanwezigen meedelen dat op dat tijdstip de rechtelijk gevorderde executie uitgevoerd was in overeenstemming met de wetten van de staat Georgia.

MacPhails familie verklaarde na de executie na tweeëntwintig jaar eindelijk gerechtigheid te hebben verkregen.

Wereldwijde, massale opvolging

Meer dan 50.000 mensen volgden de wake, die ook op verschillende televisiekanalen werd uitgezonden, via de livestream van Democracy Now! op de webstek van Amnesty International.

Via een chatbox was te volgen hoe deze zaak mensen van over heel de wereld zeer emotioneel beroerde. Tot op het laatste moment bleven actievoerders oproepen om telefoonacties te voeren en de betrokken rechters of iedereen die invloed zou kunnen uit oefenen te bellen.

Terwijl sommigen aangaven dat ze hoop zochten in gebed of blijk gaven van hun droefenis werd door velen, emotioneel, in niet mis te verstane bewoordingen deze misdaad tegen de menselijkheid veroordeeld en de VS vervloekt en verguisd.

Texas, blanke racist geëxecuteerd

In Huntsville, in de staat Texas, werd woensdag om 18 uur lokale tijd Lawrence Russell Brewer geëxecuteerd. Brewer was een white supremacist die samen met twee kompanen veroordeeld werd voor de gruwelijke moord op James Byrd Jr. in 1998.

Byrd werd met een ketting aan zijn enkels bevestigd ongeveer drie kilometer lang achter een slingerende pick-uptruck gesleept. Volgens de autopsie was het slachtoffer tijdens het grootste deel van deze verschrikking in leven. Hij overleed toen zijn hoofd en rechterarm werden afgerukt door een duiker.

Brewer is de eerste van de twee verdachten die hiervoor ter dood veroordeeld werden, die ook geëxecuteerd werd. De derde veroordeelde kreeg levenslang voor zijn aandeel.

Dinsdag verklaarde Brewer nog aan KHOU-TV 11 News, een televisiestation uit Houston, dat hij geen spijt had van zijn daden en hij weer net hetzelfde zou doen: “As far as any regrets, no, I have no regrets. No, I’d do it all over again, to tell you the truth.

Brewer werd om 18.21 uur dood verklaard.

* * *

take down
the paywall
steun ons nu!