De NMBS is een gijzelnemer, in het
verleden bracht ze vrijheid, tegenwoordig houdt ze mensen gevangen. Als jonge
leerkracht n.c. zedenleer is gedrevenheid om les te geven een must. Er is een
redelijke betaling, met fantastische leerlingen, collega’s en directie. Jammer
genoeg is de ervaring van de laatste jaren, maanden, weken voornamelijk dat er problemen
zijn met het woon-werkverkeer.

Dagelijks te laat komen op het werk, niet leuk.
Telkens driekwart uur wachten in het station Gent-Sint-Pieters evenmin.
Klachtenbrieven schrijven, een compensatievergoeding aanvragen, de stationschef
of loketbediende spreken, niets helpt. De situatie is ronduit gênant. Als
leerkracht heb je een voorbeeldfunctie en in de situatie van vandaag is het onmogelijk,
door die laattijdigheden, om die nog naar behoren in te vullen.

Vaak ontbreekt een verklaring, in
uitzonderlijke gevallen is die duidelijk: een aanrijding. Medewerkers
waarschuwden dat door de manifestatie van 6 november de treinen mogelijks niet
zouden rijden óf met vertraging. Uit voorzorg is de fiets een alternatief. Een
tocht van 50 km. rijden naar het werk is niet zo voor de hand liggend. Ironie O
Ironie, gisteren reed de trein een perfect traject tussen Kortrijk en
Gent-Sint-Pieters. Nodeloze kou lijden op de fiets is niet leuk. De beslissing
om dan ook vandaag, vrijdag 7/11/2014, de fiets op stal te laten en de trein te
nemen is logisch. Pech! Midden in het traject tussen Waregem en Deinze staat de
trein stil. Reden? Geen! Het begrip is navenant. Tegenwoordig staat de trein gelijk
aan het idee dat er sowieso vertragingen en gemiste aansluitingen zijn.

Er zijn weinig alternatieven. Een
auto aanschaffen is te duur, dagelijks vanaf Izegem tot Evergem is een grote
afstand en dat brengt filestress met zich mee, om nog maar te zwijgen van de
zware ecologische voetafdruk. Stoppen met werken behoort eveneens tot de
mogelijkheid, van een leerkracht mag wel meer verwacht worden dan iedere dag te
laat aan te komen. De belasting van de collega’s met extra leerlingen én
leerlingen die lessen missen, door laattijdigheden, moet stoppen.

Het beleid van de NMBS is
gedeeltelijk verantwoordelijk, maar daar stopt het niet. Daarnaast draagt de
regering ook responsabiliteit. Daar in Brussel lijken ze niet te beseffen dat
een treinmaatschappij zéér moeilijk rendabel te houden is. De kosten en
onderhoud lopen hoog op, er moet gezorgd worden voor het materiaal én de reizigers.
Besparingen bij de NMBS zullen het treinverkeer niet ten goede komen,
integendeel. Dat het bedrijf moet geleid worden als een goede huisvader is
evident, zorgvuldig omgaan met geld is een plicht. De treinreiziger een
comfortabelere reis bieden lijkt mij echter belangrijker dan winst maken of de
put te vullen.