Totale uitsluiting – Ambtelijk geschrapt!

Totale uitsluiting – Ambtelijk geschrapt!

zondag 9 juni 2013 17:45
Spread the love

Het Antwerpse Daklozen Aktie Komitee (DAK) en het federale Gemeenschappelijk Daklozen Front voerden vorige vrijdag gesteund door het Vlaams Netwerk tegen Armoede en het Antwerps Platform Generatie Armen (APGA) voor de hoofdzetel van het OCMW een symbolische actie. Thema : het referentieadres. Philippe De Craene van het DAK e.a. voerden gesprekken met het OCMW. Dat leidde tot enkele verbeteringen, die voorgesteld werden.

Na afloop van de actie volgde een onderhoud met OCMW-verantwoordelijken. Men gaf daar toe dat de huidige rechtse bestuursmeerderheid geen werkelijk armoede beleid voert. Maar ‘dat zou veranderen…’ Men erkende dat het OCMW-beleid afhankelijk is van ‘het kabinet’.

Het betreft dus een politiek onderwerp, dat met politieker middelen moet aangepakt worden. Het ritueel van bijvoorbeeld Stop Armoede Nu werd een hobby die voorheen de meerderheid van burgemeester P.Janssens niet verontruste en nu OCMW-voorzitster Homans (N-VA) en De Wever nog minder. Armen aan het woord ? Het instituut sociaal middenveld spreekt in hun naam, vertegenwoordigt een kleine minderheid en vooral zichzelf.

Het DAK keert zich tegen de antisociale, repressieve maatregelen van het Schoon verdiep tegen sociaal uitgesloten groepen. Dat werd op straat en aan de vergadertafel duidelijk gemaakt door een grassroots beweging. Met twintig jaar ervaring, tal van afgedwongen resultaten, op Belgisch en Europees niveau actief. Armoede kent geen grenzen, zeker geen taalgrenzen. Waalse en Brusselse vrienden waren aanwezig.

JURIDISCHE FICTIE…

‘Ambtelijk geschrapt !’… Het klinkt als een veroordeling en het wordt door velen ook als straf ervaren. Totale uitsluiting. Sedert 2005 is het aantal Vlamingen zonder geldig thuisadres met meer dan de helft toegenomen. Voor Vlaanderen gaat het om 25.000 mensen, voor het gehele land om meer dan 60.000. Ze zijn ambtelijk geschrapt. Gemiddeld worden nu elke dag meer dan 150 Belgen uit de bevolkingsregisters geschrapt omdat niet geweten is waar ze verblijven. Nochtans zijn ze niet van de aardbodem verdwenen.

Ze zijn geen domicilie fraudeurs, de fraudeurs zitten bij de banken, bij de ‘hardwerkende Vlamingen’, zelfs (strafrechtelijk veroordeeld) in de N-VA fractie van de Antwerpse gemeenteraad. Het gaat veelal om dak- en thuislozen. Op basis van deze cijfers uit 2011 krijg je een indruk van het werkelijke aantal mensen zonder normale woonst. Ze hebben recht op een referentieadres.

Sommige mensen verblijven wel in België, maar hebben er geen hoofdverblijfplaats, zoals mensen die op een schip verblijven, rondtrekkende woonwagenbewoners, daklozen, … . De wet voorziet dat zij kunnen worden ingeschreven in de bevolkingsregisters met een referentieadres.

Dat is een ‘juridische fictie’ om personen die geen hoofdverblijfplaats hebben, toch administratief te verankeren zodat zij bereikbaar zijn voor officiële instanties en een beroep kunnen blijven doen op hun rechten (bv. uitkeringen) zegt de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten.

Definitie van dakloos volgens de overheid : ‘De Belgische wetgeving beschouwt als dakloze ‘elke persoon die niet over een eigen woongelegenheid beschikt, daardoor geen verblijfplaats heeft of die tijdelijk in een tehuis verblijft in afwachting dat hem een eigen woongelegenheid ter beschikking wordt gesteld’.

ONBESTAANDE SOCIALE WONINGEN

Die ‘juridische fictie’ van het referentieadres is voor daklozen van levensbelang. Een ‘eigen woning’ verwerven is evenzeer ‘fictie’. Betaalbaar wonen wordt onmogelijk. In Antwerpen vindt je geen studio beneden de 400 à 500 €. Er wachten 22.000 mensen op onbestaande sociale woningen. Naast de voor de verre toekomst voorziene, komt er niet 1 bij.

Zopas werd bekend dat huisjesmelkers in Gent er niet voor terugschrikken om sommen van vierhonderd euro huur te vragen voor een kamer in een krotwoning. Dat blijkt uit het jaarrapport van de Wooninspectie. De toestand is in geheel Vlaanderen, Brussel, Wallonië vergelijkbaar. Het in de grondwet verankerde recht op onderdak wordt met de voeten getreden. Hert aantal daklozen neemt toe nu de crisis duurt en verergerd. De vrijer markt graait in de zakken van de armen.

België heeft de meest overgewaardeerde huizenmarkt ter wereld. Tot die conclusie komt de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Onze woningprijzen zijn in verhouding tot de huurprijzen 63 procent te hoog en in vergelijking met het gezinsinkomen 53 procent te hoog.  Maar 7 procent van alle woningen in België zijn sociale huurwoningen. Dat is veel minder dan in onze buurlanden. Nederland (35%), Frankrijk (17 %) of Groot-Britannië (21%). De bouw van minstens 100.000 bijkomende sociale woningen op korte termijn moet de ergste nood aan betaalbare woningen opvangen.

Ambtelijk geschrapten behouden slechts hun rijksregister nummer. Ze bestaan nog amper als burger. Het verwerven van een referentieadres wordt door de overheid bemoeilijkt, gesaboteerd. In de praktijk zien veel dakloze personen het referentieadres aan hun neus voorbijgaan. Door een simpele weigering van de bevolkingsdiensten of van het OCMW, door overdreven voorwaarden of omdat men de betrokkene niet als dakloze wil beschouwen. Deze mensen moeten zich zien te redden zonder geldige identiteitskaart.

WILLEKEUR

Een geldige identiteitskaart is nochtans een broodnodige toegangspoort naar civiele en sociale rechten. Met een identiteitskaart kun je aangetekende zendingen ontvangen en meedoen aan de verkiezingen. Je kunt lid worden van een vakbond of een vereniging. Je kunt sociale uitkeringen ontvangen, werkloosheid, ziekenkas, invaliditeit,…. Je kunt jezelf identificeren wanneer dat gevraagd wordt. Je hebt toegang tot een bankrekening, een abonnement met het openbaar vervoer of een rijbewijs. Je kunt een woning huren en werk zoeken…

Een referentieadres is daarom voor iemand die dakloos is vaak de allereerste noodzakelijke stap om terug controle te krijgen over veel andere zaken, om van overleven stapje voor stapje terug naar echt leven te gaan, om uit de dakloosheid te ontsnappen en er ook niet meer naar terug te keren…

Plaatselijke OCMW’s stellen echter vaak bijkomende lokale voorwaarden die kunnen verschillen van gemeente tot gemeente. Onlangs hebben onderhandelingen die gevoerd werden door het DAK, het Gemeenschappelijk Daklozenfront en het Netwerk tegen Armoede met het OCMW van Antwerpen geleid tot een paar versoepeling van de plaatselijke voorwaarden voor toekenning van het referentieadres.

De meeste daklozen leven niet op straat, zijn onherkenbaar in de massa. Ze bewaren hun trots en doen er alles aan om ‘gewoon’, verzorgd door het leven te gaan. Ze zwerven en vinden tijdelijke noodoplossingen. Soms bedenkelijke, zoals vrouwen die verplicht worden in ruil voor seks een bed tevinden bij een wildvreemde man.

Solidaire vrienden bieden een tijdelijk inwonen. Daklozen die aldus hulp krijgen, worden gestraft. Ze hebben geen recht op een referentieadres. Willekeurig beslissen het OCMW en de burgerlijke stand van gemeente tot gemeente, van sociaal assistent tot sociaal assistent.

OP ARMEN JAGEN

Aldus wordt aangesloten bij de definitie van dakloze, gehanteerd wordt door VVSG en federale overheidsdiensten. Een belangrijk resultaat dat door Philippe De Craene (DAK) e.a. door onderhandeling verkregen werd, is de bevestiging dat personen die ‘tijdelijk inwonen’ en ‘samenwonen’ bij kennissen wél recht hebben op een referentieadres. Aldus volgt men de definitie van ‘dakloze’, gehanteerd door de VVSG en federale instanties.

De wooncrisis neemt ook in Antwerpen angstwekkende proporties aan. “ ’t Stad is niet van iedereen’, proclameren De Wever, de N-VA, niet tegengesproken door coalitie partners CD&V en Open-VLD. t‘ Stad is zeker niet van de minder rijken, van de armen waarop met GAS-boetes en razzia’s gejaagd wordt. De poorten worden voor hen gesloten.

Was de op een elite publiek van ‘betere tweeverdieners’ gerichte politiek van de ‘socialist’ Janssens reeds nadelig voor de ‘lagere klassen’, het huidige beleid en haar OCMW zet de sociale uitsluiting in een hogere versnelling in naam van een Vlaams-nationalistische apartheidspolitiek die alle ‘Anderen’ treft.

Er zal dus meer moeten gebeuren dan ‘dialogeren’ met OCMW-vertegenwoordigers die hun huig naar de wind zetten, kleine toegevingen doen en wanneer het ernst wordt politiek afhankelijk zijn van ‘het kabinet’.

(Foto  Leo Wolfs van Brandpunt 23) 

Gemeenschappelijk Daklozen Front: http://daklozen.frontsdf.be/

take down
the paywall
steun ons nu!