De laatste maanden, jaren, duikt de term “totaalbeleving” meer en meer op in onze leefwereld of wat daar van overblijft als je de totaalbeleving ervan aftrekt. De term viel mij voor de eerste keer op binnen de discussie over Uplace, het vastgoedproject waar je ’s morgens binnenstapt en bij het buitenstappen de indruk hebt dat je het nu wel echt allemaal beleefd hebt, of zoiets. De totaalbeleving bestaat uit het feit dat je winkels, bioscopen, een zwembad, een fitness, restaurants, cafés allemaal samen in één constructie terug vind.
Vandaag kreeg ik de term weer voor ogen, nu in de krant waarbij het danceproject “tomorrowland” werd gepromoot als totaalbeleving. Deze keer bestaat het uit een resem vliegtuigen die van verre bestemmingen op het festival komen afvliegen met aan boord festivalgangers met een ruim budget die dansend, champagne drinkend een totaalbeleving ervaren en dit tot ze weer thuis aan de voordeur staan.
Om eerlijk te zijn kan ik mij bij een totaalbeleving niet veel voorstellen. Het moet zoiets zijn als het allemaal in één keer beleven waarna niets meer te beleven valt. Een soort van verticale werkelijkheid ofzo.
Nochtans valt er wel iets voor te zeggen. We zouden bv. op een totaal zinloze en bevuilde oppervlakte een totaalbeleving kunnen organiseren met als thema armoede. In één adem alle armoede van de wereld in ogenschouw nemen zodat we ons beter bewust worden van de totaalbelevingen die miljoenen mensen op onze aarde nog treft. Men zou bv. uit Afrika mensen kunnen importeren om de vervuilde grond te helpen saneren zonder beschermingskledij of andere voorzorgen. Vervolgens en dit is nieuw want van eigen bodem, Grieken die hier hun geluk komen proberen in de bouwsector en tegen sterk verminderde armoedetarieven schitterende gebouwen laat oprijzen uit het puin. Dat hebben ze nog gedaan, kijk maar naar de Akropolis, symbool van politieke macht, bezaaid met heilige tempels, allemaal gewijd aan een aantal verschillende goden. Goden veranderen misschien maar tempels niet dus dat kunnen we opnieuw doen. We kunnen tempels wijden aan Theodore Dalrymple bv. of Milton Friedman, Margareth Tatcher, waarom niet. Of om duidelijk te maken dat we van onze Vlaamse bescheidenheid ontdaan zijn, Kris Peeters. Vervolgens verzoeken we Moody’s om een listing van banken die het door onze inspanningen weer goed doen en maken die deel van het totaalpakket. Zo bieden nieuwe roofgebieden zich aan en beleef je ook in één keer hoe de werknemers van het project dagelijks bestolen worden door de intelligentere soort van deze planeet. Om het helemaal totaal te maken moeten we natuurlijk ook een soort van regeringsgebouw neerpoten waar totaal nieuwe politieke partijen de plak zwaaien en waar politiekers cumulatief ook ondernemer zijn of hun deel van de koek verdienen met winsten op kapitaal die wegens een handigheidje niet belastbaar zijn aan de bestaande tarieven die men voor pakweg de arbeiders heeft voorbehouden.
De ultieme totaalbeleving is uiteraard het moment waarop een overheid alleen nog slaafs uitvoert wat de ondernemingswereld dicteert en dit in ruil voor geveinsde macht en een deelname in de winst.
Ik wist trouwens niet dat Vlaanderen, toch ook maar een zakdoek groot, het concept al zo dicht benaderde.
Totaalbeleving, hoe zou Bourgeois dat uitleggen aan de nieuwkomers?
