Middenin de zomer installeert een jong gezin met twee (bijna drie) kinderen zich in een nieuwe buurt. Hun flatgebouw is er eentje van dertien in een dozijn, maar het ligt wel aangenaam in het groen ingeplant. Speelruimte zat voor de kinderen dus.

De oudste spruit sluit zich al snel aan bij een groepje buurkinderen van dezelfde leeftijd: een jaar of negen, tien. “Ik ben Mikael”, zegt de aankomende tiener aan Lisa, die haar ogen niet van de nieuwkomer kan afhouden.

Mikael is stil, doet ook een beetje stoer. Trapt graag een balletje met de andere jongens … Thuis heet Mikael echter Laure. Voor haar ouders is ze gewoon een jongensachtige meid. Voor haar zesjarige zusje Jeanne een ideale speelkameraad, voor wie ze maar al te graag een geheimpje bewaart. Met het einde van de vakantie en een nieuwe school in zicht, wordt het wel moeilijk voor Laure om haar ‘bedrog’ vol te houden.

Céline Sciamma’s cinema is er geen van brede gebaren en onthutsende gebeurtenissen. Dat hoeft ook niet, als je zo fraai rond een zuinigjes afgemeten gegeven kan werken als de Française.

Sciamma staat gereserveerd achter de camera, maar koesterend aan de zijlijn. En laat de kleine, innemende Zoé Héran haar ontwapenende ding doen: onbevangen in haar eigen kinderwereld opgaan in een lichaam dat haar – misschien – niet echt als gegoten zit.

Het verhaal over een meisje dat zich bijzonder geloofwaardig als een jongetje voordoet is gebaat bij deze getemperde aanpak. Sciamma weert elk gepsychologiseer over seksuele rolpatronen en houdt de dramatiek netjes bij de teugels. Zij kapselt Laures prille vraagtekens bij haar eigen seksualiteit in een aandoenlijke aaneenrijging van momenten van zalig en quasi onbekommerd opgroeien in.

Hoe en of die seksualiteit ooit een struikelblok zal gaan vormen in haar leven, is een vraag die deze minzame observatie uiteraard opwerpt, maar nergens domineert.

Alsof de cineaste haar kijkers en zeker ‘haar’ kinderen – die, zoals wel vaker in Franse films, grandioos naturel in beeld komen – nog heel even wil behoeden voor de trials and tribulations van het groot zijn. Tomboy maakt geen grote baren, wel mooie rimpelingen. Een minimalistisch filmpje dat te teder naar het leven kijkt om links te laten liggen.

kroniek / reg. & sce. Céline Sciamma / fot. Crystel Fournier / muz. Jean-Baptiste de Laubier / mon. Julien Lacheray / act. Zoé Héran (Laure/Mikaël), Malonn Lévana (Jeanne), Jeanne Disson (Lisa), Sophie Cattani (mama), Mathieu Demy (papa) / pro. Bénédicte Couvreur / 2011 / FR / 84’ / dis. Cinéart