Serieuze gesprekken aan de ontbijttafel: anticonceptie, bewustmaking van het overbevolkingsprobleem, …
Onderweg naar ons eerste bezoek van de dag massa’s reclameborden van 3G-internetverbindingen, internetbankieren, … veelal zaken die de inwoners van Niamey zich niet kunnen permitteren, laat staan, behoefte aan hebben … Zeer storend.
Ook de ambassades van China, Frankrijk, Duitsland, Libië, Amerika, … om ter grootst. Ook in Niger spelen de machtsverhoudingen.
Bezoek aan de SEEN (Société d’Exploitation des Eaux du Niger, een filiaal van de Franse groep Veolia Water). Het terrein van l’homme de l’eau (Rabé).
De technologie van het waterzuiveringsstation kan zeker tippen aan dat van Europese landen … misschien te danken aan de Duitse machines?
Zeker ook het vermelden waard is de cao die in dit bedrijf werd afgesloten (in te kijken op het bureau van Piet). Een staking van 10 dagen gaf de doorslag. Ook de syndicale vertegenwoordiging kan tellen: 50 delegees op een personeelsbestand van 600 werknemers. Puik werk! Ze krijgen ook een extra vergoeding voor nachtwerk, zijn aangesloten bij het kinderbijslagfonds, … veel Belgische bedrijven kunnen hier nog een voorbeeld aan nemen.
Ter plekke werd ook ons advies gevraagd over de veiligheid op het domein. Onze tips werden dankbaar aangenomen door de plaatselijke leidinggevenden.
En over Belgische bedrijven geschreven, Denys (een Gents bouwbedrijf dat wereldwijd actief is) is ook aanwezig in Niamey. De uitbreiding van het waterpompstation is in handen van dit Belgische bedrijf. De werf wordt begeleid door Belgen – die hier met hun gezin werken en wonen – maar de werknemers worden lokaal gerekruteerd.
Binnen het bedrijf heerst een cultuur van sociaal overleg. Ook de Franse DG (directeur-général) bevestigt dat er een goeie band is met de CNT (de vakbond) en dat tevreden werknemers goeie werknemers zijn. Na een drukke voormiddag kregen we chep gaine (kapiteinsvis met witte kool, maniok, wortelen et ‘les piments (pikant Nigerees sausje); een typisch Senegalees gerecht) voorgeschoteld.
Op naar de zetel van CNT. Daar hadden we een afspraak met de syndicaten van de kapsters, naaisters en restauranthoudsters ofte de ‘informele economie’.
Wij zouden ze kunnen omschrijven als ‘kleine zelfstandigen’ zonder statuut en zonder vast inkomen. Geen werk = geen inkomen.
De CNT onderhandelt met de fiscus (als deze ‘kleine zelfstandigen’ vroeger bv. 10 naaimachines in huis hadden, werden ze hierop op belast. Ook al gebruiken ze er maar 5. De overige 5 gebruiken ze om leermeisjes op te leiden.) Zo proberen zo om deze meisjes uit de armoede te houden,
En na het afleggen van een examen, mèt een externe jury, krijgen ze een certificaat …
Na tussenkomst van de CNT kwam er een ‘rechtvaardige’ belasting op inkomsten min uitgaven. Maar aangezien de leermeisjes een vergoeding betalen om een opleiding te mogen volgen, worden de zelfstandige werkgevers hier opnieuw op belast … Wereldsolidariteit bemiddelt, ondersteunt deze informele economie.
De Nigerese overheid is vooral bezig met het innen van belastingen (70 000 CFA gemeentebelasting en nog eens 40 000 CFA ‘patates’ (belastingen) per jaar. Ook de restauranthoudsters die een kraampje hebben op de straat, vallen onder deze belasting. Er is geen sprake van ondersteuning, laat staan een statuut … terwijl toch 80 % van de Nigerese bevolking werkt in de informele economie.
Maar er is nog werk aan de winkel. Velen van deze kapsters, restauranthoudsters en naaisters weten niet wat de vakbond is, wat de vakbond voor hen kan doen en hebben dus te hoge verwachtingen … Ook een gebrek aan opleiding en analfabetisme spelen hierin mee.
Oplossing? In België kennen we deze situatie niet. Hier in Niger leeft voorlopig het idee van een coöperatieve maar dit staat nog in zijn kinderschoenen.
Even een kanttekening … het was duidelijk dat deze vrouwen zich in aanwezigheid van mannen (van de CNT) duidelijk geremd voelden. Eentje had zich goed voorbereid en stelde zeer kritische vragen. Ze heeft ons aan het denken gezet en hopelijk ook de overkoepelende vakbond (vergelijkbaar met de confederatie van het ACV).
Misschien krijgen we later tijdens onze ervaringsreis nog de kans om met deze vrouwen in gesprek te gaan.
Bezoek aan de ORTN (nationale publieke tv-zender van Niger).
De directeur-generaal was ofwel aangenaam verrast door ons bezoek, of niet geïnformeerd dat we kwamen of niet geïnteresseerd in ons bezoek.
De eerste zender, SAHEL-TV, is oorspronkelijk ontstaan als schooltelevisie en werd groot dankzij de wereldbeker voetbal in 1978. In 2001 kwam er een tweede zender, TAL-TV (een beetje vergelijkbaar met het opsplitsen van één, Sporza en Ketnet).
Het nieuws wordt hoofdzakelijk in het Frans uitgezonden maar wekelijks is er ook een uitzending in 9 andere volkstalen). Rudi en Hilde zijn in Niger bijna even bekend als onze Belgische nieuwsankers Martine Tanghe en Jan Becaus.
SAHEL-TV is de oudste tv-zender in Afrika maar heeft tegelijkertijd de meest moderne apparatuur.
Mayenga, de klusjesman van de CNT, organiseerde een babyborrel voor zijn pasgeboren tweeling. Dus gingen we met 5 Belgische en 1 Nigerese vrouw een cadeautje kopen in een babywinkel. Ondertussen ‘offerden’ de mannen zich op om water te gaan halen in een Total-shop, tien meter verder. Het (groot)moedergevoel bij onze vrouwelijke ervaringsreizigsters kwam duidelijk naar boven als ze de tweeling in de armen namen … Als we die kindjes in de armen van de gelukkige ouders zagen, stelden we ons toch de vraag wat de toekomst brengt voor hen …
Blitzbezoek aan het hotel, een snelle douche, … Het avondeten was een BBQ op het militair domein van ‘le soldat inconnu’ (de onbekende soldaat). Op het menu frietjes, brochette, en een pikant sausje. Lekker gegeten en nog ‘even’ binnenwippen in de nightbar van het domein. 15 minuutjes … naar Afrikaanse normen …
Rudi en Marc H (BAS).
