Theatervoorstellingen ‘Reizen Jihad’ en ‘Wachten op Gorro’ in Limburg

Theatervoorstellingen ‘Reizen Jihad’ en ‘Wachten op Gorro’ in Limburg

Deze dagen is het theatergezelschap SINCOLLECTIEF twee maal aanwezig in de provincie Limburg: op donderdag 21 januari was het stuk ‘Reizen Jihad’ te zien in de C-mine in Genk en op vrijdag 29 januari brengt het collectief een voorstelling over jongeren en identiteit met ‘Wachten op Gorro’ in het cultureel centrum in Houthalen. We spraken met twee acteurs over hoe SINCOLLECTIEF een divers jong publiek bereikt.

vrijdag 22 januari 2016 11:55
Spread the love

Reizen Jihad gaat over jonge Syriëstrijders en andere gevallen waarbij jonge mensen voor een bepaald ideaal erg verregaande stappen nemen. Het gaat ook over de ouders en andere volwassen figuren in de omgeving van die jongeren.

“Voor het bedenken van de voorstelling ‘reizen jihad’ spraken we met veel betrokken mensen: van politie, tot de ouders en de Syriëstrijders zelf”, zegt acteur Rashif El Kaoui. Hij studeerde af aan het conservatorium in Antwerpen en groeide op in Beringen en Tessenderlo. Bij ‘Reizen Jihad’ heeft hij een hoofdrol als reisagent voor Syriëstrijders. “Ik sloot wat later aan als lid van het SINCOLLECTIEF waar de samenstelling van het publiek mij verraste. Voordien bleef het ‘divers publiek’ waarvoor een theatervoorstelling bedoeld was vaak afwezig. Maar met SINCOLLECTIEF slagen we er in om alle lagen van de bevolking aan te spreken.”

De reden voor dit succes schrijft El Kaoui toe aan het vertrekpunt en de visie van het collectief. “Schrijver Fikry El Azzouzi en acteur Junior Mthombeni zijn enkele van de drijvende krachten achter SINCOLLECTIEF. Samen met Nadia Benabdessamad onderhouden ze een netwerk met veel organisaties die jongeren bereiken. Hun groep vertelt het verhaal van de stad of van de stad waarbij ‘spoken word’ en ‘slam poetry’ een grote rol krijgen. Met die context spreek je een heel nieuwe generatie van jongeren aan.”

‘Klootzak’

De verhalen van SINCOLLECTIEF zijn niet enkel de verhalen van jongeren maar verhalen die de acteurs zelf ook kennen. “Mijn collega Said Boumazoughe staat zelf dicht bij het onderwerp van de Syriëstrijders. Ik merk bij reacties van allochtone jongeren dat ze onze voorstelling ervaren alsof ze persoonlijk worden aangesproken. Hoewel veel in de voorstelling abstract is, herkennen ze toch veel van hun eigen leefwereld. Daarom kunnen ze een paar uur erg stil blijven luisteren.”

Dat voor het publiek de voorstelling erg persoonlijk kan zijn heeft El Kaoui op een oncomfortabele manier ervaren: “De grens tussen een theaterstuk en het publiek is bij SINCOLLECTIEF kleiner dan bij andere voorstellingen. Toen we in Berchem speelden kwam achteraf een vrouw naar mij toe om te zeggen ‘jij bent dus de klootzak die onze kinderen meenam’. Dat raakte me wel. Haar kinderen waren dus vertrokken naar Syrië. Als acteur weet je dat gewoon acteert, maar na zo’n gesprek kijk je anders naar je rol.”

Succes

Said Boumazoughe ziet zijn rol ook als meer dan enkel die van een acteur. “Ik wil dat het publiek iets herkent en vooral dat jongeren een deel van hun eigen identiteit op de theaterplanken kunnen vinden. Ik kom uit Kiel en werk in Borgerhout met jongeren en daardoor weet ik dat jongeren graag ergens een bevestiging zien van wie ze zijn. Dat is belangrijk voor hun geestelijke ontplooiing.” 

SINCOLLECTIEF- RJ- (c) Stef Depover-4 groot.jpgOp die ontplooiing kan de culturele wereld een positieve invloed hebben, vindt Boumazoughe. “Via cultuur kunnen jongeren over hun eigen identiteit reflecteren. De bevestiging die ze daar kunnen terugvinden kan hen leren dat ze op hun eigen manier succesvol kunnen zijn. Als lid van de muziekgroep NoMoBs wil ik ook ingaan tegen het idee dat je pas succesvol bent als je dokter of ingenieur bent. We geven de jongeren graag andere opties voor succes.”

De voorstelling in Houthalen gaat duidelijker over ‘identiteit’. “Bij ’Wachten op Gorro’ probeerden we over identiteit te werken zonder over te komen als de ‘rauwe hiphoppers’. Dus baseerden we ons op de klassieker ‘Wachten op Godot’. ‘Gorro’ is een geuzennaam voor krapuul, voor een ‘Marokkaanse Johnny’. Het theaterstuk gaat over als een Marokkaan ‘te Marokkaan’ is: iemand die geen werk wilt zoeken en alleen maar klaagt over de maatschappij.”

Intussen hopen zowel El Kaoui als Boumazoughe dat het publiek in Limburg ook divers en jong zal zijn. Boumazoughe: “Dat wordt denk ik geen probleem want in Limburg krijg je sowieso sneller een divers publiek dan in Antwerpen.”

Info over de voorstelling in Genk op de website van C-mine.
Info over de voorstelling in Houthalen op de website van het Casino Cultuurcentrum.

Interview door Hasna Ankal – CMGJ
Beelden: © Stef Depover

take down
the paywall
steun ons nu!