De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Theater aan Zee – Meningen zijn saai

Theater aan Zee – Meningen zijn saai

zondag 3 augustus 2014 09:00
Spread the love

Vorig jaar
had ik op TaZ één voorstelling gezien die boven alle andere uitstak: ‘BOG.’ Van
Lisa Verbelen, Judith de Joode, Benjamin Moen en Sanne Vanderbruggen. Ze won de
Jongtheaterprijs. Dit jaar is het viertal er terug, in hetzelfde zaaltje van de
Kunstacademie.

Vorig jaar
heette hun voorstelling ‘BOG.’, nu heet het gezelschap BOG. BOG met een punt
erachter. Om iedereen te pesten die over hen wil schrijven. Want na die punt
plaatst een tekstverwerker automatisch een hoofdletter, ook als de zin nog niet
voltooid is. Vandaar dat ik het hierna over BOG zal hebben.

Dit jaar
heet de voorstelling ‘MEN.’ Bedoeld wordt: het onbepaald voornaamwoord dat ‘de
mensen’ betekent. Men zegt dat…

‘MEN.’ zou
ook over meningen gaan, de ondertitel luidt: de mening herzien. In het
programmaboekje staat dat BOG ‘de menselijke mening bevraagt en de mogelijkheid
het met elkaar (on)eens te zijn.’

Als
theatergezelschappen een en ander ‘bevragen’, ben ik op mijn hoede. Meestal
bedoelen ze daarmee dat ze veel ernstiger met de voorstelling bezig zijn
geweest dan het eindresultaat doet vermoeden.

Die indruk
kreeg ik ook bij ‘MEN.’. BOG zal ongetwijfeld veel plezier beleefd hebben aan
het samenstellen van de tekst, die haast uitsluitend uit opsommingen bestaat,
maar of de voorstelling enig inzicht verschaft in de manier waarop meningen in
het menselijke brein ontstaan, is zeer de vraag.

De
voorstelling begint met wel 500 – ik heb ze niet geteld – zinnetjes die
beginnen met ‘Ik vind.’ Banale meningen zoals ‘Ik vind oude mensen die de
straat oversteken zielig’, maar ook doordenkertjes over bv. pedofilie.
Aanvankelijk zijn het losse beschouwingen, maar gaandeweg merk je dat wat ze
poneren beïnvloed wordt door wat de anderen zeggen, krijg je kettingassociaties
en tegenstrijdigheden. Net als bij ‘BOG.’, de voorstelling van vorig jaar,
staan ze met zijn vieren op een rij, waardoor je je afvraagt of dit de enige
vormgeving is die ze kunnen verzinnen.

Na een
halfuurtje ‘Ik vind’ komt ‘Ik haat’ aan de beurt. In de voorstelling ‘Wijven’
van Ontroerend Goed kregen we een opsomming van namen van bekende mensen, bij
BOG wordt de zin gewoon aangevuld.

Veel
afwisseling is er niet. Ergens midden in de voorstelling wordt wel op het
Engels overgeschakeld en krijgen we een opsomming van songtitels. De woorden
van de zinnen worden door elkaar gehaspeld en andere taal- en
improvisatiespelletjes worden uitgeprobeerd.

Als de
voorstelling afgelopen is, komen ze nog eens naar voren om te zeggen dat ze
eigenlijk veranderd zijn van mening, dat ze bv. toch niet vinden dat oude
mensen die de straat oversteken zielig zijn, dat soort flauwekul.

Eerlijk
gezegd: ik was toen al bijna in slaap gevallen. Het is prettig kijken naar
jonge mensen die enthousiast bezig zijn, maar na verloop van tijd komen al die
opsommingen toch wel de strot uit. Wat een saaie voorstelling!

take down
the paywall
steun ons nu!